Zelfbewustzijn is een illusie. Het daarbij behorende zelfonderzoek eveneens. Er is geen zelf wat bewust is. Er is alleen wat schijnbaar gebeurt. In dat schijnbare gebeuren zit geen centrale waarnemer. De show voltrekt zich geheel zonder jou! Het is een hologram.
Dat is de realiteit. Jouw leven bestaat niet.
Er is niemand. Zelfbewustzijn (ik ben) wil dat niet horen. Het luistert liever naar stuff wat zijn bestaan bevestigt. Daarom doen leraren als Tolle en Mooiji het zo goed. De belofte van een plaats in de hemel van Gewaarzijn wordt daar gegarandeerd. Transcendentie van het vergangelijke is mooi meegenomen in de cursus in wonderen die er tegen betaling verstrekt wordt. De teachings aldaar verstrekt zijn niets anders dan een verwijzing naar een ervaring van aanwezig zijn als Gewaarzijn.
Wat in feite de bekende persoonlijke ervaring van afgescheidenheid is. 'Ik ben' Gewaarzijn!!!
Wat in de satsang wordt beleefd als extase en diepe dankbaarheid. De persoon voelt zich er fantastisch bij!
Maar de ervaring moet keer op keer worden herhaald en herbeleefd omdat ze niet beklijft.
Vroeger in Poona bij Osho ging dat net zo.
Het was allemaal geweldig en onvergetelijk.
Maar in the end altijd weer onvervullend.
De ervaring van afgescheidenheid komt altijd terug bij af. Mens erger je niet!
(wordt vervolgd).
Wouter van Oord.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten