Zelfonderzoek is een futiliteit. Er is geen centrale, bewuste, waarnemende instantie die dat zou kunnen. Toch is het de hoeksteen van de spirituele onderneming, het gaan van het pad. Die onderneming, die gang, is gedoemd te stranden in frustratie. Zelfs Nisargadatta heeft dit aan het einde van zijn leven ingezien. Hij kon niet langer volhouden dat zelfonderzoek werkt. De goeroe's opdracht aan de leerling tot zelfonderzoek veronderstelt een entiteit die er voor kan kiezen een innerlijke getuigende positie in te nemen. Zo'n entiteit bestaat niet.
Dat 'Gewaarzijn' die positie is, is een dwaling!
'Gewaarzijn' is de meest subtiele vorm van afgescheidenheid en daarom illusoir. Made up! Verzonnen. A teaching of selfinquiry is a fallacy! Een bedrieglijkheid. Een dwaling!
Een verhaal! Het is de aanname dat er iemand is die iets kan doen om iets anders te worden. Dat is gewoon een persoonlijke leerstelling op basis van een persoonlijke ervaring die in feite een misvatting is. Nisargadatta's "I Am That" is zijn meest populaire boek onder de zoekers. Het is een prachtig boek, maar het houdt de zoektocht aan de gang! Een zoektocht die is gedoemd te stranden. Daarom zitten zelf-onderzoekers een leven lang als struikrovers zichzelf in de gaten te houden zonder enig resultaat van slagen. Zoekers gaan zoekend ten onder in het Nirvana wat geduldig op ze wacht aan het einde van de rit. Iedere zoeker die dit leest zal dat - als ie heel eerlijk is - stilzwijgend toegeven. Je hoeft je daar niet voor te schamen. Er is niks te vinden......
Wat IS, het alledaagse, IS al het Paradijs wat wordt gezocht!
(wordt vervolgd).
Wouter van Oord.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten