Af en toe een knuppel in het hoenderhok doet wonderen. Als 4 jarige smeet ik al kippen die groter waren dan ik in de rooksalon waar mijn ouders in walmen blauwe rook paling in botersaus aten met hun gasten. Hij was altijd raak die kip! Er onstond meteen een frenzy die eindigde in totale chaos en rood aangelopen koppen. Telkens zag ik daarna alle hoeken van de kamer als ik met de deegrol kreeg. Maar dat kon mijn pret niet drukken. Ik genoot! Het speelde zich af in 1950, het jaar waarin Ramana Maharshi de geest gaf. De pijp was weer terug bij Maarten.
Ik hoor van Eddy dat mijn stukjes de gemoederen beroeren. Veel mooie reacties.
Alleen in het advaita kamp schijnen ze geen gevoel voor humor te hebben. Oude bekenden (ik noem geen namen) negeren mijn stukjes alsof ze lucht zijn. Dat zijn ze natuurlijk ook!
Seriousness is a disease zei Osho al. Ook hij kende zijn pappenheimers. Its the same old blues again!
(wordt vervolgd).
Wouter van Oord.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten