In de bijna 20 jaar dat ik Tony Parsons ken en heb meegemaakt heb ik zijn communicatie zien verfijnen tot een van de meest compromisloze die ik ken. De schok van herkenning was - toen ik vroeg in het jaar 2000 voor de eerste keer naar hem kwam luisteren - enorm. Ik was net bekomen van de slecht te verteren en soms kleffe satsangs met 'The Master of the West', de Australiër Barry Long. Deze Barry had het gat gevuld dat was ontstaan na de dood van Osho en had zich over de schare sannyassins ontfermd die schaalloos rondlopend opzoek waren naar een nieuwe Meester en liever niet bij Alexander Smit gingen buurten. Als je bij Alexander iets wilde zeggen over Barry Long, was zijn antwoord: Yes OK, but NOT TOO LONG!!!
Tony Parsons was een verademing. Je kreeg bij hem een klap van de Zenmeester. Zo voelde het! Zijn communicatie was het tegengestelde van logisch, onredelijk, ongelofelijk, bizar, paradoxaal, zonder voorschriften en volstrekt onspiritueel , compromisloos en totaal zonder betekenis en bedoeling. Het was andere koek!
En dat smaakte als godendrank. Onmiddellijk was er een shift die me in het onbekende wierp met de kracht van een waterstofbom. Tony had absoluut geen agenda en intenties om iemand te helpen of een pad te wijzen naar een betere toestand. Zijn communicatie was wars van onderwijs en het opdringen van nieuwe denkbeelden. Integendeel, hij zaagde de stoelpoten onder je vandaan en liet je achter in verbijstering. Bij hem geen blisstoestanden en lovespace. Geen masturbaties over Gewaarzijn en dogmatisch geklets. Geen gezanik over waarheid.
(wordt vervolgd).
Wouter van Oord.
Tony Parsons was een verademing. Je kreeg bij hem een klap van de Zenmeester. Zo voelde het! Zijn communicatie was het tegengestelde van logisch, onredelijk, ongelofelijk, bizar, paradoxaal, zonder voorschriften en volstrekt onspiritueel , compromisloos en totaal zonder betekenis en bedoeling. Het was andere koek!
En dat smaakte als godendrank. Onmiddellijk was er een shift die me in het onbekende wierp met de kracht van een waterstofbom. Tony had absoluut geen agenda en intenties om iemand te helpen of een pad te wijzen naar een betere toestand. Zijn communicatie was wars van onderwijs en het opdringen van nieuwe denkbeelden. Integendeel, hij zaagde de stoelpoten onder je vandaan en liet je achter in verbijstering. Bij hem geen blisstoestanden en lovespace. Geen masturbaties over Gewaarzijn en dogmatisch geklets. Geen gezanik over waarheid.
(wordt vervolgd).
Wouter van Oord.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten