Populaire berichten

maandag 15 maart 2021

Teksten en artikelen over Advaita Vedanta om te downloaden

Al surfend op de megabytegolven van de oneindige digitale oceaan die het internet is, kwam ik deze fraaie collectie gratis Advaita Vedanta downloads tegen, wellicht dat die deze of gene verlichting of vreugde geven, dus ik dacht die deel ik even!
Otqc Shoshone

zondag 7 maart 2021

Gij zijt dat ... maar wat betekent dat dan eigenlijk, zijn die Mahavakyas ook nu nog geldig?? (J. Krishnamurti)


Blz. 41:

Swamiji: Wat vindt u ervan? Zijn die Mahavakyas ook nu nog geldig? Of moeten ze herzien en vernieuwd worden? 

Krishnaji: Die spreuken, zoals dat ben ik', "Tat-Tvam Asi' en 'Ayam Atma Brahma' bedoelt u?

Swamiji: Dat wil dus zeggen: 'het Bewustzijn is Brahman'. 

Krishnaji: Bestaat er geen gevaar, Swamiji, dat we iets herha len zonder te weten wat het precies betekent? 'Ik ben dat.' Wat betekent het in feite?

Swamiji: "Gij zijt dat.'

Krishnaji: Goed, 'Gij zijt dat'. Maar wat betekent het? Je zou kunnen zeggen 'ik ben die rivier'. Die rivier heeft een overweldigende stuwkracht, hij stuwt zich rusteloos en nooit aflatend voort door vele landen. En dan kan ik zeggen 'ik ben die rivier' en dat zou net zoveel geldigheid hebben als 'Ik ben Brahman'.

Swamiji: Zeker, zeker.

Krishnaji: Maar waarom zeggen we 'ik ben dat? Waarom niet 'ik ben de rivier' of 'ik ben de arme', de man zonder talent of intelligentie, die traag van geest is - en wiens traagheid door erfelijkheid, door armoede, door vernederingen en wat al niet meer is veroorzaakt! Waarom zeggen we nooit 'dat ben ik ook’? Waarom hangen we onszelf altijd op aan iets dat we als het hoogste beschouwen? 


vrijdag 5 maart 2021

Bestaat non-duaal bewustzijn van Peter Sas

Bestaat er zoiets als puur, non-duaal bewustzijn?


Er zijn tegenwoordig nogal wat mensen die uit de Neo-Advaita voortkomen en die zeggen dat het hele idee van zuiver non-duaal bewustzijn (of “gewaarzijn”) onzin is: een verzinsel van goeroes om discipelen aan zich te binden, de zoveelste wortel die je voor de neus wordt gehouden zodat je blijft rennen, de laatste stuiptrekking van het ego dat zichzelf tot goddelijke, kosmische proporties opblaast (het Zelf, het Alomvattende Bewustzijn), een laatste wanhoopspoging om zin te geven aan een bestaan dat in essentie zinloos is…

Laten we om te beginnen vaststellen dat het idee (beter: de ervaring) van zuiver, non-duaal bewustzijn centraal staat in alle vormen van non-duale spiritualiteit die in het Oosten zijn ontstaan, dus niet alleen de Advaita Vedanta, maar ook het Boeddhisme (wat met name duidelijk wordt in tradities als Dzogchen en Zen waar ook gesproken wordt over het “Grote Zelf”), ook de Tantra van het Kashmir Shaivisme en ook de Klassieke Yoga van Patanjali. Wat dat betreft bestaat er dus een enorme eensgezindheid in al deze tradities, die dan ook -- zoals Philip Renard treffend zegt -- beter gezien kunnen worden als variaties binnen de ene “Grote Traditie” van de non-duale spiritualiteit. Er zijn wel verschillen tussen die variaties, maar dat zijn details, oppervlakte-verschillen in terminologie en praktische benadering (verschillende soorten spirituele oefening). In de kern is er een grote overeenstemming over het bestaan van non-duaal bewustzijn, over de aard ervan en over de bevrijdende werking van inzicht in het non-duale bewustzijn als je eigen essentie. 

Ik vind het dan ook tamelijk lachwekkend en ook een beetje zielig als er mensen opstaan die zeggen dat ze het beter weten, die eigenlijk zichzelf belangrijk willen maken -- zichzelf willen opwerpen als een nieuw soort (anti-)goeroe -- door vanuit hun luie stoel te roepen dat die hele traditie van non-duale spiritualiteit onzin is, dat er helemaal niet zoiets is als zuiver non-duaal bewustzijn. Dus je denkt dat je het beter weet dan de Boeddha? Je denkt dat je het beter weet dan de wijzen van de Upanishads? Je denkt dat je het beter weet dan Shankara? Je denkt dat je het beter weet dan al die generaties van Boeddhistische wijzen die de beoefening van non-duale meditatie hebben geperfectioneerd? Je denkt dat je het beter weet dan genieën als Abhinava Gupta en Patanjali?... 

Zou het misschien niet zo kunnen zijn dat deze mensen -- die tegen 2500 jaar van non-duale spiritualiteit ingaan en zeggen dat non-duaal bewustzijn “onzin” is -- gewoon tekort hebben geschoten in hun spirituele ontwikkeling, dat het ze niet gelukt is om hun ego te overwinnen en dat ze daarom denken dat non-duaal bewustzijn niet bestaat? Misschien zit er zelfs wel een flink stuk ressentiment in, dat ze het niet kunnen uitstaan dat ze nooit hebben mogen ervaren wat al die talloze wijzen wel hebben ervaren en dat ze daarom van de weeromstuit maar gaan roepen dat die hele non-duale spiritualiteit onzin is… wat misschien ook het vitriool verklaart waarmee deze mensen hun volstrekt onbeargumenteerde meningen spuien.

Maar goed, dat terzijde, laten we op de inhoud ingaan en ons afvragen: wat wordt er precies bedoeld met “non-duaal bewustzijn”? Dit is eigenlijk supersimpel. Normaal, in de “duale toestand”, denken we: ik, deze persoon van vlees en bloed, ben de waarnemer, en de wereld buiten mij is het waargenomene. Anders gezegd, we denken dat bewustzijn een eigenschap, een vermogen, is van de individuele persoon. Filosofisch gezegd: de individuele mens wordt gezien als het subject van het bewustzijn… Non-duale spiritualiteit, in al de bovengenoemde tradities, gaat om het inzicht dat deze alledaagse manier van denken en ervaren radicaal onjuist is: het individu kan niet het ware subject van het bewustzijn zijn want het individu wordt immers zelf ook ervaren, het is zelf een van de objecten die in het bewustzijn verschijnen. 

Jij als individuele persoon bent dus niet degene die zich bewust is van objecten, nee ‘jij’ bent zelf een van die objecten. En als je dat inziet, dan zie je meteen ook in dat het bewustzijn voorafgaat aan het individu, dat het bewustzijn niet ‘in je hoofd’ zit maar dat het precies omgekeerd is: je hoofd zit in het bewustzijn. En dat bewustzijn, waar zowel ‘jezelf’ qua individu als je buitenwereld, in of aan verschijnen, dát is het non-duale bewustzijn. Het is non-duaal in die zin dat het voorbij gaat (of beter gezegd: voorafgaat) aan de dualiteit van subject en object, van ego en buitenwereld. Zodra dit ingezien wordt, verschuift je zelf-beleving: je gaat jezelf minder identificeren met de persoon die je dacht te zijn en meer met het non-duale bewustzijn waarin die persoon verschijnt… En dat is bevrijding… 

Ik wil hier een passage citeren van Jan Geurtz die dit perfect uitlegt, een passage die ook meteen een cruciaal argument aangeeft waarom we niet onder deze conclusie uit kunnen:

“Zie je dat onze volledige werkelijkheid niet alleen uit een subjectieve en een objectieve component bestaat, maar dat er een derde factor is, namelijk het vermogen om deze tweedeling waar te nemen? Deze derde factor is zelf geen waarneembare vorm of entiteit. Immers, als dat wel zo zou zijn, zou weer een vierde factor er de waarnemer van moeten zijn? En als die waarnemer zelf waarneembaar zou zijn, zou iets anders daar weer de waarnemer van moeten zijn, en zo tot in het oneindige… Dit allesoverziende gewaarzijn heeft geen vorm, geen afmeting, geen begrenzing: het is dus eigenlijk ‘niets’ en lijkt daarmee een beetje op wat we met het woord ‘ruimte’ aanduiden… gewaarzijn [is] een onbegrensde ruimte die gewaar is van alles wat zich in die ruimte afspeelt: ons ik-bewustzijn met zijn gedachten en gevoelens, en de materiële werkelijkheid waar die ‘ik’ in rondloopt.” (Geurtz, Verslaafd aan denken, p.44-45)

Nu gaat het er natuurlijk om dit niet alleen verstandelijk te begrijpen maar om dit te ervaren. Bewustzijn is als een kaarsvlam die alles verlicht wat in het licht ervan verschijnt. Maar zoals een kaars niet alleen z’n omgeving verlicht maar ook zichzelf, zo is bewustzijn ook onmiddellijk van zichzelf bewust, het is “zelf-verlichtend” (“self-luminous”). Het is dit onmiddellijke, pre-reflectieve, pre-conceptuele zelf-bewustzijn dat het non-duale bewustzijn van zichzelf heeft, dat in de Advaita Vedanta wordt aangeduid als het besef “Ik ben” en in het Boeddhisme wordt aangeduid als de Boeddha-natuur die ‘in’ alle bewuste wezens aanwezig is. Het is dit inherente zelfbewustzijn van non-duaal bewustzijn dat het bereiken van verlichting mogelijk maakt.

Mensen die zeggen dat non-duaal bewustzijn niet bestaat, lopen dus blijkbaar deze zelf-ervaring van het non-duale bewustzijn mis, omdat ze te vastgeroest zijn in het dualistische ego. Hoe kun je nou deze mensen overtuigen dat het toch bestaat? Hier geeft de bovenstaande passage van Jan Geurtz een belangrijke aanwijzing. En criticus van de non-duale spiritualiteit zou namelijk kunnen vragen: Waarom moet ik een apart bewustzijn aannemen dat voorafgaat aan mij als individu? Waarom kan ik als individu niet de waarnemer zijn die niet alleen de buitenwereld maar ook zichzelf waarneemt? Want dat is eigenlijk wat iemand zegt die beweert dat er geen non-duaal bewustzijn is, namelijk dat de individuele persoon wél het uiteindelijke subject van bewustzijn is…

Zoals Jan Geurtz in het bovenstaande citaat aangeeft: datgene wat waarneemt kan zelf niet waarneembaar zijn, want anders zou er een oneindige regressie van zelf-waarnemingen plaatsvinden. In een andere passage legt Geurtz dit glashelder uit:

“Zodra een waarnemende entiteit zichzelf waarneemt, ontstaat er een lus (in het Engels: loop). Dit gebeurt bijvoorbeeld als een camera op zijn eigen beeldscherm gericht wordt, als twee spiegels recht tegenover elkaar staan, of als een microfoon te dicht bij zijn eigen luidspreker komt… Bij een waarnemingsloop zien we het beeld in een oneindige reeks verdwijnen. Als onze meest fundamentele waarnemingsfactor een entiteit, een ‘ding’ zou zijn, dan zouden we er een oneindige reeks van moeten waarnemen, allemaal ‘zelfjes’ die zichzelf waarnemen. Dit is niet het geval, vandaar dat onze meest fundamentele waarnemingsfactor zelf geen waarneembare entiteit kan zijn.” (Verslaafd aan denken, p.244, n.23)

Met andere woorden: de individuele persoon kan niet de ultieme waarnemer zijn, want dan zou er een oneindige regressie van zelf-waarnemingen moeten plaatsvinden en dat is niet het geval. Ergo: de ultieme waarnemer gaat vooraf aan zowel de individuele persoon als diens buitenwereld en is dus non-duaal bewustzijn…

Dit is een bijzonder sterk argument dat Jan Geurtz hier geeft en het verbaasde mij eigenlijk dat je het niet vaker tegenkomt in de diverse tradities van de non-duale spiritualiteit. Waarschijnlijk is dat omdat het daar uiteindelijk niet gaat om argumenten maar om het direct zelf ervaren van het non-duale bewustzijn in de verlichtingservaring. Toch is er ook nog een andere bron waar dit argument (heel beknopt) te vinden is, namelijk de Yoga Sutra van Patanjali: 

“Als de mind waargenomen zou worden door zichzelf in plaats van door het (non-duale) bewustzijn, dan zou de reeks van dergelijke waarnemingen tot in het eindige doorgaan en het geheugen exploderen.” (4.21)

De overeenkomst met het argument van Jan Geurtz is opmerkelijk. Ik heb aan Jan gevraagd of hij misschien in zijn argument beïnvloed is door Patanjali maar hij zegt dat hij er helemaal zelf op gekomen is, wat hem nog eens in mijn achtig doet stijgen… Enfin, het punt is duidelijk, lijkt me. Het is volstrekt logisch dat non-duaal bewustzijn bestaat. Meer nog dan dat, het is onmiddellijk door iedereen ervaarbaar dat het bestaat… En dat is waar het in bevrijding om gaat.

dinsdag 2 maart 2021

Douwe Tiemersma ook in het Arabisch

کوردی، العربية، English.



   ٫٫سروشتی و درووستکراو،،

(ئاخافتنێک لەگەڵ داوە تیمەریسما مامۆستای ئەدڤایتا، ٤ ڕەشەمێ ١٩٩٨)
كاتێك مەسەلە سەبارەت بەوەیە کە ئەبێت وازبهێنین لە دروستکراوەکانی (من)، دەبێ شتێکی بنەڕەتی ڕووبدات. ئەو ڕوودا بنەڕەتیەش دارووخانی گەردوونی منە. ئەمەش ڕوودەدات و پاش ماوەیەک ئەیبینیت. ئەبینیت ئەو ژیانەیە هەمیشە سەرقاڵی بوویت.
گەوهەری ژیانی خۆت ئەبینیت لە سەر زەوی. ئەبینیت کە هەوڵی هەموو جۆرە شتێکتداوە، هەوڵی ئەوەتداوە هەموو جۆرە شتێک ئەنجامی بدەیت، شتی چاک و خراپ. ئەوە ژیان بوو..تۆش دەیبینیت و لەبەرئەوەی دەیبینیت، بۆت دەردەکەوێت کە دووريەك هەيە لە نیۆان تۆ وەکوو بینەرێک و ژیانت لەسەر زەوی وەکوو منێک. ئەزموونی ئەو دووریەش دەکەیت و بۆت دەردەکەوێت کە تۆ ئیتر خۆت پێناس ناکەیت بەو ژیانەو و بۆت دەردەکەوێت کە هەموو بونیاتەکانی (من) دارووخاون.
ئەمە مانای شلبوونێکی مەزنە. کاتی ئەزموون کردنی ئەم شلبوونە، ئەم بارە نوێیە بە دڵنیایی وەک باری سروشتی خۆت ئەناسیتەوە. ئەمەیە خودبوون. ئەمەش لە خۆبەخۆ لە متمانەدا ڕوودەدات. وازهێنان لە (من) بە شێوەیەکی خۆبەخۆ ڕوودەدات، بەڵام هێشتنەوەی پێویستی بە هەوڵدانە. ئەگەر ئاوڕبدەیتەوە، دەتوانی بەڕوونی بیبینیت چەند هەوڵدانت پێویست بوو بۆئەوەی ئەو ڕۆڵانە ببینیت. ئێستاش دیسان زۆر بە وریاییەوە هەوڵەدەدەیت دووبارە لە ڕێی هەوڵدانێکی زۆرەوە یەکێک لە وێنەکانی خودی خۆت بپارێزی. ئەمە پێویستی بە چەنێک ووزە نەبووە، بە چەنێک هەوڵدان نەبووە و چەنێک توانای ویستوە بۆئەوەی بتوانیت دووبارە خۆت بپەستێویتە ناو شێوەیەک لە شێوەکان؟ وازهێنان لەمە وازهێنانە لە گرژی و ئەمەش خۆبەخۆ ڕوودەدات. لەبەرئەوەشی کە خۆبەخۆ ڕوودەدات، هەستئەکەیت کە گەیشتویتە بە بارە سروشتیەکەی خۆت. لەناو ئەم بارەدا هیچ بونیادێکی درووستکراو نیە، چونکە پێویستی بە هەوڵدان نییە. واز لە هەموو شتێک بێنە، هەموو شتێک لە خۆیەوە ئەگەڕێتەوە بارە سروشتیەکەی خۆی. ئینجا ئەبینیت هەموو دروستکراوەکانی (من) نامێنن. بەتەواوی وازبێنە لە هەموو شتێک و بەتەواوی لێیگەڕێ و ڕێبدە ئەمە بەردەوامبێت تا ئەوکاتەی ئەو بارە سروشتیە خۆیت بۆ دەردەخات. تۆ بە بێ دەنگی لێرە دانیشتبووی، بەڵام با کەمێک بگەڕێینەوە بۆئەوەی ببینین لەوەپێش بارەکە چۆن بووە؟ چی ڕووی ئەدا؟ با بەوردی دیقەتی ئەوە بدەین کە ڕوویدەدا. لە سەرەتادا سەرنجت دابووە دەرەوە و خەریکی قسەکردن بوویت لەگەڵ خەڵکی، دوای ئەوە بێدەنگ بوویت و سەرنجت خستە سەر ژوورەوە و زۆر لەو گرژیەی پێتەوە دیاربوو نەما. وادەردەکەوێت جۆرێک گرژی هەیە لە قسەکردنتا لەگەڵ خەڵک. کاتێک خەڵک بەجێ دەهێڵێت و دەچیتە ناو خۆت، ئەم گرژیە نامێنێت. زۆر بە ڕوونی بە ئاگابە لەم گرژیە، بۆت دەردەکەوێت کە درووستکراوە و داهێنراوە. هەندێجار ئەم درووستکراوە بە شێوەیەک ئاشکرایە تا ئەو سنوورەی هەموو کەسێک زۆر بە ڕوونی جیاوازی نێوان سروشتی و خۆڕس و هاوئاهەنگ لەگەڵ درووستکراو و داهێنراو دەبینێت. هەندێک کەس حەزدەکەن بە شێوەیەکی زۆر جوان و سەرنجڕاکێش دەرکەون، ئینجا لەبەرئەمە بەجۆرێکی زۆر گرژ و ناڕاستقینە هەڵسوکەوت دەکەن. باشترە لە سەرەتا لەمە وردبینەوە، لەبەرئەوەی جیاوازیەکەی لەگەڵ بارە سروشتیەکە زۆر ڕوونە. کاتێک ئەمە بە جوانی دەبینیت، بگەڕێنەوە بۆ ئەو جۆر و ئەو شێواز و شێوانەی کە لە تواناتدایە بیان ناسیتەوە و ئەزموونیان بکەیت، بارەکە چۆنە لەوێدا؟ لەوانەیە ئەو حاڵەتانە بێنەوە یادت کە گرژ بوویت تێیدا کاتێک حەزت کردبوو جوانتر دەرکەویت لەوەی کە لە کەتواردا هەیت، بەتایبەت کاتێک کە لە بۆنەیەکی گرینگدایت. ئەوکاتە هەوڵەدەیت بە باشترین شێوە دەرکەویت، بەڵام پێویستە لە دەرەوەی ئەم بۆنە و بارە تایبەتانەشداە باش جیاوازی بکەیت لە نێوان درووستکراو و سروشتی لە ناو خۆتدا. لەبەرئەوە بگەڕێوە بۆ خودی خۆت، ئەو خودەی کە دەتوانی هەستی پێبکەیت، بۆ ئەو ئاستە ناسکە لە خود کە زۆر بە ئاسانی زۆرجار ێیدەپەڕێنیت. کاتێکی لەگەڵ خەڵک دەدوێیت، دەتوانیت بەئاگابیت بەو شێوازەی کە قسەیان لەگەڵ دەکەیت.
           "الطبيعي والمصطنع "

مقدمة ومحادثة مع معلم الأدفايتا داوة تِمٓرِسما 4 فبراير 1998.

    عندما يتعلق الأمر بالتخلي عن كل ما بناە الأنا، فلا بد أن يحدث شيء جذري. هذا الحدث الجذري هو انهيار كون الأنا. سيحدث هذا و ستشاهد بقاياه: " إنها الحياة التي كُنتُ دائما منشغلًا بها."
 سترى جوهر حياتك على الأرض و سترى بأنك سعيت وراء شتى الأشياء ، سعيت جاهدًا بالقيام بكل الأشياء الممکنة ، الأشياء الجيدة و السيئة، تلك كانت الحياة. أنك تراها و تحديدا لأنك تراها، ستجد بأن هناك مسافة بينك كمشاهد و بين حياتك على الأرض كأنا. ستختبر تلك المسافة وستلاحظ بأنك لم تعد تنسب نفسك إلى تلك الحياة و ستلاحظ بأن كل بنى الأنا قد تهاوت. و هذا يعني إسترخاء عظيم. فعند تجربة هذا الاسترخاء ستتعرف على هذه الحالة الجديدة و ستتأكد بأنها هي حالتك الطبيعية و هذا هو كيان الذات. هذا يحدث تلقائيا من خلال الثقة.
  إن التخلي عن الأنا يأتي بشكل تلقائي. بينما الاحتفاظ بها يتطلب جهدا.
 فإذا نظرت إلى الوراء ، يمكنك أن ترى بوضوح كل تلك الجهود التي كان يجب عليك أن تبذلها لكي تلعب أدوارك و مرة ثانية، ستظل حريصًا لكي تبذل الكثير من الجهد للحفاظ على صورة معينة عن نفسك. كم من الطاقة لم يتطلب كل هذا و كم من الجهد لم يتطلب و ما مقدار القوة التي كان عليك أن تستثمرها لكي تجبر نفسك في سبيل أن تحشرها مرة أخرى في شكل من الأشكال؟
  إن التخلي عن هذا هو التخلي عن التوتر و هذا يحدث من تلقاء نفسه. و نظرا لحدوثه التلقائي هذا، فإنك ستشعر بأنك وصلت إلى حالتك الطبيعية. في داخل هذه الحالة لا توجد إنشائات وبنى مصطنعة، لذلك لا يحتاج منك أن تبذل جهدا من أجلها.
 أترك كل شيء و كل شيء سيعود تلقائيًا الى حالته الطبيعية. ثم سترى بأن كل ما أنشأه الأنا قد تلاشى.
  دع كل شيء، اتركه تمامًا و دع هذا يستمر حتى تكشف الحالة الطبيعية لك عن نفسها. فليس هناك ما هو أسهل من هذا، لأنها هي أصلا حالتك الطبيعية التي أنت عليها!
 لقد كُنتٓ جالسا هنا بصمت، لكن فلنعد أولا لنرى كيف كان الوضع قبل ذلك؟ ما الذي كان يحدث؟ انظر بدقة إلى ما كان يحدث. في البداية كنت موجها أهتمامك إلى الخارج و تتحدث إلى الآخرين، ثم أصبحت صامتا و وجهت إهتمامك نحو الداخل، ثم فقدت الكثير من التوتر الذي كنت تحمله معك. فكما يبدو أن هناك بعض التوتر في حديثك مع الآخرين. إن هذا التوتر يتلاشى عندما تترك العالم و تتوجه نحو الداخل.
راقب هذا التوتر بوضوح شديد، ستجد بأنه مصطنع و مفتعل . أحيانًا يكون التصنع واضحًا جدًا، إلى درجة بحيث يرى الجميع فيها التباين بين الطبيعي و العفوي و المتناغم من ناحية، و بين المصطنع و المفتعل من الناحية الأخرى. إن بعض الناس يرغبون بالظهور بمظهر جميل جدًا أو بمظهر مثيرٍ للاهتمام، وبالتالي يتصرفون بطريقة متوترة و مصطنعة. من المستحسن أن ننظر إلى هذا أولاً، لأن إختلافه عن الحالة الطبيعية يكون واضحًا جدا. فعندما ترى هذا بوضوح، عُد حينها إلى الأشكال والأنماط التي يمكنك أن تتعرف عليها و تختبرها في نفسك، كيف كان الوضع هناك؟ ربما تتذكر المواقف التي كنت فيها متوترا، عندما أردت أن تكون أكثر جمالا مما أنت عليه في واقع الأمر. خاصة عندما تكون في مناسبة مهمة، فأنك تبذل كل ما بوسعك لكي تظهر على أحسن وجه ممكن. ولكن أيضًا خارج تلك المناسبات الخاصة و المواقف المحددة، سيتعين عليك فهم وتمييز ما هو طبيعي عن ما هو مصطنع فيك. لذلك، عد إلى نفسك، الى نفسك المحسوسة، إلى ذلك المستوى اللطيف الذي يمكنك أن تتغاضى عن رؤيته أو ملاحظته بكل سهولة، لأنه عندما تتحدث مع الآخرين، يمكنك أن تكون واعيا بأسلوبك في التحدث معهم.
"The natural and the artificial"

( A conversation with Advaita teacher Douwe Tiemersma, February 4, 1998)

 So when it comes to letting go of the I constructions, something fundamental will have to take place.This fundamental event is the collapse of the cosmos of the ego.
That happens and you see the remnant: "That's the life where I've always been so busy."You see the core of your life on earth, that you have strived for all kinds of things, striving in doing all kinds of things, good things and bad things. That was life. You see it and precisely because you see it there is a distance between yourself as a seer and the life of your ego on earth.
You experience the distance and notice that you are no longer identified with that life, that all the constructions of the ego have fallen away.
 That means great relaxation. When you experiencing that relaxation, you recognize the new state and establish that it as your natural state. That is Self-being.
It happens by itself in confidence.
Letting go of the ego comes naturally. Holding it takes effort. Looking back, you can clearly see the efforts you had to make to play your roles. You will be careful to put in so much effort again to maintain a certain image of yourself. How much energy does that not take, how much effort does it not take, how strongly you have to force yourself to do so in a certain form.To let go is to let go of the tension and that goes by itself. Precisely because it happens automatically, you experience that you come into your natural state. There is no artificial production in it, so you don't have to spend energy. Let go of everything and everything will automatically go into a natural state. All constructions of the ego have then disappeared. Let go of everything really, completely let go. Let this continue until the natural condition reveals itself. Nothing could be easier, because you already are!
You sat down here in silence. What happened then? Look exactly at, what took place? First you turned outward when you talked to others, then you turned inward. A lot of tension was lost. Apparently there is a certain tension in your talking in the world. It disappears when you let go of the world and go in. See very clearly how your tension is. This is artificial, an artificial tension. Sometimes the artificiality is very clear. Everyone then experiences the contrast between the natural, spontaneous, harmonic on the one hand, and the artificial, the made on the other. Some people want to appear very beautiful or interesting and therefore they behave in a tense and made way, in a strongly constructed way. It is good to look at this in the first instance, so that the difference with naturalness is clear. When you see that clearly, you go back to the shapes and patterns that you can experience in yourself. How about there? You probably remember situations when you were tense, when you wanted to be more beautiful than you really are. Especially when it's an important occasion, you do your best to appear good. But even outside those specific situations you will have to understand what is natural and artificial in you.
Therefore, go back to yourself, to your emotional self, to the subtle plane that you can easily overlook. When you talk to others you can become aware of the way you talk to them.