Terwijl
eind jaren 70 van de vorige eeuw de fase Poona 1 tot het hoogtepunt
culmineerde zat enkele honderden kilometer westwaarts in
Bombay een klein driftig mannetje op een bovenverdieping te razen
over Bewustzijn en het Absolute. Zijn naam was Nisargadatta Maharaj.
Vanaf 1960 kwamen
steeds meer serieus geïntereseerde westerlingen naar zijn kleine
zolderkamer om er zijn teaching te beluisteren. Onder hen waren o.a.
de Nederlanders Wolter Keers, Alexander Smit en Douwe Tiemersma. Zij
plus nog enkele anderen zouden de wijze woorden van Nisargadatte
uitzaaien in de Hollandse bodem. En met groot succes. Nisargadatta's
boek 'I Am That' werd, naast de boeken van Rajneesh, hét favoriete
handboek voor zelfonderzoek.
Nisargadatta's dood zou niet lang meer op zich laten wachten (hij had terminale keelkanker, waarschijnlijk t.g.v. het zware kettingroken).
Zijn boodschap was simpel en bestond in principe uit het advies zich te uitsluitend concentreren op het besef 'ik ben'. Daar alle aandacht op te richten en daar te persisteren waardoor onvermijdelijk dit besef zou oplossen in het onderliggende 'Gewaarzijn'.
Dat Gewaarzijn, wat voorafgaat aan wat er in verschijnt, is volgens Niz wat je bent. Die boodschap is massaal binnengekomen in de westerse vrienden. "Ik ben Gewaarzijn" werd twijfelloos de norm.
(wordt vervolgd).
Nisargadatta's dood zou niet lang meer op zich laten wachten (hij had terminale keelkanker, waarschijnlijk t.g.v. het zware kettingroken).
Zijn boodschap was simpel en bestond in principe uit het advies zich te uitsluitend concentreren op het besef 'ik ben'. Daar alle aandacht op te richten en daar te persisteren waardoor onvermijdelijk dit besef zou oplossen in het onderliggende 'Gewaarzijn'.
Dat Gewaarzijn, wat voorafgaat aan wat er in verschijnt, is volgens Niz wat je bent. Die boodschap is massaal binnengekomen in de westerse vrienden. "Ik ben Gewaarzijn" werd twijfelloos de norm.
(wordt vervolgd).
Wouter van Oord.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten