Nondualiteit zet doorgaans onze kijk op de werkelijkheid volledig op z’n kop. Je dacht een IK te zijn, dat zelf beslist wat het denkt en doet en zo probeerde je het leven zo goed mogelijk te sturen. Dan opeens blijkt dat er helemaal geen IK is, maar dat alles de eenheid in beweging is. Niet jij bestuurt het leven, maar het leven bestuurt ‘jou’. En sterker nog, je bent gewoon het leven. Doorgaans duurt het wel even voordat dit inzicht op rationeel niveau is begrepen.
Dan begint het proces van ontwaken. Want je kunt wel weten dat alles bewustzijn is waarin alles verschijnt en verdwijnt. Als mens hier op aarde heb je nog allerlei oude pijnen, trauma’s, projecties en overtuigingen. Het leven zit daarbij dusdanig subtiel in elkaar, dat het je langs de ervaringen brengt waar je wordt geraakt. Ook al begrijp je nondualiteit, op zo’n moment zoom je volledig in en zit je weer volop in de kramp.
Zo worden allerlei pijnen en egopatronen getriggerd, net zolang tot het vanzelf wordt losgelaten. De verkramping maakt dan ruimte voor verlichting. Dan komt het punt dat je weliswaar nog steeds heen en weer wordt geslingerd door het leven, maar zonder verzet. Er is dan overgave aan dat-wat-is. Het bewustzijn dat je bent kijkt dan van een afstandje naar het leven met een glimlach.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten