Populaire berichten

vrijdag 30 december 2022

40 verzen over Realiteit vertaald in het Nederlands door Machiel van Dijk

Klik hier om te downloaden

IK heb de 40 verzen over Realiteit vertaald in het Nederlands en die wilde ik op deze dag delen aangezien dit de geboorte dag van Ramana is 🙏🕉 30 december. 

Machiel van Dijk

dinsdag 13 december 2022

Advaita is geen onderscheid weten te maken, 13 december 2022 door Hans van Dam. Alle land niemandsland.


maandag 12 december 2022

Anti-semitisme in een zee van hartje (Touber, influencer, poetst oerleugens uit antisemitische Protocollen van Zion op)

Conspiritualiteit en samenzwevers
11 december 2022 door Kees Moerbeek

Het begrip conspiritualiteit komt van het Engelstalige conspirituality en waaide over uit de Verenigde Staten. In het BD-artikel over het boek Eigen welzijn eerst van Roxanne van Iperen kwam dit begrip al zijdelings, zonder het beestje bij de naam te noemen. Wat is conspiritualiteit? Dit artikel maakt gebruik van artikelen van de Belgische Marie Meeusen en van Amerikaanse en Canadese auteurs en onderzoekers.

Al in 2011 gebruikten de sociologen Charlotte Ward en David Voas van de Universiteit van Essex het neologisme conspirituality in het artikel The Emergence of Conspirituality van The Journal of Temporary Religion. De definitie van de Lexiton Taalbank luidt: ‘conspiritualiteit (de, g.mv.) holistische levensbeschouwelijke stroming die rationalisme afwijst en complottheorieën omarmt, geen vertrouwen heeft in de overheid en de daarmee verbonden autoriteiten, vertaling van Engels conspirituality, een porte-manteauwoord van conspiracy theory + spirituality.’

Niet uniek
Dit verschijnsel is echter niet uniek. Jules Evans, de Britse filosoof, auteur en projectleider van het Centre for the History of Emotion (University of London), bespreekt in zijn artikel When the New Age and Far Right Overlap een soortgelijke samensmelting eerder in de recente geschiedenis. Hij schrijft vrij vertaald: ‘Sommigen zijn verbaasd dat New Age hippies mee zouden kunnen gaan in de extremistische samenzweringspolitiek. Maar dit is wel het geval. Ik wil [in dit artikel] kijken naar een andere periode waarin New Age samenviel ultrarechtse politiek, met rampzalige gevolgen voor de wereld in Duitsland in de Jaren 1920 en 1930.’ Met zijn artikel wil hij echter niet beweren dat New Age onvermijdelijk leidt tot extremisme.

Evans’ artikel over de aard van de samensmelting van destijds is uitgebreid. Hij concludeert: ‘Uiteindelijk verkochten Hitler en zijn mede-nazi’s een simplistische bovennatuurlijke fantasie aan het Duitse volk. Hierin werden al hun problemen veroorzaakt door een geheime wereldwijde elite van monsters/vampiers/demonen — dit wil zeggen de Joden — maar de magische lichtstrijders van de nazipartij zouden ze verslaan in een kosmische strijd, die een gouden tijd zal inluiden van vrede en liefde.’

Nieuw geloofssysteem
De sociologen Charlotte Ward en David Voas beschreven in 2011 hoe twee populaire groepen, met schijnbaar verschillende gezichtspunten, maar met gedeelde wortels, samensmolten tot een nieuw geloofssysteem, aldus Scott Gavura in zijn artikel.

De eerste groep is de New Age wellnessgemeenschap, ‘typically seen as left wing, predominantly female, with a deep embrace of “alternative” medicine and an emphasis on “holistic” ideas and different forms of spirituality. They may not be politically active.’ De tweede groep zijn de samenzweringstheoretici, die traditioneel over het algemeen conservatief zijn, rechts en man.

Over twee dingen zijn beide groepen het eens. 1. Een geheime groep beheerst in het geniep de politieke en sociale orde, of probeert dit te doen. Denk bijvoorbeeld aan Big Pharma, de conventionele geneeskunde, de New World Order en de Illuminati. 2. De mensheid ondergaat een ‘paradigma shift’ in het bewustzijn. Begrippen die worden gebruikt zijn onder andere ‘awakening’, ‘enlightenment’ maar zonder de specifieke religieuze binding en het verwerpen van de ‘tirannie’.

Ward en Voas benadrukten dat de basisprincipes van bijna alle samenzweringstheorieën naadloos aansluiten bij de visie op gezondheid van de alternatieve geneeskunde. Beide gemeenschappen wantrouwen de wetenschap, de conventionele geneeskunde en deskundigheid, behalve als dit de eigen overtuiging ondersteunt, aldus Gavura. Ook signaleert hij dat organisaties en leiders van de wellnessgemeenschap zelf zijn begonnen met het geven van tegengas tegen de invloed van QAnon en samenzweringstheorieën.

Pastel QAnon
De Canadese Marc-André Argentino volgde het groeiende gebruik van QAnon berichten in de wellnessgemeenschap tijdens de Coronapandemie en bedacht de term pastel QAnon. De groei van de invloed QAnon in deze gemeenschap begon waarschijnlijk met antivaccinatie berichtgeving en de ondersteuning van de #SaveTheChildren-campagne door deze wellnessgemeenschap. Het is heel goed mogelijk dat deze gemeenschap in het begin niet wist dat ze QAnon binnenhaalde en waar het voor staat.

Wikipedia noemt het verschijnsel pastel QAnon vrij vertaald: ‘een verzameling technieken en strategieën die “soft” en “vrouwelijk kunstzinnig” zijn en met name pastelkleuren gebruiken met als bedoeling om vrouwen te betrekken bij de QAnon samenzweringstheorieën. Vaak wordt hierbij gebruik gemaakt van sociale media -sites als Instagram, Facebook, Telegram en YouTube.’

Nederland en België
De Belgische in Nederland wonende en werkende Marie Meeusen schrijft in haar artikel De nieuwe samenzweving: de opkomst van ‘conspirituality’ in Nederland (en België): ‘Blind wantrouwen’ in wetenschap, mainstream media en de overheid: het is de mest waarop ‘conspirituality’ welig groeit.’ Dit versterkt volgens haar de problematische overtuigingen van de ‘samenzwevers’. ‘Als de mest het wederzijdse wantrouwen is, dan vormt het neoliberale klimaat in Nederland de wortels van deze akelige ‘samenzweving’.’ Meeusen is freelanceschrijver en heeft een coachingspraktijk waar ze ‘voice dialogue’ met reiki en creatief schrijven combineert. Zij merkt in haar artikel uit 2021 op dat conspiritaliteit steeds meer voet aan de grond krijgt in Nederland en de grens met België oversteekt.

‘Welke journalist of onderzoeksgroep heeft dit complexe en groeiende gevaar echt goed op de radar?’, vraagt ze zich onder andere af. In Canada en de Verenigde Staten is de Conspirituality Podcast en deze organisatie is volgens de schrijfster een uitstekend initiatief dat de samenzweving gedegen in kaart brengt en onderzoekt. De podcast prijst zichzelf als ‘Dismantling New Age Cults, welness grifters and conspiracy-mad yogis’. ‘Grifter’ betekent ‘oplichter, zwendelaar.’ Zie de link van de organisatie.

Op Facebook is ook onze streken een begin gemaakt met het geven van tegengas door kleine groepen van ‘complementaire therapeuten, yogaleraren, masseurs en homeopaten, voor wie de liefde voor antroposofie, meditatie, tantra of lichaamswerk allerminst haaks staat op respect voor de reguliere wetenschap’, meldt Marie Meeusen. Ze bestuderen wat ze zien gebeuren en delen wetenschappelijk bronnen om nepnieuws door te prikken.

Hartjes
Haar opiniestuk Anti-semitisme in een zee van hartjes schetst een beeld van hoe in de aanloop van de Tweede Kamerverkiezingen van 2021 ‘racistisch gedachtegoed ook in zogenaamd verlichte en liefdevolle werelden voet aan de grond krijgt.’ Zowel in het boek van Roxanne van Iperen als in dit opiniestuk komen bekende namen voor, maar in haar opiniestuk ook die van ‘een lichtpunt in de duisternis’ en ‘een bode van hoop en liefde’ Tijn Touber. Met een zoetgevooisd ‘Goeiemorgen lieve, mooie mensen’ opent hij steevast zijn onlinefilmpjes.

Meeusen schrijft in haar stuk dat hij De Protocollen van de Wijzen van Zion leest, dat hij ze niet leuk vindt, maar dat ze volgens hem wel aangeven ‘wat in coronatijd gebeurt: een onzichtbare schaduwregering wil ons kort en klein én monddood maken om de wereldregie te pakken.’ Touber noemt deze elite weliswaar niet ‘Joods’, maar hij inspireert zijn fans wel om De Protocollen te lezen. Het onder hartjes bedolven filmpje verdween stapsgewijs van de sociale media toen de kritiek onhoudbaar aanzwol, vermeldt de schrijfster. ‘Een duidelijke distantiëring of sorry blijft uit, ook nadat Joop.nl het artikel van Bart Top plaatste ‘Nederlandse influencer poetst oerleugens uit antisemitische Protocollen van Zion op’ .

En ten slotte: ‘Touber zegt in het recente filmpje Complotgekkies (online gezet nadat op sociale media steeds meer ophef ontstond) dat iedere versie van de werkelijkheid er mag zijn. Hij wil ook enkel op basis van argumenten het gesprek aangaan. Maar die vinden we toch juist als we kijken naar feiten en wetenschap, naar onze gedeelde werkelijkheid, de geschiedenis die ons gidst en waarschuwt?’

Bronnen
Meeusen, M. De nieuwe samenzweving: de opkomst van ‘conspirituality’ in Nederland (en België). Dewereldmorgen.be, febr 2021
Meeusen, M. Antisemitisme in een zee van hartjes. Dewereldmorgen.be, maart 2021
Dickson, E. What Is #SaveTheChildren and Why Did Facebook Block It? Rolling Stone, aug 2020
Evans, J. Nazi Hippies: When the New Age and Far Right Overlap, GEN, sept 2020
This yoga instructor is fighting the rise of QAnon in the wellness community. CBC/Radio-Canada, sept 2020
Den Boon, T. conspiritualiteit. Lexiton Taalbank, mei 2021
Den Boon, T. samenzwever. Lexiton Taalbank, mei 2021
Hughes, P. The Growing Conspirituality Problem. Mindfull Politics, febr. 2021
Gavura, S. Conspirituality: Where New Age wellness meets right wing conspiracy thinking. Science-Based Medicine, febr. 2021
Gorski, D. Scott Gavura, BScPhm, MBA, RPh.
Science-Based Medicine
https://sciencebasedmedicine.org/contributors/scott-gavura-bscphm-mba-rph/
Visser, W. ‘Spirituele mensen geloven eerder in complottheorieën’. AdValvas, febr. 2021
Top, B. Nederlandse influencer poetst oerleugens uit antisemitische ‘Protocollen van Zion’ op. JOOP, maart 2021
Conspirituality What We Do
https://www.conspirituality.net/about
Disinformation abounds in the wellness community. How one anti-vax influencer broke free PBS Newshour
https://www.youtube.com/watch?v=dDn77Qykgy4
Delen is rijkdom:
TwitterLinkedInE-mail
Categorie: Achtergronden, Economie, Geluk, Gezondheid, Maatschappij, Pakhuis van Verlangen
Tags: Big Pharma, Charlotte Ward, conspiritualiteit, David Voas, Gavura, Hitler, Jules Evans, Marie Meeusen, nazi's, new age, New Age hippies, New World Order, nieuw geloofssysteem, QAnon, Roxanne van Iperen, samenzweringstheoretici, samenzweving, Scott Gavura, Tijn Touber, wantrouwen wetenschap

.

vrijdag 9 december 2022

Wat ben je liever, afgescheiden of eenzaam? 9 december 2022 door Hans van Dam

Neo-advaita in een notendop
9 december 2022 door Hans van Dam

Wat ben je liever, afgescheiden of eenzaam?
Calimerotaal
Eind vorige eeuw, toen de belangstelling voor spiritualiteit vanwege de aanstaande millenniumwisseling op een hoogtepunt verkeerde, is de hindoeïstische terminologie van de advaita vedanta in onze contreien omgezet in calimerotaal voor calimeromensen.

Atman en Brahman werden kleine ik en grote ik. Het ego en het zelf. De doener en de getuige. Het gekende en de kenner. Niet direct wat de Indiërs verstaan onder Atman en Brahman, maar zo ontstond er iets nieuws dat wij kunnen begrijpen als iets ouds.

Op vergelijkbare wijze werd de non-dualistische kosmologie vereenvoudigd tot een nieuwetijdse psychosofie met de volgende strekking:

Wie zich identificeert met zijn persoon is het overzicht kwijt. Hij is afgescheiden geraakt van het universele zelf.

Hij is ten onrechte gaan geloven dat hij een klein radertje is in het reusachtige mechaniek van een stoffelijke wereld. Die al bestond voordat hij werd geboren en blijft bestaan nadat hij is overleden.

Afgescheidenheid is een illusie. In werkelijkheid bevind jij je niet in de wereld, maar bevind de wereld zich in jou. Jijzelf ben het ene Bewustzijn (de Bron, Openheid, Liefde, God, het Ene, de Ene, Essentie).

In dat universele Bewustzijn verschijnen jouw persoon, de wereld en je zoektocht naar jezelf en naar de zin van het leven, als een verhaal in een boek, een film op een doek.

Je bent niet het verhaal maar het boek. Niet de film maar het doek. Niet het gekende maar de kenner. Of eigenlijk allebei, het gekende is een manifestatie van de kenner.

Ook stof is een gezicht van de geest. Een droom waar een eind aan komt. Rozen verwelken, schepen vergaan, maar Bewustzijn blijft altijd bestaan.

Dit beseffen heet verlichting, ontwaken, realisatie van het ware zelf.

Ziedaar neo-advaita in een notendop, een tweede kun je er niet mee vullen.

Dogma’s
Hoe je advaita ook verpakt, als religie, filosofie of psychologie, hoe je het ook beschrijft, in de gedragen terminologie van de klassieke geschriften, in de jubeltaal van bejaarde nieuwetijdskinderen of in hedendaagse hapklare Happinezbrokjes, de centrale dogma’s liggen onwrikbaar vast:

Het dogma van de absolute eenheid van het schijnbaar menigvuldige.

Het dogma van het geestelijke karakter van het schijnbaar stoffelijke.

Metafysisch gezien is advaita dus een idealistisch monisme. Geen non-dualisme, in de letterlijke zin van het woord.

Je kunt advaita ook fatalistisch solipsisme noemen. Dan is de film een doekje voor het bloeden. Met in de hoofdrol en in alle bijrollen, in de rekwisieten en in alle locaties, het eenzame universum als tijdloze toeschouwer van zichzelf.

Nu, wat ben je liever, afgescheiden of eenzaam?


dinsdag 6 december 2022

Hindoes en boeddhisten proberen door nazi’s aangetaste swastika te redden

Hindoes en boeddhisten proberen door nazi’s aangetaste swastika te redden

Een Hindoestaanse arts in Queens was geschokt toen ze een brief kreeg van het bestuur van haar flatgebouw waarin haar Diwali-decoratie ‘aanstootgevend’ werd genoemd en geëist werd dat ze die zou weghalen. De decoratie beeldde ‘’Happy Diwali’ uit en er stond een hakenkruis op’, zegt de arts die het hindoefeest van het licht vierde.

Het gelijkzijdige kruis met de benen in een rechte hoek is een duizenden jaren oud heilig symbool in het hindoeïsme, boeddhisme en jainisme dat staat voor vrede en geluk. Inheemse volkeren wereldwijd gebruikten het op vergelijkbare wijze. Maar in het Westen wordt dit symbool vaak gelijkgesteld met het hakenkruis van Adolf Hitler – een symbool van haat dat het trauma van de Holocaust en de verschrikkingen van nazi-Duitsland oproept. Witte supremacisten, neonazigroepen en vandalen zijn Hitlers symbool blijven gebruiken om angst en haat te zaaien.

In het afgelopen decennium, toen de Aziatische diaspora in Noord-Amerika groeide, werd de roep om het hakenkruis als heilig symbool terug te vorderen luider. Deze minderheidsgeloofsgemeenschappen krijgen gezelschap van Indianen wier voorouders het hakenkruis gebruikten bij genezingsrituelen.

Overlevenden van de Holocaust kunnen opnieuw getraumatiseerd worden door het symbool dat staat voor ‘een concept dat stond voor de vernietiging van een heel volk’ en de verschrikkingen die zij hebben meegemaakt. Het symbool zelf dateert uit de prehistorie. Het woord ‘swastika’ heeft Sanskriet wortels en betekent ‘het teken van welzijn’. Het werd gebruikt in hindoeïstische gebeden, in het embleem van de Jains gekerfd, markeerde boeddhistische tempellocaties en vertegenwoordigde de vier elementen voor Zoroastriërs. Het symbool is tegenwoordig alomtegenwoordig in India. Het is ook gevonden in de Romeinse catacomben en op verschillende plaatsen in Griekenland, Iran, Ethiopië, Spanje en Oekraïne.

Het symbool werd tijdens de 19e eeuwse opgravingen in de oude stad Troje nieuw leven ingeblazen door een Duitse archeoloog, die het in verband bracht met de Arische cultuur. Historici geloven dat dit het aantrekkelijk maakte voor de Nazi Partij, die het in 1920 overnam.

In Noord-Amerika, in het begin van de 20e eeuw, vonden hakenkruizen hun weg naar architectonische elementen, militaire insignes en teamlogo’s. Coca-Cola gaf een hakenkruis-hanger uit. De padvinders kenden tot 1940 badges met het symbool toe.

De Coalition of Hindus of North America is een van de religieuze groeperingen die zich inspannen om het oorspronkelijke hakenkruis te onderscheiden van het door de nazi’s gebruikte hakenkruis. Zij steunden een nieuwe Californische wet die het in het openbaar tonen ervan strafbaar stelt, met een uitzondering voor het heilige hakenkruis.

foto Birma, rad van tijd wiel met hakenkruis, foto Adi Ichsan.

zaterdag 3 december 2022

Even reclame maken voor een boek over non-dualisme van Hans van Dam, witboek Advaita.

Tussen de titels vind je de deur naar non-dualiteit
3 december 2022 door Hans van Dam

Voor lezers die nooit verder komen dan de boektitel.

Titelitis
Een boek een naam geven is lastig. Lastiger dan een kind een naam geven, wou ik zeggen, maar dat weet ik niet, want ik heb geen kinderen. Had ik ze wel dan zou ik ze gewoon nummeren. ‘Nummer twaalf, hou je mond!’ en nummer dertien is de hond.

Voor sommige auteurs is de boektitel een probleem omdat ze geen idee hebben. Voor mij is de boektitel een probleem omdat ik teveel ideeën heb. Titelitis.

Uiteindelijk heb ik gekozen voor de titel Witboek Advaita, de ondertitel Non-dualisme zonder dogma’s en het motto Non-dualiteit, vrijplaats tussen hemel en aarde.
Omslag van het Witboek Advaita.

Sommige alternatieve titels vond ik te goed om ongebruikt te laten. Die heb ik voor een stukje gebruikt of er een stukje bij geschreven, bijvoorbeeld:

Advaita als agnose

Advaita is niet vastzitten

Non-dualisme als tussenweg

Non-dualisme is het denken doorzien

Advaita is geen onderscheid weten te maken

Illusies in Bewustzijn en Bewustzijn als illusie

Andere titelkandidaten hebben geen plek in dit boek weten te veroveren:

Golven naar de zee dragen

Non-dualisme voor nitwits

Dromen van de Werkelijkheid

Waarom non-dualiteit dualistisch is

Dromen van het einde van het dromen

Non-dualisme, je moet er niet aan denken

Seks verkoopt
Seks verkoopt, zeggen ze. Groot was de verleiding om de titels van de dwaalteksten Opstekers voor klein geschapen mannen en Gedachte-experimenten voor groot geschapen mannen pontificaal op de cover van het Witboek Advaita te zetten.

Tussen lekker en vies vind je de deur naar non-dualiteit leek me ook wel wat. Non-dualiteit is lekker vies, net als het leven zelf.

Tussen de titels vind je de deur naar non-dualiteit.
Uiteindelijk maakt het niet uit wat je op een boek over non-dualiteit zet. Iedere titel is misleidend. Tussen de titels vind je de deur naar non-dualiteit.

Het maakt ook niet uit wat je in een boek over non-dualiteit zet. Iedere regel is misleidend. Tussen de regels vind je de deur naar non-dualiteit. 



Deze tekst maakt deel uit van het Witboek Advaita. Woord: Hans van Dam. Beeld: Lucienne van Dam. Alle teksten van deze serie. Het Witboek Advaita op NietWeten.nl. Alle publicaties van Hans van Dam in het Boeddhistisch Dagblad.

Delen is rijkdom

Disclaimer voor het Witboek Advaita
4 december 2022 door Hans van Dam

Schijngesprekken met schijnleraren over een pot nat.

Veel dialogen en de meeste correspondenties in het Witboek Advaita zijn geïnspireerd door echte gesprekken en briefwisselingen. Met leken en kenners, en met (ex-)advaitaleraren, die hier zoals al mijn gesprekspartners, reëel of illusoir of iets ertussenin, onder pseudoniem verschijnen of naamloos blijven.

De dialoogjes tussen mij en Patricia de Martelaere, Henk Feltkamp, Douwe Tiemersma, Jiddu Krishnamurti, Philip Renard, Nisargadatta, Unmani, Paul Smit, Tony Parsons, Jan van Delden, Jan van Rossum en Jan van den Oever hebben nooit plaatsgevonden, behalve in mijn gedachten.

Dat vinden ze vast geen probleem. Volgens hen bestaan we zelf ook niet, behalve in onze gedachten. Volgens hen bestaan gedachten ook niet, behalve als rimpelingen in de oceaan van Bewustzijn.

Wat als dat ook maar een gedachte is? Dan is het allemaal één pot nat. Niet twee.

En als dat ook maar een gedachte is?

vrijdag 2 december 2022

Blijf in het Licht dat geen tegenstelling kent tussen licht en donker (er is geen tijd), Douwe Tiemersma


Blijf in het Licht dat geen tegenstelling kent tussen licht en donker

Het is van het grootste belang om een onderscheid te maken tussen dat wat vergankelijk is en dat wat onvergankelijk is. Het kalenderjaar loopt naar zijn einde toe. Er is weer een jaar voorbij. De activiteiten hier stoppen langzamerhand. Mensen kijken aan het eind van het jaar terug en dan zeggen ze: de tijd vliegt. Alle dingen die belangrijk voor je waren zijn voorbij. Maar hoe zit het met jezelf? Na oudjaar is er een nieuw jaar en dan gaat, zo is het idee, het leven weer op de oude manier verder. Hoe lang? Dat weet je eigenlijk niet.
Maar hoe zit het met jezelf? Dat blijft dus de meest centrale vraag. Hoe zit het met jezelf. Voor zover je zelf in die vergankelijkheid zit, zeg je: ja, ik ben vergankelijk. Maar meteen is er ook een ander facet dat er bovenuit gaat, net zoals bij het einde van het jaar. Zelf ga je uit boven het kalenderjaar dat aan z'n eind komt.
Als je dit doorhebt van jezelf, zie je dus dat de tijd alleen te maken heeft met de verschijnselen. Dat er in je zelfzijn zélf geen tijd te vinden is. Als vormen verdwijnen, verdwijnt niet datgene waarin die vormen aanwezig zijn en dat is die sfeer waarin je zelf bent.
Dat inzicht kan er komen. Soms moet er iets hards voor gebeuren, moeten er zware dingen gebeuren, bijvoorbeeld dat je werkelijk geconfronteerd wordt met je levenseinde. Maar het kan ook zomaar - wanneer je terugkeert naar jezelf, waarin je direct kunt vaststellen: hier is geen tijd.

donderdag 1 december 2022

Lekker mediteren ...

Yinyoga en mediteren geeft een beter gevoel. Daarom raad ik het iedereen aan. Verwar het niet met Advaita of verlichting. Vaak worden zaken door elkaar gegooid. Voor vandaag even een simpele meditatie:


Het Witboek Advaita: een vraagteken bij ieder onderscheid, 1 december 2022 door Hans van Dam

Het Witboek Advaita: een vraagteken bij ieder onderscheid

Dubbelhartige dwaalteksten over de dualiteit van non-dualiteit en de non-dualiteit van niet-weten.

Boeken over advaita vedanta zijn saai. Ze lijken sprekend op elkaar, net als hun schrijvers. Vaak is zo’n boek niet meer dan een serie afgezaagde satsangfragmenten lukraak achter elkaar geplakt. Heb je er één gelezen, dan heb je ze allemaal gelezen.

Mijn Witboek Advaita is anders. Ik ga uit van de letterlijke betekenis van advaita (niet-twee) en vedanta (het einde van de wijsheid).

Voor mij is advaita geen idealistisch monisme maar een vraagteken bij ieder onderscheid.

Voor mij is vedanta geen nieuwe wijsheid maar een radicaal niet-weten.

Voor mij is non-dualiteit geen absolute waarheid maar een vrijplaats tussen hemel en aarde.

Geloof je het Zelf? Dat is nergens voor nodig.

Non-dualisme zonder dogma’s? Het kan.

Deuren naar non-dualiteit? Loop ze plat.

Wit wat je weet met het Witboek Advaita.

maandag 28 november 2022

Feiten - Wolter Keers

Feiten – Wolter Keers (met dank aan Jan Koehoorn)
Feit 1: Gedachten verschijnen volkomen moeiteloos in Bewustzijn. Of, anders gezegd: Bewustzijn neemt een ogenblik moeiteloos de vorm aan van een olifant, een giraffe, of welk ander bekend object dan ook.
Feit 2: Zo'n voorstelling, en elke andere gedachte, is niets anders dan een beweging in en van Bewustzijn. Ze verschijnt moeiteloos, laat zich enkele tellen waarnemen, en verdwijnt dan weer om plaats te maken voor een volgende voorstelling.
Feit 3: Het terrein van onze aandacht wordt maar gevuld door één gedachte tegelijk. Gedachte A moet verdwenen zijn, wil gedachte B op het scherm kunnen verschijnen.
Feit 4: De voorstelling "olifant" verscheen moeiteloos, zonder dat daar tegelijk een tweede gedachte bij verscheen, dat er een "ik" was die de olifant bedacht. Wanneer ik beweer dat "ik" gedacht heb aan een olifant, is dat een tweede gedachte, die pas kan verschijnen als de eerste gedachte, het beest met de slurf, is verdwenen. Met andere woorden: dat "ik" wordt pas na afloop van een bepaalde gedachte aan zo'n afgelopen gedachte vastgeprikt, en dat ten onrechte. Want het is duidelijk te zien dat dit "ik" niet aanwezig was bij het verschijnen van de olifant. De olifant, met andere woorden, was niet het product van het "ik", dat er helemaal niet bij was. Waaruit volgt:
Feit 5: Gedachten verschijnen niet in een ik, maar in Bewustzijn.
Feit 6: Dat "ik" is zelf een gedachte. Bij scherp kijken blijkt het dat wanneer er een "denker" in Bewustzijn verschijnt, die denker zelf niets meer en niets minder is dan een gedachte. En de ene gedachte verschijnt niet in de andere : elke gedachte verschijnt in deze bewuste aandacht die ik volkomen moeiteloos ben.
Feit 7: Die denker is een gedachte, die ten onrechte wordt aangezien voor "ik". Zelfs de gedachte "ik" is niet meer dan een gedachte, die maar af en toe eens verschijnt: terwijl de olifant op het scherm verscheen, was er geen spoor van dat "ik" te ontdekken. Er waren toen twee dingen: het plaatje genaamd "olifant", en de Helderheid, Bewustzijn, de Kennende Tegenwoordigheid, waarin dat plaatje verscheen, en waaruit het zich in feite vormde.
Feit 8: Wat ik ben, is niet iets dat af en toe eens verschijnt, onverschillig of het gaat om de gedachte "olifant" of om de gedachte "ik". Wat ik wel ben, is dit heldere bewuste, aandachtige Tegenwoordig Zijn, waarin eerst het ene, toen het andere plaatje verscheen.
Zo werpen we in de meditatie even een blik op het denken, en we nemen nota van enkele feiten. Scherper, anders kijkend dan we gewoon zijn, ontdekken we allerlei heel simpele zaken, waar we vermoedelijk tot nu toe steeds aan voorbij gelopen waren. De belangrijkste van deze ontdekkingen zijn het feit dat ik niet bepaalde voorstellingen ben, ook al noem ik die "ik" en het feit dat ik wél deze moeiteloze, heldere Tegenwoordigheid ben, van waar ik kijk naar deze verschijnende en verdwijnende beelden, woorden en gevoelens. Niet allerlei voorbijflitsende gedachten; wél de helderheid waarin ze verschijnen.
Na deze ontdekkingen of herontdekkingen kunnen we onze aandacht richten op het lichaam. Beter: op het waarnemen van een serie indrukken die we het lichaam noemen. Doordat we naakt zitten en misschien in de kleermakerszit, kunnen er enkele elementen zijn die ons komen lastig vallen. Zo zijn we gewend, met kleren aan te leven, en naakt zijn wordt daardoor al heel gauw geassocieerd met seksualiteit. Wie merkt dat het naakt-zijn hem of haar prikkelt, hoeft zich daar niet ongerust over te maken: hij/zij kan daar precies zo nota van nemen als zo-even van de verschijnende olifant.
Als we "mijn lichaam" zeggen, wat bedoelen we dan precies ? Al "kijkend" ontdekken we dan bijvoorbeeld:
Feit 8: Meestal nemen we maar een klein stukje van het lichaam waar; hoogst zelden het geheel. Sprekend of terloops denkend over "mijn lichaam", komt er maar een vage voorstelling in het denken, een handjevol herinnering, zelden de levende ervaring van het lichaam zoals dat zich nu, op dit ogenblik als heldere waarneming aanbiedt. Als we over "mijn lichaam" spreken, spreken we over iets dat tot begrip is geworden.
Feit 9: Wanneer we onze aandacht welbewust op het waarnemen van het lichaam richten, ontdekken we dat ook het lichaam bestaat uit een serie waarnemingen die verschijnen in Bewustzijn. Net als de waarneming van de olifant in feite bestond uit niets anders dan uit Bewustzijn waar dat plaatje in verscheen, bestaat ook de waarneming waarin het lichaam verschijnt uit niets anders dan ditzelfde Bewustzijn. Voor ieder van ons bestaat de olifant pas wanneer hij in Bewustzijn verschijnt ; en precies hetzelfde geldt voor het lichaam. Wie een spannend boek zit te lezen ervaart op dat ogenblik geen lichaam. Dit leidt ons, als we helder aanwezig blijven in het waarnemen, tot de ontdekking van:
Feit 10: We zijn altijd, en volkomen moeiteloos, deze heldere Kennendheid. Daarin verschijnt nu eens een beweging die we "olifant" noemen, dan weer een beweging die we arm of been of buik of prikkeling of hoofd noemen, Wat de ervaring van ieder van ons betreft, bestaat zowel de olifant als het lichaam pas op het ogenblik dat zij verschijnen in deze Helderheid die we zijn. Daarbij valt het op, dat we op zo'n ogenblik geneigd zijn om met volledige overgave te geloven dat we een aantal van die verschijnende dingen zijn, althans tijdens de momenten waarop ze verschijnen. Ik ben misschien niet mijn arm of mijn heen, want ik besef wel dat ik nog zou bestaan zonder arm of been; maar zonder lichaam wordt dat al heel moeilijk. Het lichaam voelt ieder van ons aan als "ik", en precies datzelfde geldt voor bepaalde gedachten: wanneer de gedachte "denker" in Bewustzijn verschijnt, ben ik er op dat ogenblik diep van overtuigd dat ik denker ben. Verschijnt "lichaam" dan ben ik er op dat ogenblik even diep van overtuigd dat ik dat lichaam ben. En verschijnt tijdens de droom Napoleon, dan ben ik er net zo diep van overtuigd dat ik die ben.
Bij heel scherp kijken wordt het duidelijk hoe dat in z'n werk gaat: er verschijnt (in de wakende toestand) een bepaald beeld waarvan me ooit is verteld dat ik dat ben. Er is mij als kind vermanend verteld dat ik moet denken voordat ik iets zeg. De conclusie is geweest dat ik dus een denker ben. Nu verschijnt die voorstelling - meestal is die zo automatisch geworden dat we kunnen spreken van een reflex - en onmiddellijk kruip ik in dat plaatje, en beschouw mezelf als die gedachte, de heer Denker. De waarneming genaamd 'lichaam' verschijnt, en automatisch spring ik erin, en zeg dat ik mager ben of dik, gezond of ziek, lang of klein, blank of bruin. Maar met de ontdekking dat ik niet al die verschijnende dingen ben, maar die Tegenwoordigheid waar ze in verschijnen en uit bestaan, wordt het al duidelijk dat ik noch denker noch lichaam ben. Ik ben ook, als het lichaam “Napoleon” er is en door mij "ik" wordt genoemd, en dit lichaam uit de wakende toestand nergens te bekennen valt. Ik ben er zelfs, wanneer noch het lichaam uit de wakende toestand, noch dat uit de droom aanwezig is, zoals tijdens de diepe, droomloze slaap.
Het belangrijke in de meditatie is, dat we ons al kijkende losmaken van de overtuiging dat we allerlei, elkaar opvolgende waargenomen dingen zijn, zoals lichaam, denker, huisvrouw, zoon, fietser of luisteraar.
Het wordt steeds duidelijker, dat ikzelf de stille, bewuste "kern" ben, de toeschouwer, waarin de activiteiten van het lichaam, van de zintuigen, van denken en voelen, van de wakende toestand en de droom, zich komen laten waarnemen, zonder dat ik daar iets voor hoef te doen. Er is alleen sprake van inspanning, wanneer ik een beeld inspring, en me verweef met bijvoorbeeld het lichaam. Dan moet ik een zware emmer tillen, of ben ik moe na een lange reis. Maar wanneer ik mij opstel als waarnemer, trekt het tillende lichaam, de moede schouders na enkele uren autorijden, en heel het panorama van de gebeurtenissen in en rond een lichaam als een film aan me voorbij. Het wordt duidelijk dat het lichaam actief is, net als het denken en voelen, maar dat die activiteiten niet echt een "ik" betreffen. Ik ben en blijf onveranderlijk en moeiteloos de waarnemer, niet alleen van de activiteiten van het lichaam, maar van alle dingen die verschijnen en na enkele ogenblikken weer verdwijnen in en uit Bewustzijn. Zo ook:
Feit 11: Ook het functioneren van de zintuigen is, telkens, één voor één, een beweging in het bewuste Licht waarin dit plaatsvindt. Is de aandacht er niet, dan functioneert het zintuig niet. Lees ik dit aandachtig, dan zijn er geen geluiden van het verkeer dat langs het huis rijdt - en passant zij daar iets heel belangrijks bij opgemerkt : er is ook geen gewaarwording van de afwezigheid van deze verkeersgeluiden: enkel de aanwezigheid van het lezen van deze tekst!
Feit 12: Wat wij de wereld noemen is niets anders dan waarneming in de geest van zintuigelijke beelden die het geheugen tot een tijdelijke eenheid projecteert. We lezen nooit een hele zin tegelijk, telkens een of enkele woorden - maar het geheugen maakt er, als we bij het laatste woord zijn aangekomen, een geheel van, en dan zegt de reflex in ons eventueel: Ik heb die zin gelezen.
Feit 13: Als we steeds duidelijker nota nemen van het feit dat we niet een lichaam, niet het functioneren van de zintuigen, van het geheugen en het denken en voelen zijn, maar altijd volkomen moeiteloos hun waarnemer, wordt het zonneklaar dat wij waarnemer zijn van de bewegingen die we vaak zien als tijd. Met andere woorden, als er een manier van denken verschijnt die we de "tijd" noemen, verschijnt die in ons. Wij zijn niet een wezen dat gebonden is door de tijd : de tijd is een manier van denken in ons.
Feit 14: De tijd ontstaat doordat de optische illusie van het geheugen gelijktijdigheid projecteert op dingen die nooit gelijktijdig kunnen zijn: het projecteert duur waar geen duur kan bestaan. Dit lijdt tot de illusie van een durende persoonlijkheid. Het verlengstuk van deze geheugenproductie is een durende wereld. Zie ik dat ik de waarnemer ben van dit gebeuren, dan blijkt ook dat er geen durende persoonlijkheid is, en daarmee verdwijnt ook de duur die op "de wereld" werd geprojecteerd. Van dat ogenblik zien we dat wat we de "wereld" noemen, iets is, een beweging in Bewustzijn, dat enerzijds voor zijn verschijnen volkomen afhankelijk is van dit bewustzijn; zich anderzijds geheel voltrekt binnen Bewustzijn. De wereld is een serie bewegingen die zich voltrekt binnen mij. Ik ben niet iemand die in de wereld leeft.
Feit 15: Wanneer er een beweging in Bewustzijn verschijnt, neemt de Bewuste Tegenwoordigheid die we zijn, tijdelijk de vorm aan van waarnemer. Verdwijnt de beweging, dan verdwijnt de waarnemer. Verdwijnt de waarnemer, dan verdwijnt de wereld. De wereld (met inbegrip van de stukken die we "ik" noemen) en de waarnemer zijn van elkaar afhankelijk. De wereld hangt voor zijn verschijnen af van de waarnemer, en omgekeerd. Maar bij het verdwijnen van de waarnemer blijft niet niets over, maar deze Helderheid die we altijd moeiteloos zijn. Deze Helderheid is van niets afhankelijk. Alleen zij maakt het mogelijk dat waarnemer en wereld verschijnen. Zijn ze er niet, dan wordt deze Helderheid daar op geen enkele wijze door beïnvloed. Zijn ze er wel, dan wordt deze Helderheid daardoor evenmin beïnvloed. Ashtavakra, de grote Guru, zegt tegen zijn leerling Koning Janaka: "You are the One, Pure Consicousness. Nothing can leave an impression on you". ("Jij bent dit éne, heldere, onvermengde Bewuste Zijn. Niets kan een spoor in je achterlaten".)
Sporen lijken alleen achter te blijven wanneer er verweving is met het een of andere object dat wij projecteren in tijd en ruimte : daarmee komt de optische illusie tot stand die wij het geheugen noemen, en die ons doet geloven dat een gedachte die nu verschijnt, in werkelijkheid iets zou zijn of vertegenwoordigen dat wij het "verleden" noemen.
Kijkend naar de bewegingen zien wij, dat een gedachte of een waarneming die is afgelopen, heeft opgehouden te bestaan - met andere woorden dat er niet zoiets bestaat als het verleden.
Wie meent dat hij gebonden is, denkt dat een fantasie die hij niet is (de persoonlijkheid) wordt gebonden door iets wat niet bestaat (het verleden).
Het volkomen helder doorzien van deze illusie lijdt onmiddellijk tot de herkenning van de vrijheid die wij zijn, en daarmee tot wat "bevrijding" wordt genoemd.
Maar in feite heeft er nooit iemand bestaan die gebonden was, en daarom is er ook niemand die wordt bevrijd. Alleen de illusie houdt op dat ik allerlei dingen ben die verschijnen in tijd en ruimte.
Aan het eind, gaat de meditatie over in niet-meditatie: in de herkenning dat alle dingen die wij kennen verschijnen in de éne Helderheid die wij zelf zijn. Zijn er vormen, dan bestaan die vormen uit Dat, wat wij zijn. Zijn er geen vormen, dan is er alleen dit Licht dat wij zijn.
Zo zien we altijd en overal niets anders dan wat we zijn. Dat is de ervaring die we vrijheid noemen. En dat is de betekenis van de uitspraak dat de verlichte de hele dag doorbrengt in de contemplatie van het Zelf : hij weet, als geleefde Ervaring, dat er niets anders bestaat.

Dhamma heeft slechts één smaak door Guy E. Dubois

Guy – Dhamma heeft slechts één smaak
27 november 2022 door Guy E. Dubois 

De Boeddha in de Anguttara Nikaya:

‘Net zoals de oceaan slechts één smaak heeft, de smaak van zout, zo heeft mijn Leer slechts één smaak: de smaak van bevrijding.’

Theravada, Mahayana, Vajrayana en Navayana zijn niet aan elkaar tegengesteld. Elke divergentie is slecht begrepen mensenwerk. Dhamma laat zich niet opdelen in verscheidenheid. Elke dualiteit is een halsmisdrijf. Alles is één.

Finaal wordt elke discrepantie die tussen de verschillende stromingen ‘zou’ bestaan, door een ervaren dhammanuvatti, op experiëntieel niveau compleet uitgevlakt.

Alle boeddhistische stromingen, tradities en lineages zijn slechts voertuigen (P. yana’s), hulpmiddelen (P. upaya’s) tot bevrijding. Maar ze zijn Dhamma niet. Loop dus niet in de sektarische val. Richt je blik op bevrijding. Niet op subsidiaire kenmerken. Niet op interpretaties. Niet op structuren die rond en op deze interpretaties zijn gebouwd. En zeker niet op overkoepelende structuren die het geheel helemaal wollig en mistig maken.

Delen is rijkdom

Uit: Dansen met je Ego van Sanatan de Jongh Swemer

Tekening van Ardan

Je hebt geleerd dat je bij je geboorte geen Ego had en geen zelfbeeld, maar je was er wel. Je hebt gezien dat kort na je geboorte je Ego langzamerhand werd gevormd door het krijgen van identiteiten en etiketten. Sommigen voor je hele leven en anderen vluchtig als een vliegende gedachte of passerend gevoel. Dat bij al die identiteiten rollen passen, waarvan de meesten steeds wisselen.

Er wordt je geleerd dat je al die identiteiten inderdaad bent. Allemaal kleine ‘ikjes’, die zijn als grote en kleine jassen en jasjes aan een kapstok, die je voortdurend aan- en uittrekt. Dat roept de vraag op wie of wat de kapstok is.

De kapstok is wie je al was voordat al die identiteiten en etiketten je werden opgeplakt. Dat we voor het gemak het grote IK noemen. Zo werd je duidelijk hoe je Ego ontstond en hoe het kon groeien.

Er werd je geleerd dat je je lichaam bent. Maar je hebt gezien dat dat niet kan, want je lichaam heeft zich voortdurend veranderd en vernieuwd, terwijl jij steeds jij was die in de spiegel keek.

Inmiddels weet je dat je ook niet je gedachten, meningen, overtuigingen, gevoelens en emoties bent. Ze komen langs, veranderen voortdurend en verdwijnen weer, terwijl jij er nog steeds bent.

Je hebt ingezien dat het totaal van al je identiteiten je Ego vormt. Dat je je Ego nodig hebt om te kunnen navigeren in de maatschappij en je cultuur. Dat het je gereedschap is om te leven en te overleven op deze planeet.

Maar dat je het niet bent.

Je hebt begrepen dat het geloof, dat je al die identiteiten en bijbehorende rollen zou zijn, je kwetsbaar maakt. Dat je daarmee gemanipuleerd kan worden tot acties die je anders niet zou doen.

Het is duidelijk geworden dat je beleving dat je je Ego bent geen werkelijkheid is. Dat je Ego het grootste bijgeloof kunt noemen. Met voorbeelden heb je gezien hoe je Ego je kan manipuleren met kritiek en complimenten, het vergelijken met anderen, het onderdrukken van emoties en hoe verwachtingen tot teleurstellingen kunnen leiden.

Je hebt gezien dat het inzicht dat je niet al die kleine ikjes bent, maar grote IK, kan leiden tot een stiltepunt in jezelf waar een permanente diepe innerlijke harmonie is.

Dat met de avontuurlijke reis naar een groeiend bewustzijn, dit stiltepunt steeds groter kan worden. Dat daar je levenskracht zit.

Wanneer je leeft vanuit je stiltepunt, leef je vanuit kracht en kan je dansen met je Ego, zonder dat je er door gemanipuleerd wordt. Je wordt steeds minder kwetsbaar en blijft in je kracht. Je merkt dat je ook minder meegaat met de waan van de dag of de paniek van het moment, omdat iets in je onbeweeglijk stil blijft.

Mensen om je heen gaan merken dat je rust uitstraalt en in je kracht bent. Een rots in de branding.

Je bent een vrij mens.

Met voortschrijdend inzicht zie je steeds meer dat niet alleen jij in essentie grote IK bent, maar alles om je heen, de hele schepping voortkomt uit dezelfde grote IK en dat de vele vormen van de schepping slechts ko[1]men en gaan. Dat de hele schepping veranderlijk en vergankelijk is.

Dat IK de grote verbindende factor is en zelf geen vorm of identiteit heeft. Langzaam maar zeker begint het te dagen en ervaar je, dat IK niets anders is dan Liefde en de schepping vanuit die bron een voortdurende manifestatie is van wonderen: sterren en planeten, oceanen en rivieren, bergen en vlaktes, planten en bomen, dieren en mensen.

Vanwege die verbondenheid door IK ga je zien dat alles en iedereen familie van je is. De hele schepping is een grote familie waar je deel van bent. Hieruit ontstaat een steeds grotere compassie voor alles wat is. Meer en meer ervaar je dat alles een wonderlijke manifestatie is. Je kan je dan weer verwonderen zoals een kind dat kan.

Je realiseert je dat de schepping uit tegenstellingen bestaat. Geen wit zonder zwart, geen licht zonder donker, geen goed zonder kwaad. Je herkent dat elk mens, ook jij, goed en kwaad in zich heeft. Het is de dualiteit die het leven op deze planeet spannend en avontuurlijk maakt.

Je weet dat de meest extreme vorm van dualiteit oorlog is. Maar ook dat aan elke oorlog een einde komt en dat alleen Liefde die dualiteit kan overstijgen.

Liefde overstijgt alle dualiteit.

Deze tekst is afkomstig uit het boek van Sanatan de Jongh Swemer, Dansen met je Ego. Copyright © 2021 Sanatan de Jongh Swemer (tekst en tekeningen) en voor deze uitgave Boekencoöperatie Nederland U.A. Een uitgave van Artscience, onderdeel van de Boekencoöperatie Omslag, opmaak: Ewout Storm van Leeuwen.
Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden gereproduceerd zonder schriftelijke toestemming van de uitgever.
boekcoop@gmail.com
www.boekencooperatie.nl
ISBN 9789492079541 (papieren boek)
ISBN 9789492079558 (e-boek)

zondag 27 november 2022

Het lied van de lege leer27 november 2022 door Hans van Dam

Het lied van de lege leer

Ik zing het nog een laatste keer.

Kom, laat dat malle masker neer

VERLIES JE IN DE LEGE LEER

Geen welles en geen nietes meer

VERLAAT JE OP DE LEGE LEER

Vergeet je trots, vergeet je eer

VERSCHUIL JE IN DE LEGE LEER

En doet je denken toch nog zeer

ONTSPAN JE IN DE LEGE LEER

Dan neemt dit lied ineens een keer

Laat ook je laatste masker neer

Word lichter dan een donzen veer

ONTDOE JE VAN DE LEGE LEER

Sloopkogel die stukken uit een stenen agnosticon slaat.

woensdag 23 november 2022

The emperor wears no clothes (Wouter van Oord)


The emperor wears no clothes. 

According to the late  Jean Klein, listening and Consciousness are not in the brain, and what You truly are IS the very 'I Am' that underlies the totality of the appearance.
This hardcore dogma echoos on in Klein's massive  advaita  teaching.
Klein says that it is important to be really, radically aware of how 'you' feel when 'your brain' is free from all representation. 
Whithin  that awareness 'You' are nowhere, there is no centre there, there are no boundaries, there is only infinite space, 'You' are that space! 
'You' have to live with it and not leave it an intellectual understanding. 
In that premisse' You' remain as what 'You' really are, by using higher reasoning,
an intuitive glimpse, which is NOT in the brain. 
Klein says: "Answers to questions never come from the brain! 
Listening is the key! 'You' are That! 
Feel yourself in the answer as the real freedom!" 
That sounds pretty solid, ain't it?!
In the deepest sense  this is perfectly true, but the question remains: 'is what is called' Consciousness' this very freedom?!' 
It needs a lot of fearless gut to stand up to that dogma!
No one, including every guru that ever lived, has ever known what's going on or what anything is!!! 
Be honest! What do you really know for sure?! 
That you are alive?! 
Even that you do not know for sure!!! 
You do not know whether you are dead or alive! 
You cannot tell the difference! 
I have great respect for Jean Klein, he's been one of my favorites throughout what is supposed to be 'my search for truth". 
I have attended several of his  discourses. 
He was a beautiful charismatic man. 
But I had to let him go. 
At the end of the search his message ended up on one of my dusty bookshelves sitting among the lot of his lookalikes. 
Swallowing all the variaties of advaita stuff for many years made me puke in the end, a massive nausea overwhelmed me and became a choking stranglehold, a massive  psychedelic blackout dressed up as death. 
Grasping for breath I 
struggled in strangle fear bardos and dared surface again, there  was however no despair, but just a non-dramatic conduct of survival that washed me up again, suspended between no thing and nothing at all. 
I am no thing and not even that! 
The dream of 'me' is the brain's objectified hallucination, which in itself is the greatest wonder.
It is a nuclear universe aware of being aware in nondual mode, so to speak! 
A conjuring. 
A paradox. 
There is no 'ego' to erase on a worldly stage. 
Ramana's claims are useless here. 
Ramana danced with his pet cow untill it died! 
There's just nothing significant in the dream of life!
Whatever is believed  appears as reality. 
Its all imagination. 
Elusively obviouss. 
No one is right or wrong in what is conjured up as virtual eyelid movies. 
Jean Klein's description of being nothing in particular remains a beautiful milestone in the dream of life. 
Ramana stars  forever too, like diamonds do. 
I have nothing against that. 
Why would I?! 
I have no say! 
Mountains are mountains, rivers are rivers. 
Yet there are no mountains and rivers! 
Nothing is herenow! 
This is not the Love you think it is!
'We' don't end up in the heavens! 
There's nothing going on. 
The brain is God and no one sits with it. 
Whatever the gurus have been trying to convey as truth throughout the ages 
is all about the brain's nullity. 
That is what has always being sought. 
It's point Zero! 
'Consciousness' makes believe it can live there
forever as King on a throne, naked, without clothes! 
Nothing is farther from the truth. 
There is no truth! 
All there is, is precious life! 
For no one. 
Call that freedom if you like. 

Wouter van Oord.

vrijdag 18 november 2022

Bhagavad Gita, hoofdstuk 1 tot 18, voorgelezen in het Nederlands


Om de eerste 18 hoofdstukken te horen kunt u op de onderstaande link drukken 

Gratis 2 maanden meditaties via goede Nederlandse App

Deze app, House of Deeprelax, kan je 2 maanden gratis uitproberen. En ik vind het zelf een prima app en gebruik hem zelf. Geen automatische verlenging. Let op het is nu 18 november 2022. 


woensdag 2 november 2022

Wie ben je? Animatie van Paul Smit

In deze leuke animatie legt Paul Smit uit wie we niet zijn. 


Blijf dus bij jezelf als oneindig vrije sfeer, Douwe Tiemersma

Vraag:
Ik merk vaak dat ik probeer dingen en gedachten te verbeteren om ze overeen te laten komen met mijn doelen en wensen, zodat ze beter bij mij passen.

Antwoord:
Dat gebeurt vaak: je bent bezig in je werk of waar dan ook en je vindt dat het toch iets anders moet gaan, op een wijze die beter bij je past of wenselijker is. Die situatie is altijd een mix, een mengsel van het één en het ander. Allereerst is er een ruimer bewustzijn, een besef van iets dat beter en authentieker is dan wat er nu is. Ten tweede koppel je dat besef al gauw aan allerlei concrete doeleinden in de wereld en in je leven. Daar ga je dan achteraan gaan met alle spanning die daarin zit.
Zo kun je je eigen spirituele pad bekijken. Elk pad begint met een duale situatie waarin een persoon denkt dat hij door een pad te begaan iets kan bereiken. ‘Ik ga mijn leven iets meer aanpassen aan wat ik voor mezelf als meer authentiek ervaar.’ Het positieve is dus dat daarin al een besef zit van het authentieke waar het werkelijk om gaat en dat er de wens is dat te verwerkelijken. Natuurlijk ken je dat, want dat ben je zelf, hoewel nog niet echt bewust. Als je dat authentieke in bepaalde condities blijft projecteren, merk je dat je niet veel opschiet en zelfs vast komt te zitten. Het is dus het beste om zo snel mogelijk door te hebben wat nu je werkelijke impuls is, je werkelijke verlangen, de werkelijke authenticiteit. Die gaat verder en is dichterbij dan wat je ook maar zou kunnen bedenken. Ga dus in je situatie opnieuw kijken en blijf trouw aan je besef en impuls van het begin. Daarin zit al iets van dat oneindige. Als je bewust blijft bij ‘dat wat meer bij je past’, dan krijg je daarin een bepaalde ontwikkeling waarin de beperkingen verdwijnen en die doorgaat tot de oneindige openheid.
Als dat plaatsvindt, blijkt het leven dat er dan nog is, zich op de beste wijze te ordenen, hoe het ook gaat. Principieel is daar geen zorg meer voor; dus het is vrij.
Als het zelf-zijn zijn eigen aard van vrijheid herkent, wordt niet alleen het zelf-zijn maar daarmee alles bevrijd. Je hele leven komt vrij, je claims op andere mensen komen vrij. Dus je laat de anderen vrij.
Blijf dus bij jezelf als oneindig vrije sfeer. Heel helder. Als je die helder vaststelt, dan is er ook meteen intern het weten: dit is goed.

maandag 31 oktober 2022

Ramana’s and Nisargadatta’s Differing Concepts of Self-Realization

10 August 2013

Ramana’s and Nisargadatta’s Differing Concepts of Self-Realization--AMENDED Aug. 14

Ramana Maharshi and Nisargadatta Maharaj were contemporaries in the wisdom tradition known as Advaita Vedanta. However, both entertained profoundly different philosophy of Self, and of what exists, otherwise known as ontology.

Many people believe that all enlightened people have exactly the same experience and merely express it differently depending on their background, education, and the people around them. However, this is just an assumption. No one can really know the mind of another or the experience of another except by speculation, or in the cases of some very empathic individuals, by direct experience. However, even if I were to have a direct experience of Ramana Maharshi’s experience, it would still be filtered through my body-mind apparatus, and therefore would never be pure Ramana.

Instead of assuming that both of these two great gurus spoke identically in terms of ontology, or more importantly, about the Self, or “Truth,” let us look at what they actually said.

The keywords in exploring the ontology of both of these teachers are as follows: ‘I’, ‘self’, ‘Self’, ‘Consciousness’, ‘Turiya’, and ‘Turiyatata’.

One of the key differences between Nisargadatta and Ramana, was that for Ramana there was only Consciousness. For Nisargadatta, there was Consciousness and the witness behind Consciousness, the absolute, the noumenal, which was entirely separate from Consciousness. Sometimes it appears he uses "witness" almost like  pointer towards an entity. However, and entity would have to be in existence or Consciousness.  At other times, he refers to it as the "principle" that knows both knowingness and non-knowing, or nothingness.

For Ramana there were two I’s, the I of the mind that is destroyed by self inquiry, and the “true” I of the heart, which is experienced when the mind is silent and one rests in one sense of presence in the area of the heart in the body. The locus of concentration/energy, drops from the brain, face, and mouth into the thorax and heart area, entirely quieting the mind. This is called abiding in the Self.

For Nisargadatta, in essence, there were three I’s: the I thought; the I of Atman or the witness of the three states of Consciousness found in Turiya; the absolute witness, the noumenal Self, the Self that does not exist in Consciousness, and therefore “exists” prior to Consciousness.

For Nisargadatta, following the lead of his teacher Siddharameshwar, enjoined the student practitioner to focus on the inner sense of I am, which usually is first experienced as energy in the area of the heart, and with concentration thereon, grows into a sense of presence.

Nisargadatta has the student focus on the sense of I am, then turn around and rests in the sense of I am or abides there in the sense of I am, with a sense of love and acceptance of that I am sense.

Eventually, Nisargadatta states that that sense of I am, almost as a physical presence, disappears, leaving one in the absolute, which is beyond Consciousness, and is the ultimate witness of Consciousness.

Ramana somewhat differently has the student concentrate on the I-thought, watching where it arises and where it passes away.

If one actually practices this way for a long time, one will actually see the thought as an entity arising out of emptiness and disappearing into emptiness, which he calls Self, Turiya, or the real I as opposed to the false I of the I-thought.

That is, for Ramana, the real I is the ground state, feeling of Turiya, which is the basic essence of sentience, or the conscious life force. I believe this is what Nisargadatta calls “beingness.”

If we meditate deeper, and watch that I thought disappear into the emptiness, one will find that emptiness is really filled with knowingness, sentience, or a sense of presence. It appears as a lighted presence within oneself, within the empty space that is our inner void, and which, after a time, one takes to be oneself. Ramana calls this the true I.

For Nisargadatta, at least in his experience, even Ramana’s true I of Consciousness is illusory, and his true I is the witness which is entirely beyond Consciousness, and which is the noumenal, the absolute, and which can never know itself as object. In other words, the true I is entirely a mystery, and the source from which all of Consciousness arises and passes away.

For Ramana, it is different. For him there is only Consciousness.

Ramana stated after he had an experience of death and realized that the body dies but Consciousness is not touched by death:

“I” am immortal Consciousness. “I” [that is the true I or Self] was reality, the only reality in this momentary state. All conscious activity that was related to my body flowed into this “I.” From that moment all attention was drawn as if by powerful magic to the I or “Self.” The fear of death was permanently extinguished. From this time I remain fully absorbed in the “Self.”

You have to realize that Ramana did not actually die. He pretended to die. A fear of death came to him and instead of running from the fear, decided to introspect into it, and pretended to die. He held his breath. He clenched his eyes. I he laid down as a corpse and imagined it was ready to be burned in the fire of cremation.

Then it dawned on him that the full power of his own beingness continued to exist unabated. He realized in this moment the separation of Consciousness from the body, and that Consciousness had its own separate life force from the body. It is because of his terrible fear that this experience that “ordinary Consciousness” was so meaningful. Other people find out that they are not their bodies in other ways, and with somewhat different experiences.

For Ramana there was only Consciousness. It was not conceivable to him that there was a noumenal unknowable witness that existed prior to Consciousness. For Ramana there was only Satchitananda, existence-knowledge-bliss. There was nothing outside of existence-knowledge-bliss. That is there was no prior to Consciousness; all that there was, was Consciousness.

Nisargadatta would agree that all that there is, is Consciousness. But he would posit the existence of a principal beyond Consciousness that was aware of the coming and going of Consciousness, which he called the Absolute, or the Witness, equivalent to the Western concept of noumena, the unknowable subject of existence, which was not in existence, but beyond it, or prior to it.

One might use an analogy of en entity from another dimension who stuck his head into our 4-dimensioanl universe, witnessed it, but was not of it.

In his life as a matter of fact, Nisargadatta retreated more and more into this witness state the older and sicker he got, but he stated that for the aspirant who wants to attain Jnana, one cannot ignore Consciousness, which he called “knowingness.”

On page 53 of Consciousness and the Absolute he states:

     “the absolute state cannot be explained by words. You are that absolute, the unchanging.

     “Consciousness, or the knowingness, is homogeneous and one only. When you were in that state of Consciousness, it is all one, all the same, only the expressions are different.

     “Everything which gets consumed, exhausted, is unreal. Your knowingness will, in due course, be consumed, will disappear, so it can’t be real; but you can’t just dismiss it, you must understand it fully.”

In other words, Nisargadatta is saying that Consciousness is unreal in the sense of being temporary, and also dependent on the existence of the body, and becomes burnt up by life after period of time, but for the purposes of Jnana, self-realization, it cannot be ignored, for it is the gate to awakening.

Self-realization for Nisargadatta meant something entirely different from self-realization for Ramana. For Ramana self-realization is the recognition that you are the entirety of Consciousness arising from your recognition that your essence is the Satchitananda of the Turiya “state,” and also all experiences that arise from and disappear into Turiya. In other words, you are that expanded sense of presence that comes from dwelling in the silence of the heart with the mind held silent, the beingness or presence that experiences everything, and which remains during sleep, waking and dream states. For Ramana everything in the world, everything in your body and mind, reside in that sense of presence, Satchitananda or the real I, or Turiya.

But not for Nisargadatta. He identifies himself with the witness of Consciousness, the witness of I am. In a sense he appears to be identifying with the witness or the real I that Ramana calls Turiya, but Nisargadatta objectifies Consciousness, the object, while the absolute is the noumenal subject.

Concerning this, Robert Adams rejected Nisargadatta’s assumption of the split between the absolute and Ramana’s real I of Turiya, saying that Nisargadatta added unnecessary complications to Ramana’s pure theory.

Nisargadatta’s absolute in a sense is initially a speculation based on the assumption that there must exist a principal which recognizes Consciousness and also the absence of Consciousness which is beyond Consciousness. One can never experience this prior to Consciousness “existence” because it is entirely outside of Consciousness. As Nisargadatta states, one can never witness the witness, one can never witness the absolute, one can only be the absolute. Therefore there can never be any experiential proof of the Absolute, but only a conviction.

When one becomes that witness for Nisargadatta, one has attained a level beyond existence and nonexistence, which he states as is one’s true nature, and it is this which he called self-realization.

(In fact, as I explain elsewhere, it is more than         conviction. One develops a faith that is beyond the intellect, beyond conviction because of the continuity of Se;f even through unconsciousness states.  Ramesh Balsekar called with "apprehension.")

For Ramana on the other hand, self-realization is the experience of Satchitananda, or identification or immersion in Turiya, the real Self, “the only reality.” He stated that “all conscious activity that was related to my body flowed into this I (Turiya). From that moment, all attention was drawn as if by powerful magic to the “I” or the “Self.”

For Ramana, self-realization was entirely experiential. He felt the power of the self within, of Turiya, of Satchitananda, and from that moment on was always aware that he was the self. This was the true I. The I did not dissolve as for Nisargadatta, although the false I of the mind did. All things in the world arose from and  subsided into the Self. For Nisargadatta, all things arose from and disappeared into the absolute, the noumena.

One reconciliation is possible between these two concepts of self-realization is to join them both together, and make Turiya the flip side of the absolute witness, and the absolute witness the flip side of Turiya or essence of Consciousness.

Nisargadatta appears to be suggesting the same in Consciousness and the Absolute.  In one paragraph he calls the ‘Self’ the “feeling ‘I-Am’,” which is love to be, while in another paragraph he says the ‘I’ is the Absolute unmanifested, while Consciousness is the manifested world, Consciousness, which is experienced the same by all.

      Nisargadatta: Now, understand the subtle difference, what are you and what do you understand to be you? The body is not you. The body is the food you have consumed, the taste of the body is the knowledge "I Am". That is Self, the feeling "I Am", that is the love to be. That love to be is all-pervading.

     Everything happens out of our own Self. Thi consciousness is spontaneously felt in the Self only. This "I" is not an individual. What is, is the Absolute unmanifested. What appears, as if in a dream, is the manifested, relative world, and this experience of the dreamlike state is the same, an identical state, for everyone.

In fact, for me this is an essential assumption to explain my own experiences, the first of which was to experience myself as totally separate from the states of Consciousness which came to me, and enveloped me, but did not touch me. This is what Robert Adams acknowledged as self-realization in me.

In this experience I myself was unknowable; all that “I” knew was the coming and going of states of Consciousness. Without the coming and going of states of Consciousness there would be no awareness of myself as the absolute, apart from Consciousness. It was only through witnessing Consciousness that I had an existence as a total mystery, as some principle or thing beyond Turiya.

In my third awakening experience, I felt an explosion of life force, energy, and bliss arising from within my presence in a constant eruption, with a deep, deep knowing that this was my Self. There was utter and total certainty that this energy, light, bliss and self-recognition was myself. The knowledge was unshakable. Because of the simultaneous presence of visual light, bliss, a sense of profound grace, self-acceptance, surrender, and love, I call this Christ or Krishna Consciousness. This is the complete opposite of my second awakening stated in the previous paragraph.

In the second awakening I identified with the untouchable absolute witness just observing Consciousness. In the third awakening, I became the explosion of the light force, of Turiya, Satchitananda, Consciousness on steroids. And I found this awakening far more powerful, riveting, and “enlightening” than either my first or second awakening recognized by Robert Adams.

However, exploring Nisargadatta’s works, one reads his first book, Self-Knowledge and Self-Realization, and finds that he is a true Bhakta, filled with love, devotion, and divine energies, and experiences Krishna Consciousness. In fact he talks about Satchitananda and the constant feeling of bliss, surrender to his group, love of his guru, and love of that basic life in a state which he calls the child Consciousness.

Thus it may well be that Nisargadatta originally experienced the same awakening as Ramana to the life force, to Turiya with all of his attention fixated on it, and eventually it disappeared, and his identification was no longer with Consciousness, but more and more with the absolute experienced as a profound conviction (apprehension).  He did strongly feel the lessening of his own life force along with the severe pain of his cancer, and practically begged Consciousness to leave him.  Not so Ramana.

This may be the case, or it may be the case that Nisargadatta was just tired of life in the world and chose to begin to ignore Consciousness and the happenings in Consciousness, and cleaved to the conviction/apprehension of That which knew the coming and going of Consciousness which was prior to Consciousness, and which was immortal.

     Nisargadatta: My present state is such that this consciousness and all this physical suffering are unbearable. I am prepared to dispose of it right now. Nevertheless, people come here and these talks emanate out of the consciousness. I am addressing you as consciousness; you are the Godly consciousness. 

     I am telling you about the consciousness. In my true state, if I had been aware of consciousness at the moment the body formation was taking place, I would have rejected it. But at that highest state such knowledge is not there and this body formation and consciousness are both spontaneous.


For me, I think I have come to express in my own teachings the primacy of Ramana’s saying YES to Consciousness and the life force, as opposed to Nisargadatta more or less dismissing Consciousness and fading away into the noumena, into the hypothetical subject beyond Consciousness.

For me, the constant burning explosive awareness that runs through my sense of presence and my body is so powerful, so commanding and inviting at the same time, that my previous existence up until two years ago, and which included 15 years of awakening in a Nisargadatta style, was all just a dream.

Only now when I burn and explode with life energies, my body is acutely attentive to everything, my sense of presence fills my body and the space around me with a different kind of knowing, a knowing through the heart directly rather than through the mind and the brain. To me this is true awakening peace that passeth all understanding, far beyond the (almost unbearable/almost annoying) bliss.

maandag 24 oktober 2022

This nakedness we share, this aloneness, this longing to touch... (Nancy Neithercut)

this nakedness we share, this aloneness, this longing to touch... is love... this is who we are and it is all encompassing…
infinitely intimate is this life, feeling deeply, passionately and sometimes not... no right or wrong way to live or love or die... 

poems are love songs hidden and revealed, clothed in nakedness, where words form your lips and bathe your heart in waves of storm and calm, in tides of light and dark, in echoes of sound and silence that reverberate an earthly heavenly music that feels like a center less center, a beginning and end to the spiral that billows and recedes…
this breath, this heartbeat, this undeniable feeling of aliveness that cannot be separated from the sensorial rush of perception, all complete without edges
…no where to bleed, love bleeds into itself

…and the scarlet and orangy skies fade into purpling, and the darkness creeps so gradually, you can see in the darkest night, as your breath lingers on the last notes of moon songs drifting over the canyon walls, casting its reflection into another's eyes, another world beyond the horizon where dawn waits for your eyes, your heart, your body to rejoice to play to sing the day to dance this lover’s dance, whirling madly, going nowhere, the hush that saturates this that is without meaning or non meaning
…simply the joy of being, the joy of feeling deeply, and the bliss of not being separate from what life looks or feels like as all is life, yet there can be caring deeply… ahhhh… this very life this very breath this very heart beat, this very kiss…

the beauty of love is that it has no boundaries, no definition, and cannot be found or lost, and the desperate attempt to find it to capture it is it…

how beautiful this center less spinning, this delicate weave and unravelling of threads of diaphanous thought, of moonlight blushing into a garment of nakedness, and this ache to clothe others, to hold them and tell them that they are beautiful, that they are love
…but not the love they are used to thinking about, like lacking and then fulfilled, as all is full, all is bursting!
can’t you feel your heart singing as dawn slides through the window after a long moonless night, rain splashing away your night time dream, and the trailing tail lights meandering down the wet lonely highway looking for a moon you seemed to lose, long ago when you closed the curtains trying to hide from the searing light, the penetrating love, the indelible song that you are and can never escape…
love cannot be run away from, the running is love, the finding is love, the losing of love, ...is love

zaterdag 22 oktober 2022

Ik ben niet verlicht, ik ben verduisterd, 22 oktober 2022 door Hans van Dam


Ik ben niet verlicht, ik ben verduisterd

22 oktober 2022 door Hans van Dam


Deel 1 van een interview in 13 delen over de onzienlijke lichtheid van niet-weten en de weidsheid voorbij alle wijsheid.


Claire: Zou jij jezelf verlicht noemen?


Hans: Verlicht? Mij niet gezien. Niet-mij ook niet. Lichter misschien, opgelucht, jawel, maar verlicht?


Claire: Wat is daar mis mee?


Hans: Daar is niets mis mee. Verlichting is geen handelsmerk en ‘verlicht’ is geen beschermde titel. Iedereen mag zich zo noemen, van vuurvlieg tot gloeipeer.


Claire: Terecht, lijkt mij, het schijnt dat iedereen al verlicht is.


Hans: Het schijnt ook dat er eerst nog even iets moet gebeuren, al hoeft dat geen seconde te duren en is verlichting zelfs voor luie mensen binnen handbereik.


Er schijnen ook vijfhonderd wedergeboortes vol kommer en kwel nodig te zijn voor je uitgedoofd en wel de opiumkit van het nirwana wordt binnengereden, en dan moet je je al die tijd nog fatsoenlijk hebben gedragen ook.


Je ziet, er schijnt heel wat te schijnen in deze contreien; alleen al daarom is ‘verlicht’ mijn woord niet.


Claire: Wat is jouw woord wel?


Hans: Als ik mezelf per se iets moet noemen, dan maar verduisterd. Al is dat mijn woord niet.


Claire: Verduisterd?


Hans: Laat ik het maar meteen bekennen. Het is niet dat mijn derde oog is opengegaan en het Levende Licht heeft aanschouwd, of de Heilige Geest, de Waarheid, de Werkelijkheid, de Wijsheid Voorbij Alle Wijsheid, een Weten Zonder Woorden, de Kennis Zonder Leraar, of wat dan ook.


Claire: Jou is niets geopenbaard.


Hans: Ik ben alle inzichten kwijtgeraakt. Ze liggen in mijn bovenkamer opgebaard.


Claire: Geldt dat alleen voor jou of voor iedereen?


Hans: Geldt het voor jou?


Claire: Soms vraag ik me af of verlichting wel bestaat.


Hans: Het bestaat, als je verlichting definieert als het einde van dit soort vragen, van dit soort denken, van de zichtbare en onzichtbare onderscheidingen en aannames waarvan het is doordrenkt. Dan ben ik een levend voorbeeld.


Claire: Is dat hoe jij verlichting definieert?


Hans: Het is hoe ik niet-weten definieer.


Claire: Denk jij dat er aan anderen wel iets is geopenbaard?


Hans: Vraag maar aan anderen. Ik spreek alleen voor mezelf.


Claire: En als je voor jezelf spreekt?


Hans: Dan ben ik meteen uitgepraat. Ik weet het allemaal niet meer. Tot in de n-de graad. Dat gaat ver hoor. Niet-weten is een spel zonder grenzen. Ik weet niet eens meer of ik het allemaal niet meer weet. En ook niet of dat het toppunt van niet-weten is of het einde.


Claire: Je zit er tot over je oren in.


Hans: Ik ben er wel uit, ik kom er niet uit.


Claire: Het spelletje is uit.


Hans: En daar kan ik maar niet over uit.


Gloeilamp met blinddoek.

Uit: De onzienlijke lichtheid van niet-weten.