Hoezo advaita en samenleving?
advaita vedanta staat voor leven in openheid. leven in het besef dat de ingrond van alle tegengestelden non duaal is. dat elke identificatie per definitie duaal is, dus intermen van het absolute, elke identificatie de plank mis slaat. en dat is waar. maar dit kan tot de misvatting leiden dat leven zonder identificatie mogelijk is. dat leven zonder dualiteit mogelijk is. en dat is niet waar de essentie van het leven is dat ze per definitie duaal is. alle bouwstenen van leven leunen, en ontlenen hun bestaan, op en aan het tegengestelde. hardheid kan alleen worden gekend door zachtheid en andersom. een paradijselijke toestand kan alleen worden gekend door een niet paradijselijke toestand. en ga zo maar door. het zou dus kunnen dat leven in het besef van non duale openheid tot gevolg heeft dat er toch een soort van afscheiding plaatsvindt. dualiteit is dan iets wat lastig is, wat constant ontmaskert dient te worden als zijnde "niet echt"of, "ilussie". de kwaliteit van leven is dan onderhavig en verworden tot die van een advaitische spion, een calvinistische non dualist. het heeft dan weinig van doen met bewust - zijn, het leven is een advaitisch drama. men zou dan beter een religie kunnen omarmen. dus laten we de aandacht weer vestigen op openheid, openheid die alles, maar dan ook alles omvat. jou,mij, de tegendelen, de zondes, de wreedheid, de liefde, de haat. geen van deze is de openheid, de openheid omvat ze. zoals in onze christelijke traditie de heilige geest de vader en de zoon omvat.
advaita biedt, zoals al in een eerder artikel werd gerefereerd, de beste verwijzingen naar dit besefvan openheid. wars van vooroordeel, hypocrisie, zelfverheerlijking ... is er iets nodig om dit besef deelachtig te worden? zou dit besef overheersend kunnen zijn als de aandacht constant uitgaat naar hoe te overleven? of naar de bevrediging van een dwangmatige behoefte tot het vergaren van geld en dingen? roem? macht ... behoeftes aan oorlog, bloed, wraak? gewel
of valt er iets te zeggen voor een samenleving waarin de mogelijkheden, om tot dat besef te komen, meer dan minder aanwezig zijn? niet een samenleving, of een staat, die zich inhoudelijk gaat bemoeien met hoe men "het besef" deelachtig wordt, maar de randvoorwaarden garandeert. onderdak,voedsel, arbeid, zorg. hoe dan ook, advaita wil niet zeggen dat de wereld verzaakt dient te worden. vanuit het besef van openheid kan er best een mening worden gevormd, een voorkeur worden ervaren, een het ergens mee grondig oneens zijn
het verschil zit hem in het besef dat wat men ook vindt, meent, heeft, prettig of onprettig vindt ...dat het eindig is. het is niet absoluut dus nooit de moeite waard iemand daarvoor om te brengen of daar enorm over in spanning te zitten. en binnen die sfeer van openheid, bewustzijn, aandacht voor ...enz.. ontstaan over het algemeen acties die als het ware overeenkomen met de natuurlijke aard van mensen. aan de kwaliteit van die acties is altijd de mate van bewust-zijn af te meten. net zoals die mate is af te lezen aan de kwaliteit van iemand zijn arbeid, of hoe iemand zich verhoudt tot zijn omgevin
dus de aanmoediging om goed te zijn voor jezelf, de medemens en de omgeving is een aanmoediging die beslist niet strijdig is met het besef van openheid. de gevolgen van het jezelf verwaarlozen, je medemensen en je omgeving te negeren, leidt tot afsluiting, tot verharding .. onbewustheid. bron en gevolg van de grootste armoede die we ons als mens kunnen voorstelle
vhn.g...d?.r.len.
Volker Hinten
Geen opmerkingen:
Een reactie posten