Vandaag gaan we de tweede etappe van het Westerborpad lopen. Een van de redenen van het lezen van Etty Hillesum. Het pad loopt van haar woonplaats Amsterdam naar Westerbork waar ze uiteindelijk, na daar eerst vrijwillig joden bijgestaan te hebben, terecht kwam en waarvan ze naar haar concentratie kamp werd vervoerd.
De tweede redenen van het lezen is de prachtige worsteling met non-duale, met God, met haar vrouw zijn, met erotische gevoelens hebben voor meerdere mannen, met liefde voelen voor iedereen maar niet altijd, met haar periode van bliss afgewisseld met depressie en hoofdpijnen.
Als je begint te lezen wil je alles lezen en ik heb dan ook haar verzamelde werk besteld. 800 bladzijden.
Ze wacht op het tijdstip dat ze haar meesterwerk kan gaan schrijven maar ze is ongewild zonder het te weten haar eigen meesterwerk.
De eerste etappe hebben we door haar straten en buurt gelopen. Nu lopen we weg van Amsterdam, van Diemen naar Muiden.
Wat zij meemaakt is zo herkenbaar. De periodes van er zijn, in verbinding met iedereen, van openheid, tot periodes van afgeslotenheid, beperktheid, gewoon een opstanding mens zijn. De worsteling naar de eenheid met iedereen, God, het universum, kortom met alles.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten