Velen wachten, want ze geloven dat de liefde moet komen en de mens kan overvallen, dat t een geschenk is van de Goden. Hun leven is dor, pijnlijk, vol onvervulde verlangens en stille wensen, vol beledigingen ook, beschuldigingen, vol excuses, kortweg lijden.
Als je in liefde wil leven zul je ervoor moeten kiezen. Je verantwoordelijkheid nemen. Niet een passieve toeschouwer blijven en het laten afhangen van omstandigheden.
Het leven van de mind is een onaantrekkelijk leven. Het is vol problemen, zonder glans, zonder schoonheid, zonder grace. Het is een pijnlijk leven, vol oordelen en dualiteit.
Je grootste vijand is je mind. Zij kan ook je grootste vriend worden. Als je er meester over bent is t je vriend. Anders ben je er een slaaf van, en moet je beantwoorden aan de nukken van zijn wil, overgeleverd als een losgeslagen paard zonder ruiter.
Hoe anders is een leven vol liefde. Elk moment dankbaar, vreugdevol, alles aanrakend met je liefde, kijken met de ogen van liefde.
Het is niet zomaar een keus. Bedenk je dat elk moment dat je niet in liefde leeft een verspild stuk leven is, en voorbijgaand aan t grote levensdoel wat alles zin geeft: ontwaak in liefde.
Het leven is kort. Het is een reis. Op een dag komt de dood en dan treurt de mens, want hij heeft nooit echt geleefd. De dood ziet de mens als een groot onrecht, als t ergste kwaad. Maar veel erger dan de dood is je leven verliezen, je LEVEN, JOUW LEVEN die elk moment weer plaatsvindt. Velen leven nu al dood. Mensen zijn levende lijken, immer weer onderweg, nooit stilstaand bij de eindeloze pracht van t Universum die God is. De wereldse mens heeft alles gewoon aangenomen, en is helemaal opgegaan in werelden van illusie.
De mens gaat op in de doelen en werken en mist de KARAVAAN van VREUGDE. Immer weer dien je de liefde te beseffen en over te stromen. Je ogen dienen wijdt open te zijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten