Populaire berichten

dinsdag 29 oktober 2019

Cami says ... (listening)


Cami says:
Only wise man are listening.
There is no listening and listening is the way. 

Zo vrolijk als een spelende hond (Eckhart Tolle)


Hoe stoppen we de tijd? Het einde van het lijden. (Video van satsang van Alexander Smit en vraag van Jan Foudraine/Amrito)



Hoe stoppen we de tijd? Ik snap dat dit het grote probleem is en veroorzaker van het lijden, stelt Foudraine. Foudraine refereert hier aan Jiddu Krishnamurti en David Bohm, die hier lange discussies over hadden. Amrito (de Baghwan naam van Foudraine) vraagt aan Alexander Smit, hoe is de tijd te stoppen? Kijk naar deze mooie registratie van een satsang van Alexander Smit. 

Klik hier op deze link om de film te bekijken.


Alles gebeurt schijnbaar (Wouter van Oord)


Alles gebeurt schijnbaar. Dat wil zeggen dat alles een verhaal is. Dat wil zeggen dat alles een persoonlijke ervaring is. Dat wil zeggen dat alles droom is. Dat wil zeggen dat er geen ontwaken is. Dat wil zeggen dat er geen bevrijding is. Dat wil zeggen dat er niemand is. Dat wil zeggen dat er niets gebeurt. Dat wil zeggen dat Eenheid verschijnt als wat er is. Dat wil zeggen dat Alles Niets is. Dat wil zeggen dat Alles leeg is. Dat wil zeggen dat niets een eigen realiteit heeft, inclusief het zien ervan.

Wouter van Oord.

Zijn is het onbekende (Wouter van Oord)


Zijn is het onbekende.
Daarmee is alles gezegd.
Niets is echt.
Alles is goed.

Zijn is genoeg.
Zijn is vrede.
Absoluut vrij zoals het is.
Zonder behoefte te worden ervaren.

Zijn is niet-iets.
Het is niet verborgen.
Stralend in helder zicht.
Voor niemand.

Zijn kan niet worden ontdekt.
Niet worden gerealiseerd.
Het is er gewoon al.
Het is wat schijnbaar gebeurt.

Zijn is nader tot U.
Een blinde kan het zien.
Omdat er niet iets anders is.
Is het Dit.

Zijn is niet-weten.
Onbewogen.
Zonder toekomst.
Hier noch daar.

Zijn is Eenheid.
Onbeweeglijk stil.
Onbegrijpelijk Alles.
Harmonisch demonisch niets....

Wouter van Oord.

maandag 28 oktober 2019

Samadhi Movie, 2018 - part 2 (It Is Not What Think)

Very beautiful film about Samadhi and all relegions.

Do you want Samadhi, Tao, God or Enlightment .... Or want to now what is it. Look here. More then one our. 



Foto: Hans Tibbe

zaterdag 26 oktober 2019

Rootspodcast non-dualiteit 1 met Hetty, 26 oktober 2019

Vanaf nu eens in de zoveel tijd een podcast met iedereen die dat wil over non-dualiteit. Over Advaita, coaching, leven met of zonder stress, politiek en alles wat ter tafel komt.

Ik zou beginnen met Francis Colet, maar dat is uitgesteld i.v.m. de werkzaamheden aan het spoor deze kant op. Een mooi moment om alles even uit te testen met Hetty, deskundige op veel terreinen. 

Luister en huiver. Over de Partij van de Dieren, gelijk hebben, verandering te bewerkstelligen door non-dualiteit en nog veel meer. 


Of via mixcloud.






zondag 20 oktober 2019

Alexander Smit (mostly in English) over het vertrouwen wat Nisargadatta Maharaj had in zijn guru

Klik hier op de tekst voor het beluisteren van de MP3.



Alexander Smit gaat hier in op het vertrouwen in de goeroe. Nisargaodatta Maharaj 


had een onwankelbaar vertrouwen in de zijne. Maar Alexander vertelt ook hoe verlangens altijd zullen blijven bestaan. Ook na realisatie.


zaterdag 19 oktober 2019

Alexander Smit over reïncarnatie, Nisargadatta en Wolter Keers

Klik hier om de satsang te beluisteren

Reïncarnatie is complete onzin. Voor gewone mensen. Voor een verlichte is dat anders. Die zou uit mededogen terug kunnen komen. 

Leerlingen moet je op hun eigen niveau aanspreken. Daarom kloppen veel verhalen van leraren niet. 

Hoe zie jij deze zaken na deze satsang gehoord te hebben? 



maandag 7 oktober 2019

Hulp van de goeroes (Victor Hooftman)

Mijn goeroes hebben mij best wel geholpen. Net als Wouter van Oord door Osho is geholpen, ik door Douwe Tiemersma. Realisatie, als laatste stap kan niemand voor je zetten, maar helpen op de weg van je leven, kunnen er velen.

Vaak is de misvatting over het helpen dat een persoon niet geholpen kan worden. Dat klopt op het moment dat je weet dat de persoon niet als persoon, als ego, als vaste identiteit bestaat.
Maar de vorm Victor die leeft in allerlei illusies en met allerlei illusies, die kan binnen de dualiteit, binnen het wonder van de Maya, wel geholpen worden.

Victor Hooftman



Rupert Spira, beyond witnesses



Look here to Rupert. One of the populair teachers of the moment.

zondag 6 oktober 2019

Flow (video from David Lowrie)

Click on this link for the video of David Lowrie



Henri Miller over het verliezen van illusies (Wouter van Oord)


Henri Miller over het verliezen van illusies en wat erna overblijft. Uit: 'De Kreeftskeerkring'/'The tropic of Cancer' geschreven in 1934, zijn eerste jaar in Parijs. Precies 30 jaar later zou ik in Parijs in zijn voetsporen treden.....

"(...) een soort gedempt hels kabaal hangt in de lucht, een ingehouden heftigheid, alsof voor de verwachte explosie nog een enkel volkomen ondergeschikte bijkomstigheid nodig is, iets microscopisch kleins maar volstrekt niet van te voren beraamd, iets geheel onverwachts. In die toestand tussen waken en dromen waarin men aan een gebeurtenis deel kan nemen en er toch afzijdig van kan blijven, begon die bijkomstigheid vaag maar toch nadrukkelijk vaste vormen aan te nemen, een grillige kristalvorm, als rijp die zich op de ruit vastzet.(....) Mijn gehele wezen reageerde op de stem van een sfeer die mij omgaf die het nog nimmer had meegemaakt; dat wat ik mezelf kon noemen scheen zich samen te trekken, te verdichten, terug te deinzen voor de afgezaagde, gebruikelijke begrenzingen van het vlees, welks omtrek slechts de modulaties van de zenuwtoppen kende.En hoe wezenlijker, hoe steviger en buitensporiger de benauwende tastbare werkelijkheid waar ik uitgeperst werd, mij toescheen.(...) Gedurende een onderdeel van een seconde misschien was alles mij zo volkomen klaar zoals, men zegt, het slechts een epilepticus gegeven is alles helder te zien.
Op dat moment bestond voor mij niet langer de illusie van tijd en ruimte: de wereld ontvouwde gelijktijdig al haar drama's langs een meridiaan die geen as bezat. In dit soort razendsnelle eeuwigheid voelde ik dat alles gerechtvaardigd was (....)Op de meridiaan van de tijd bestaat geen onrecht: daar is slechts de poëzie der beweging die de illusie van waarheid en drama schept. Zo men ergens te eniger tijd van aangezicht tot aangezicht met het absolute komt te staan, dan verkoelt en verdwijnt dat grote medegevoel dat mensen als Gautama en Jezus goddellijke doen schijnen; het afschuwelijke is niet dat de mens uit deze mesthoop rozen heeft geschapen, doch dat hij om een of andere reden rozen wenste. Om een of andere reden gaat de mens op zoek naar het wonder en omdat te volbrengen waadt hij door bloed. Hij geeft zich over aan uitspattingen van ideeën, hij is bereid een schaduw te worden van wat hij eens was, als hij maar een seconde van zijn leven zijn ogen voor de afzichtelijkheid der werkelijkheid kan sluiten. Alles verdraagt hij - schande, vernedering, armoede, oorlog, misdaad, en nu in de overtuiging dat er plotseling iets zal gebeuren, een wonder, dat het leven draaglijk zal maken. En al die tijd loopt er een meter van binnen en is er geen hand die daar bij kan om hem af te zetten. (....) En uit die eindeloze foltering en ellende doemt geen wonder op, zelfs nog geen microscopisch klein spoortje van opluchting.(.....) En dus denk ik wat een wonder het zou zijn als dit wonder waar de mens eeuwig op wacht niets anders bleek te zijn zijn dan twee enorme drollen die een gelovige discipel in het bidet had gedeponeerd (....) en er zonder ook maar enige voorgaande waarschuwing, een zilveren plateau zou worden opgediend waarop zelfs de blinden zouden kunnen zien dat er niets meer, en niets minder, lag dan twee enorme hopen stront.
Dat, geloof ik, zou heel wat wonderbaarlijker zijn dan waar de mens op had gehoopt.
Wonderbaarlijk omdat daar nooit nog nooit over gepiekerd is. Nog wonderbaarlijker dan zelfs de stoutste droom omdat iedereen deze mogelijkheid had kunnen bedenken, maar niemand dit ooit heeft gedaan en niemand dit waarschijnlijk ooit zal doen.(....) Maar hoe dan ook, het besef dat er niets te hopen viel had een heilzame werking op me. Jarenlang, feitelijk heel mijn leven lang, had ik gehoopt dat er iets zou gebeuren, een voorval van buiten af dat mijn leven zou wijzigen en nu plotseling, geïnspireerd door het volkomen hopeloze van het geheel, voelde ik me opgelucht, voelde ik als het ware een zware last van mij schouders genomen.(....) Terwijl ik zo naar Montparnasse terugwandelde besloot ik mezelf met de vloed te laten afdrijven, niet de minste weerstand aan het lot te bieden in welke vorm dit zich ook aan mij zou voordoen. Niets wat me tot nu toe was overkomen, was voldoende geweest om me te vernietigen; er was niets vernietigd dan mijn illusies. Ikzelf was intact. De wereld was intact.........(...) De mens is verraden door wat hij zijn betere natuur noemt, dat is alles. Aan de uiterste begrenzingen van zijn spirituele wezen staat de mens weer naakt als een wilde.
Als hij God vindt, is hij als het ware kaal geplukt: hij is een geraamte.(....) Als leven dan het hoogste goed is, dan zal ik ook leven, al moet ik kannibaal worden.......(.....)Moreel ben ik vrij(....) ik trek erop uit om me vet te mesten....."

Wouter van Oord.



Ontwaken is uiteindelijk helemaal niet zo bijzonder ... (Francis Collet)

Ontwaken is uiteindelijk helemaal niet zo bijzonder zoals veel mensen denken. We krijgen er geen superkrachten door en ook niet worden we erdoor speciaal of superieur.
Het dagelijks leven gaat gewoonlijk door. We moeten bijvoorbeeld nog steeds werken, de was doen en het huis opruimen. Je teen stoten blijft nog steeds vervelend en het verlies van een geliefde kan nog steeds emotioneel pijn doen.
Maar wat verandert er dan wel?
Je maakt je veel minder druk om bepaalde dingen omdat je inziet dat veel van je zorgen in jezelf wordt gecreëerd door gedachten. Tevens valt de identificatie met verschijnselen weg omdat jij je realiseert dat je het bewustzijn bent waarin alles floreert.
Hierdoor ervaren we vrijheid van gedachten, gevoelens (emoties) en sensaties. Niet omdat ze zullen verdwijnen, maar omdat ze er gewoon mogen zijn. Er is geen werkelijke 'ik' meer die er een slachtoffer van is, maar enkel bewustzijn waarin ze mogen manifesteren.
In deze openheid, in deze overgave, gaat alles steeds meer vanzelf. We worden gedragen door een Mysterie wat de persoon overstijgt. Alles wordt één grote schouwspel.

Francis Collet

Jim Newman, Amsterdam, 2 oktober 2019



Jim Newman, een van de representanten van de neo-advaita. Vergelijk hem maar met de op deze blog veel voorkomende inzichten van Wouter van Oord, of met Tony Parson. Het sluit nooit naadloos aan op mijn beleving (maar dat kan komen omdat ik het nog moet doorzien, laten we niet arrogant worden) maar is altijd nuttig om naar te luisteren en even 'wakker' te worden. Mochten er nieuwe conditioneringen zijn komen aanwaaien als gevolg van de goeroe's, satsangs en advaita boeken.  

De geluidskwaliteit is vrij beroerd en ik dacht eerst dat er een applaus klonk, maar dat applaus gaat niet meer weg en heet ruis. Maar beleef het als applaus en je vindt het fantastisch. 

Klik hier op deze link.


Ontwaken is geen vorm van bewustwording ? (Wouter van Oord)



Ontwaken is geen vorm van bewustwording.
Het is het wegvallen van het illusoire centrum 'ik ben' oftewel 'zelf'. Als dit 'zelf' schijnbaar oplost is dat het einde van de schijnaanwezige,
het einde van de persoon en alle preoccupatie met die hersenschim. Wat overblijft is wat IS.
Leven als niet-iets wat volledig vrij is om te zijn wat het is. Leven als niet-weten, niet-kennen en niet-ervaren. Onverdeelde leegte/volte als het onbekende.
Wouter van Oord.

Opgeslokt door volte, vrijgelaten door leegte (Carla van Hoof)

Bevrijd Leven
Opgeslokt door volte
Vrijgelaten door leegte
Ben ik opgelost
En weet niets meer
En wil niets meer
Laat ik mij willoos leiden
Door tranen van oppervlakkigheid
Die diepte zoeken
Maar niets anders vinden
Dan peilloosheid
Waar ik zweef
Over golven en dalen
En zie
Dat gedragenheid
Het enige is
Door niets en niemand
Gehouden of losgelaten
Nooit kwijtgeraakt
En nooit gevonden
Volledig aanwezig
Grenzenloos liefdevol
Altijd hier
In openheid
Carla van Hooff

"Ik sla je kop eraf!" (Dick Sinnige)

Dick Sinnige
 ~ Liever heel
Ik loop over straat.
Op weg naar de supermarkt.
Het is zonnig en bewolkt.
Ineens staat er een kerel voor mijn neus,
die brult: "Ik sla je kop eraf!"
Ik begin spontaan te lachen.
Dat maakt hem helemaal woest.
Ik blijf liever heel,
dus ik probeer de boel te sussen:
"Laten we aardig zijn voor elkaar."
"Ik vind je niet aardig, ik ga je slaan!"
Hij doet nog een stap dichterbij,
hij staat bijna bovenop me
en geeft me een enorme
dreun op mijn neus!
Voor ik het goed en wel weet
sta ik hem links en rechts
op zijn kop te rammen!
Ik zie het echt alleen maar gebeuren.
Ik zie de schrik in zijn ogen,
door het onverwachte
spervuur aan vuistslagen.
Totdat hij op de grond stort.
Bam!
De gevelde vechtjas
kruipt snel van me weg.
Ik was geen gemakkelijke prooi.
Met de staart tussen de benen
vliegt hij de hoek om.
Ik hou helemaal niet van vechten,
maar ik heb ook helemaal niet het
idee dat 'ik' gevochten heb.
De eenheid deed gewoon een rondedansje.
Ik voel van binnen
een glimlach vol vertrouwen.
Gelukkig weet mijn lichaam zelf
maar al te goed wat het moet doen
in zaken die alleen het lichaam aangaan!
Di©k Sinnige ~ 

zaterdag 5 oktober 2019

Zijn of ... (Victor Hooftman)


Zijn of bezig zijn, dat is de vraag. Tegelijk kan ook. Maar de meeste mensen zijn alleen bezig. Dat geeft ze een onbevredigend gevoel. Eckhart Tolle vertelt dat je ook tijdens het bezig zijn nog steeds je lichaam, je handen, je voeten of en soms en, je ademhaling moet kunnen voelen en volgen. Buiten en binnen tegelijkertijd. Maar als het nog niet lukt en je moet kiezen, kies dan voor binnen. Hoe zit het met jezelf? Ben je bewust of onbewust? Kijk ernaar. Zo goed als Eckhart kan ik het niet vertellen maar wellicht stimuleert het om deze populaire meester zeer serieus te nemen.

Victor Hooftman


vrijdag 4 oktober 2019

Sometimes it's hard. Sometimes it's easy. (David Lowrie)



Sometimes it's hard. Sometimes it's easy.
Sometimes we learn.
Sometimes we learn again.
Sometimes we hurt.
Sometimes we smile.
Sometimes we lack.
But all the while - we live.
We love.
We draw upon our strengths.
Our weaknesses.
Our passions.
Our purpose.
We raise and lower.
We expand and contract.
We are. We do. We continue.


David Lowrie