Het onderricht van Nisargadatta Maharaj is feitelijk een bevestiging van de entiteit genaamd 'Jij' (of Jiva) die verondersteld wordt bewust een positie te kunnen innemen en iets te doen of richting te geven aan een proces. Het is dezelfde 'Jij' waarover ik schrijf in deel 1(zie aldaar). Deze 'Jiva' is fictie. Hij bestaat niet! Er is niemand! 'Ik ben' is een illusie. Dat is - ook door Nisargadatta - over het hoofd gezien of niet accuraat gecommuniceerd!
Te verblijven als 'ik ben' in dat besef 'ik ben' is zelfbevestigend en ook het enige belang van 'ik ben'. Aanwezig zijn en blijven als schijnbare getuige. Ook aanwezig blijven in de duik in het diepe van Gewaarzijn - wat feitelijk niets anders is dat het 'ik ben'. Het illusoire besef van afgescheidenheid!
In twee laatste boeken: 'Prior to Consiousness' en 'Consciousness and the Absolute'(de meest belangrijkste uit zijn reportoir) heeft Nisargadatta ruiterlijk toegegeven dat dit 'ik ben' illusoir is en er feitelijk niemand (geen entiteit) is. En dat dit in zijn hoofdwerk 'I Am That' niet duidelijk helder wordt aangegeven. Hij erkent dat zijn 'teaching' gewoon een story is, een verhaal. Kennis waar je niets mee kan!
Lees het maar na, het staat er echt!!!
Wouter van Oord.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten