 |
| Rustpauze tijdens de Camino |
Blanco is mijn geest. Een lichte verveling neem ik waar. De kat kijkt mij vanaf de tafel aan. Geen van tweeën weten wij wat te doen. Alleen een beetje voor ons uitkijken. Nog even en dan begint de WK wielrennen voor mannen op de weg. Altijd heel saai de eerste uren. Buiten is het grijs en nat. Richt ik mij naar binnen dan is alles goed. Vergeet ik dat er verveling is. Dezelfde persoon als enkele ogenblikken geleden, opeens volmaakt in harmonie met zijn omgeving. De energie stroomt. Opeens neem ik de tuin echt waar, en de inrichting van het huis. Hoe kan het dat je dat vergeet? Waarom vergeet je je naar binnen te richten? Je lichaam te voelen, je ademhaling te volgen, je oorsuizing te observeren? Kan je dat voorkomen, dat vergeten? We vergeten domweg gelukkig te zijn met onszelf. Waarom is niet elk boeddha beeld een pointer die werkt, of elk boek over Advaita wat ik zie liggen? Waarom werken gele briefjes niet om je je er aan te herinneren? Of werkt het wel maar moet je het steeds weer zien en doen? Conditionering om naar binnen te gaan waar de conditionering weer wegvalt? Er is nog veel te ontdekken. Maar nu eerst genieten van mijn cappuccino, liefdevol door mijn geliefde gemaakt.
Victor Hooftman
Geen opmerkingen:
Een reactie posten