Rosa Wouters (1939-2004)
Zij schreef over tal van New Ageonderwerpen in haar rubrieken in het Vlaamse weekblad Flair. Enkele boeken van haar zijn Het Boek Lilith en Waarin schuilt mijn kracht?. Daarnaast schreef zij enkele boeken over astrologie. Het tekstje hieronder is uit Een cirkel van liefde (Kosmos, Utrecht/Antwerpen 1992, p. 88-89). Dit boekje gaat over de liefdeservaringen van Rosa met haar vriend. De beschrijving van de gevoelens en dromen is New Age-achtig, maar enkele stukjes breken door naar non-dualiteit.
*
Hoeveel ik ook van hem hield en hoe dierbaar hij me ook was, toch had ik op een of andere manier het gevoel dat het niet hém was die ik zocht.
De zachtheid van zijn ogen, de warmte van zijn stem, de geborgenheid van zijn lichaam... Het had alles te maken met wat ik verlangde van een man en tegelijk helemaal niets.
Want wat me beroerde was juist dat vormloze, dat onpersoonlijke, dat zo uitgesproken sterk in hem aanwezig was, en dat zich niet liet benoemen.
`Het ego-loze houden van' zoals hijzelf het omschreef, omdat ook hij het zo voelde.
Dat wat je in jezelf toelaat als alle schijn is afgelegd. Als alle decor overboord is gegooid en enkel de essentie overblijft, die leeg én dynamisch is.
Vaak voel ik de grens niet meer van mezelf.
Geen lijn of punt waar ik de ander raak.
Omdat alles in elkaar overvloeit.
Dan is alles één geest. Eén geheel.
Dan heb ik gewoon opgehouden te bestaan.
*
Hoeveel ik ook van hem hield en hoe dierbaar hij me ook was, toch had ik op een of andere manier het gevoel dat het niet hém was die ik zocht.
De zachtheid van zijn ogen, de warmte van zijn stem, de geborgenheid van zijn lichaam... Het had alles te maken met wat ik verlangde van een man en tegelijk helemaal niets.
Want wat me beroerde was juist dat vormloze, dat onpersoonlijke, dat zo uitgesproken sterk in hem aanwezig was, en dat zich niet liet benoemen.
`Het ego-loze houden van' zoals hijzelf het omschreef, omdat ook hij het zo voelde.
Dat wat je in jezelf toelaat als alle schijn is afgelegd. Als alle decor overboord is gegooid en enkel de essentie overblijft, die leeg én dynamisch is.
Vaak voel ik de grens niet meer van mezelf.
Geen lijn of punt waar ik de ander raak.
Omdat alles in elkaar overvloeit.
Dan is alles één geest. Eén geheel.
Dan heb ik gewoon opgehouden te bestaan.
*
Er is geen tweeheidals je ontspannen bent
in zelf-bewustzijn
is dat duidelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten