Etty Hillesum en het Westerborkpad etappe 2.

Vandaag gaan we de tweede etappe van het Westerborpad lopen. Een van de redenen van het lezen van Etty Hillesum. Het pad loopt van haar woonplaats Amsterdam naar Westerbork waar ze uiteindelijk, na daar eerst vrijwillig joden bijgestaan te hebben, terecht kwam en waarvan ze naar haar concentratie kamp werd vervoerd.
De tweede redenen van het lezen is de prachtige worsteling met non-duale, met God, met haar vrouw zijn, met erotische gevoelens hebben voor meerdere mannen, met liefde voelen voor iedereen maar niet altijd, met haar periode van bliss afgewisseld met depressie en hoofdpijnen.
Als je begint te lezen wil je alles lezen en ik heb dan ook haar verzamelde werk besteld. 800 bladzijden. 

Ze wacht op het tijdstip dat ze haar meesterwerk kan gaan schrijven maar ze is ongewild zonder het te weten haar eigen meesterwerk.
De eerste etappe hebben we door haar straten en buurt gelopen. Nu lopen we weg van Amsterdam, van Diemen naar Muiden.
Wat zij meemaakt is zo herkenbaar. De periodes van er zijn, in verbinding met iedereen, van openheid, tot periodes van afgeslotenheid, beperktheid, gewoon een opstanding mens zijn. De worsteling naar de eenheid met iedereen, God, het universum, kortom met alles.

Het leven is niet te vangen (Etty Hillesum)

Je wilt het leven vangen in eigen formules. Je wilt alle verschijnselen van dit leven omvatten met je geest in plaats van je zelf te laten omvatten door het leven.

Etty Hillesum

Op de radio en Marco Kroon

Morgen op de radio met Hans Gijswijt. 3 uur reggae en praten over reggae. Vanaf 11.00 uur (luisteren? https://www.wijkcentrumdeerker.nl/radio/)
En als ik terugkom van de Camino in de zomer waarschijnlijk een vast programma met spirituele muziek van alle over the world. Met natuurlijk de uitleg over de muziek en welke inzichten ze trachten over te brengen.
Wat een leuke vooruitzichten.
Kies je hiervoor? Kies je voor het lopen van een Camino startend in april? Ik geloof dat niet. Het overkomt je gewoon. En in dit geval leuke dingen.
Vandaag geluisterd met moeder naar de herhaling van Pauw naar Majoor Marco Kroon, een oorlogsheld. Hij raakte verstrikt in een situatie waarin hij verkracht werd en waar hij wraak nam later door de man dood te schieten zodanig dat die niet meer herkenbaar was en zijn edele delen miste (waar hij toch niet veel meer aan had natuurlijk, maar dat terzijde). Wat een kerel. Maar heeft Marco ooit gekozen voor dit drama? Nee, niet op deze manier natuurlijk. Hoe het precies in elkaar zit zullen we nooit tot in detail weten. Maar wel dat hij geen keus had. Het gebeurde. In feite is hij zo onschuldig als een lam. Maar volgens dezelfde redenering ook geen held. Als voelt het voor mij wel zo.

Probeer iets te creëren en anderen te helpen.

Etty Hillesum in haar dagboek (4 augustus 1941) verwijt zichzelf teveel te lezen en te weinig zelf te schrijven. Luiheid door alleen dingen tot je nemen. Nu zie ik dat ook om me heen. Mensen kijken series op Netflix en TV, ze scrollen eindeloos door op Facebook en Instagram. Maar zelf ook iets maken is veel bevredigender.
En dan niet kijken naar commentaar of naar likes. Scheppen en geven doe je voor jezelf. Al denken

Zo meteen moeder ophalen vanuit Schiehoven en meenemen naar haar eigen huis. Al is het maar voor even. Je geeft haar even een thuis gevoel. Alsof alles weer goed is. Nee, het komt nooit meer goed maar dat gevoel drukken we even naar de achtergrond. Even toastjes met salade, een kopje thee met chocola. Dagboeken aanhoren waarin staat hoe dol mijn vader op haar was in 1949, kijken naar de herhaling van Pauw, het drukt de realiteit even weg. En die is dat ze weer terug moet, en niet kan overzien of ze daar na het eten haar kamer wel kan vinden. En dat baart haar zo tegen vieren grote zorgen.

Maar afgelopen zondag was haar zus Jannie hier, met haar man Piet. Tante Jannie en Oom Piet. En dat was toch echt wel heel leuk! En vandaag een kaart van haar schoonzus uit Kolom en haar nichtje Arnja. Erg fijn. Mooi als mensen meeleven. 

Schoonheid is overal

Op het bedrijven terrein in Ommoord zag ik wat u nu op de foto ziet. Als je eenmaal in staat bent schoonheid te zien zie je het overal.
Net op zolder zag ik een boekje met gedichten en schilderijen. Van een kunstenaar in Vietnam. Crazy wisdom. Een monnik. Tijden niet gezien. Nu wel. Dat is geen toeval. Toeval bestaat niet. Er lijkt toeval te zijn. Dat is wat anders. Niet dat daardoor zaken belangrijker worden of minder belangrijk.
De kunstenaar schreef voor ons iets in het boekje. En nu we met ons hart lopen herkennen we dat.

Minder op facebook

Ik zeg het maar zoals het is. Facebook is te tijdrovend geworden. Dat komt door een kleine verslaving neem ik aan. Omdat ik groepen beheer zal ik wel actief blijven op Facebook. Maar er zullen periodes van stilte, vakantie en Camino's komen waar op ik niet meer op Facebook actief ben. Echter, goed nieuws, u kunt mij altijd op mijn blog vinden. Ik zal alleen de links niet meer eindeloos delen. Beetje detoxen. Hier kunt u mijn gedachten lezen betreffende Advaita en persoonlijke zaken. Op mijn andere blogs over de Camino en het Pieterpad meer over de avonturen daar.
O Ja. Wil je me volgen dan kan je in de rechter-balk je op deze blog abonneren. Je kan ook reageren en met mij over zaken spreken.

Cami zegt ... De grootste ontdekking is ...

Cami zegt ... Wat maakt je een Boeddhist?