Populaire berichten

donderdag 5 september 2019

De cultuur van de goede herders. Deel 6 (Wouter van Oord)



Achter de ervaring van aanwezig zijn (ik ben) zit geen entiteit. Daar is niemand. Het is gewoon een impressie die schijnbaar gebeurt. Dat is waar de groep nieuwe sprekers het over heeft. Onder de noemer 'nondualiteit' wordt gecommuniceerd dat niets 'echt' is. Dit 'niet echte' is de kern van de boodschap die geen boodschap is.
Er is feitelijk niks te melden.
En niks te geven en te halen.
Jiddu Krishnamurti zat 70 jaar lang geduldig uit te leggen hoe het zit. Dat deed hij op zijn eigen onverstoorbare manier. Hij was een pietje precies. Hij analyseerde filerend en tot
in het botmerg de werking van de menselijke geest. Maar het liefst sprak hij over de schoonheid en de perfectie van de natuur, die feitelijk ook onze eigen natuur is.
In zijn laatste dagboek: 'Krishnamurti to himself' schrijft hij in slotwoord de volgende fraaie zinnen:
"Terwijl je het dode boomblad in al zijn kleurige schoonheid gadeslaat zou je heel misschien diep innerlijk aanvoelen of beseffen hoe je eigen dood zou moeten zijn, niet aan het eind van alles, maar direct bij het het begin."
Dat is een formidabel, poëtisch verwoord, mysterieus inzicht.
De schoonheid van Krishnamurti's woorden is voor velen een baken van troost geweest. Mijn goede vriend Amrito (Jan Foudraine) liet zich op zijn sterfbed uit Krishnamurti voorlezen. Ik was er tijdens zijn leven vaak getuige van als hij, geblinddoekt in zijn rolstoel, met de koptelefoon op naar hem luisterde.
Dat ontroerde mij altijd diep.
(wordt vervolgd).

Wouter van Oord.



Geen opmerkingen: