Lopend over water, onaangetast door welke emotie of pijn dan ook (Jodis Vincken)

Verwonderd luister ik naar zijn woorden, als hij spreekt over zijn goeroe. Mijn leraar vertrouwt het leven compleet, zonder enige twijfel, zegt hij plechtig tegen me.

Wauw, hoe prachtig klinkt dat, het leven helemaal te vertrouwen.

Ons denken verlangt naar de eenvoud van aan/uit. Van helemaal vertrouwen, van overgave zonder twijfel, van puur licht zonder enig donker. 

Het hart heeft geen boodschap aan dit soort bedachte kolder. Het leven is oneindig. Wat we zijn is zo adembenemend rijk, dat woorden als totaal, compleet, helemaal, niet van toepassing zijn. Mens zijn is grenzeloos, inclusief ons vertrouwen en gebrek aan vertrouwen. 

We bouwen een gevangenis zodra we van onszelf totale liefde, totale vrijheid of compleet ontwaken eisen. Wat als zelfs het gebrek aan liefde welkom is, de momenten waarop we totaal niet vrij zijn en de dagen die we al slapend doorbrengen?

Als sprookje is het heerlijk, lopend over water, onaangetast door welke emotie of pijn dan ook. Laten we die sprookjes, dromen en magie alleen niet misbruiken om onszelf als tekort, onvoldoende of ‘nog niet zo verlicht als’ te zien.

Wat je bent is zo mooi, precies zoals je bent, met alles wat je wel of niet geloofd, met alles wat je vertrouwt en niet vertrouwt.

Je bent adembenemend perfect tot in elk detail.

~

Joris Vincken