Alle paden en wegen zijn verzonnen. Verzonnen door 'ik ben' als wegen in de wolken om naar een plek te gaan waar het heel kan worden. De reis langs de wolken is oneindig.
Vroeger als kind zongen we: " Hij ruist langs de wolken, de Heer op de fiets." Dat was altijd lachen zonder dat we wisten waarom. Misschien omdat de Heer op de fiets sneller opschiet richting het oneindige! Wie weet?
Arriveren in het nonduale heilige thuisland is er niet bij, ook al reis je per raket!
Bevrijding is een illusie. Het bestaat niet. We worden een oor aangenaaid door de eenogige koningen, de goeroes. Met 1 oog is er wel zicht, maar geen dieptezicht. Zeker niet in troebel water! Er is echter een uitzondering op deze regel. Dat is de reuzeninktvis. Die heeft maar 1 oog. Waarschijnlijk is dat op een vreemde manier blind en kan het i.p.v. zien misschien wel heel goed ruiken. Want het vangt er feilloos potvis mee, kilometers diep in de inktzwarte oceaan.
'Ik ben' kan nooit bevrijd worden van zichzelf.
Het kan de eigen dood niet overleven. Het is precies dat waar het op uit is. Daarom verzint het overlevings-dromen. It wants to stick around forever.
(wordt vervolgd).
Wouter van Oord.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten