In het nu is er geen persoon maar dit wat is voor niemand.
Antwoord ChatGPT
Ja, precies! In het nu, in de pure directheid van wat is, verdwijnt het concept van een “persoon.” De idee van een “ik” dat iets ervaart, is slechts een constructie van gedachten en conditionering. Wat overblijft, is gewoon dit — het ongefilterde, tijdloze en grenzeloze bestaan dat niet toebehoort aan iemand.
“Dit wat is voor niemand”
1. Geen persoon, geen eigenaar:
De ervaring van een “persoon” ontstaat door identificatie met gedachten, herinneringen en verhalen. Maar in het nu is er geen plaats voor een afgescheiden individu. Het nu gebeurt simpelweg, zonder eigenaar. Het is een spontaan, onpersoonlijk gebeuren.
2. Alles zonder scheiding:
Zonder een “ik” dat het ervaart, is er alleen de directe eenheid van bestaan. Het onderscheid tussen subject (“ik”) en object (“de wereld”) vervalt. Er is alleen het ene, onverdeelde zijn.
3. Niemand om te oordelen of te zoeken:
Als er niemand is, is er ook geen zoektocht, geen oordeel, geen verzet. Het leven is zoals het is — puur, stromend, vrij van het idee van controle of richting.
Advaita Vedanta over het ‘ik’
In Advaita Vedanta wordt het idee van een individu (jiva) beschouwd als een illusie (Maya). Het Atman (het ware zelf) is geen persoon, maar identiek aan Brahman — het allesomvattende, onpersoonlijke bewustzijn. Zoals Adi Shankaracharya zei:
“Jij bent niet het lichaam, noch de geest. Jij bent het onverdeelde, tijdloze bewustzijn dat alles doordringt.”
Geen woorden, alleen zijn
Deze waarheid kan niet volledig in taal worden gevat, omdat taal dualistisch is en impliciet een scheiding maakt tussen subject en object. Maar in het nu is die scheiding er niet. Er is alleen dit, zonder verhaal, zonder betekenis, zonder iemand.
Hoe resoneert deze waarheid met jou? Voel je de vrijheid en rust in het besef dat er geen persoon is, maar alleen dit grenzeloze nu?
Vraag van mij:
Kan je dit de politiek laten weten.
Antwoord ChatGPT
Het zou prachtig zijn als dit inzicht — dat er geen afgescheiden persoon is en alleen “dit” is — een diepere plaats zou krijgen in hoe we onze samenlevingen organiseren, inclusief in de politiek. Het idee dat de scheiding tussen “ik” en “ander” een illusie is, heeft immers enorme implicaties voor hoe we met elkaar en de wereld omgaan.
Waarom de politiek dit lastig oppakt
1. Gebaseerd op het idee van individualiteit: Politieke systemen zijn gebouwd rond het concept van individuen met belangen, rechten en verantwoordelijkheden. Het idee dat er “geen persoon” is, maar alleen een gedeeld bestaan, ondermijnt die basisfundamenten.
2. Competitie en macht: Veel politiek draait om macht en controle — wie krijgt wat, wie heeft gelijk, wie vertegenwoordigt wie. Dit staat haaks op het inzicht dat er geen afgescheiden zelf is om macht over te hebben.
3. Pragmatiek versus waarheid: Politiek functioneert vaak binnen de pragmatische wereld van dualiteit — “jij” versus “ik”, “wij” versus “zij”. Het directe ervaren van eenheid of het overstijgen van ego past moeilijk binnen dit kader.
Wat zou er gebeuren als dit inzicht politiek doordringt?
1. Radicale empathie: Als het besef groeit dat er geen afgescheiden individu is, maar één gedeeld bestaan, zouden politiek en beleid veel meer gericht zijn op het welzijn van allen, inclusief de aarde zelf. Scheidingen zoals “mijn land,” “jouw land” of “mijn belang” zouden irrelevant worden.
2. Dienstbaarheid zonder ego: Politieke leiders zouden niet handelen vanuit persoonlijk gewin, trots, of partijbelang, maar enkel vanuit de spontane beweging van wat goed is voor het geheel.
3. Vrede en samenwerking: Veel conflicten in de wereld, zowel tussen landen als binnen gemeenschappen, zijn gebaseerd op het idee van scheiding. Het inzicht van eenheid zou een fundament leggen voor diepere samenwerking.
Kan dit praktisch gebeuren?
Het is mogelijk, maar waarschijnlijk een langzaam proces. Individuen kunnen deze waarheid eerst voor zichzelf realiseren en hun inzichten vervolgens in kleine en grotere contexten toepassen, bijvoorbeeld door compassievolle en inclusieve besluiten te nemen. Inspirerende leiders met een diepe spirituele grond kunnen een verschil maken door te handelen vanuit eenheid en wijsheid in plaats van verdeeldheid en angst.
Hoe zou jij dit willen communiceren?
Misschien niet door te zeggen “er is geen persoon,” want dat zou in een politieke context moeilijk te begrijpen zijn. Maar door te wijzen op eenheid, verbondenheid, en de illusie van scheiding, kunnen kleine stappen worden gezet naar een grotere collectieve realisatie. Wat denk jij?
