Ik ben voldaan omdat ik in een moeilijke tijd deed wat goed was
Laatste woord
Aleksej Navalny en zijn vrouw Joelia Navalnaja (l) tijdens een protestmars in Moskou in 2019. Foto Getty
ALEKSEJ NAVALNY EN ZIJN VROUW JOELIA NAVALNAJA (L) TIJDENS EEN PROTESTMARS IN MOSKOU IN 2019. FOTO GETTY
Op 20 februari 2021 sprak Aleksej Navalny voor de rechtbank in Moskou. Nu hij dood is, herinnert die speech aan zijn kracht.
ALEKSEJ NAVALNY
Het is al de zoveelste keer dat ik mijn laatste woorden uitspreek in de rechtszaal! De ene zaak eindigt, dan komt mijn volgende beproeving, en weer kan ik een laatste woord zeggen. Als iemand mijn laatste woorden wil publiceren, wordt het een behoorlijk dik boek. De eigenaar van dit grote paleis, Vladimir Poetin, wil mij een boodschap sturen. "Kijk, we kunnen in dit rechtssysteem alles met je doen."
Het is waar, ze kunnen mij van alles aandoen, en dat doen ze ook. Maar ik ben niet de enige die het ziet; normale mensen kijken ernaar en het deprimeert hen.
Nou, ik moet mijn laatste woord zeggen, dus ik zal dat doen. Wat kan ik eigenlijk zeggen, edelachtbare? Zal ik praten over God en verlossing? Lekker pathetisch? Het punt is: ik ben een religieus persoon. Ik word er vaak mee gepest; mijn omgeving bestaat vooral uit atheïsten. Ik was er vroeger ook een, behoorlijk militant zelfs.
Maar nu ben ik een religieus persoon en dat helpt me enorm bij wat ik doe. Het maakt alles veel, veel gemakkelijker. Ik pieker minder, ik heb minder dilemma's in mijn leven - omdat er een boek is dat min of meer precies beschrijft wat ik in welke situatie moet doen. Natuurlijk is het niet altijd gemakkelijk om je eraan te houden, maar over het algemeen probeer ik het. En dat is waarschijnlijk de reden waarom het voor mij gemakkelijker is dan voor vele anderen om politiek te bedrijven in Rusland.
Ik vind het niet leuk om hier te zijn, maar ik heb geen spijt van hoe het gelopen is. Omdat ik alles goed deed. Ik voel zelfs een soort voldoening omdat ik in een moeilijke tijd heb gedaan wat de geboden me zeiden.
Eenzaamheid
Weet je, de jongens die het gevangenentransport bewaken zijn geweldige jongens, en mijn bewakers in de gevangenis zijn ook in orde, maar ze praten niet met mij. En dat is een van de dingen waardoor ik me voortdurend eenzaam voel. De eenzaamheid is een zeer belangrijk doel van dit regime. De grote filosoof Luna Lovegood vatte het uitstekend samen. Ken je die van Harry Potter nog? Als ze in een moeilijke tijd met Harry Potter praat, zegt ze: "Het is belangrijk dat je je niet eenzaam voelt. Want als ik Voldemort was, zou ik heel graag willen dat jij je eenzaam voelt." Natuurlijk wil onze Voldemort in zijn paleis dat ook.
Het raakt mij niet. En ik kan zeggen waarom. Het gebod 'Zalig zijn degenen die hongeren en dorsten naar gerechtigheid, want zij zullen vervuld worden', is in werkelijkheid momenteel het belangrijkste politieke idee in Rusland. Zonder toeters en bellen staat hier: er schuilt kracht in gerechtigheid. Wie de waarheid en gerechtigheid achter zich heeft, zal winnen.
Tientallen miljoenen mensen willen gerechtigheid. Er zijn arme mensen. Je kunt blijven herhalen dat we een hoge levensstandaard hebben, maar dat het land arm is kan iedereen zien.
Tegen jullie, aanklager, dit regime en alle anderen hier wil ik zeggen: je hoeft niet bang te zijn voor mensen die naar de waarheid streven. Stel je eens voor hoe mooi het leven zou zijn als deze eeuwige leugen niet bestond. Je werkt bij voorbeeld als rechter en er is niemand die jou belt om je te vertellen hoe je moet beslissen.
Echte schurken
En het zou geweldig zijn om als aanklager echte schurken te straffen. Niemand gaat rechten studeren om strafzaken te verzinnen en handtekeningen te vervalsen. En ik kan niet geloven dat iemand politieagent wordt, zodat hij of zij kan zeggen: 'We hebben die man zijn hoofd ingeslagen tijdens de demonstratie!' Hetzelfde geldt voor de geheime dienst FSB. Niemand zei als schoolkind met glanzende ogen: 'Ik ga naar de geheime dienst en dan mag ik de onderbroek van een oppositiefiguur wassen nadat iemand er gif op heeft gesmeerd.' Die mensen bestaan niet.
En nog een laatste ding: ik krijg nu veel brieven die eindigen met de zin: 'Rusland zal vrij zijn'. Dat is een geweldige slogan. Ik zeg deze woorden de hele tijd, ik herhaal ze, schrijf ze zelf in antwoorden op deze brieven, noem ze tijdens demonstraties. Maar ik denk altijd dat er iets ontbreekt. Ik wil ook dat Rusland rijk wordt in verhouding tot zijn nationale rijkdom. Ik wil dat deze nationale rijkdom eerlijk wordt verdeeld, zodat iedereen zijn deel van de olie- en gastaart krijgt.
We moeten niet alleen vechten tegen het feit dat Rusland niet vrij is, maar ook tegen het feit dat het land over het algemeen ongelukkig is. We hebben alles, en toch zijn we een ongelukkig land. Open een Russisch boek, lees de grote Russische literatuur - mijn hemel, alle beschrijvingen van tegenslag en lijden. Wij zijn een zeer ongelukkig land. We zitten vast in een cyclus van ongelukkig zijn en kunnen er niet uit breken. Maar dat willen we natuurlijk wel. Daarom zou ik de slogan willen veranderen: Rusland moet niet alleen vrij zijn, maar ook: Rusland zal gelukkig zijn.
Dit is een vertaalde en ingekorte versie van een van Navalny's toespraken in de rechtszaal, eerder gepubliceerd in 'Die Zeit'. Deze redevoering verscheen in een Duitse bundel, Alexei Nawalny: Schweigt nicht! Reden vor Gericht. Droemer Knaur, München 2021; 96 pagina's, € 8.
Aleksej Navalny was oppositielid en een belangrijke tegenstander van Poetin; hij overleed in gevangenschap
Geen opmerkingen:
Een reactie posten