De levensomstandigheden hebben we niet in de hand.
Maar of ik gelukkig ben of niet, dat is mijn vrije keus.
Zeker, het leven gaat niet zoals 'ik' wil.
Ik begin een relatie uit liefde, en het eindigt in haat.
Ik ga op TV voor de spotlights en ik krijg emmers bagger over me heen.
Dat zou me ongelukkig kunnen maken, maar als ik er doorheen kijk, dan is het een geschenk.
We zijn allemaal slecht en goed.
Ik zie de klootzak in mezelf.
Ben ik dat, of is dat een programma dat in mij afdraait?
Ik besteed mijn tijd om te ontwaken.
Het maakt me een beetje wijzer, liefde en aandacht wonen in mezelf.
Ik kijk dieper dan de oppervlakte, gelukkig.
Liefdevolle aandacht is onze ware natuur.
Het leven kan mij verwonden of wijs maken.
Ik kan er ellende van maken of geluk.
Op mijn TV kan ik het nieuws zien, met alle verschrikkingen.
Wanneer komt het moment dat alle mensen als één mensheid gaan leven en lieven?
Op mijn TV zie ik natuurfilms: sterrenhemels, diepzee leven, wilde wouden en vulkaanuitbarstingen.
Ik neem het licht, ik ben maar een stipje.
Ik kwam met niets en ik vertrek met niets.
En het gekke is dat niets me gelukkiger maakt dan niets.
Lekker op mijn stoel zitten en buiten de herfst voorbij zien trekken.
Ik geef me over aan de ervaring van het moment.
Ik geniet van mijn alleen zijn.
In het hart ben ik verbonden met alle anderen, die nu ook - wereldwijd - genieten van de rijkdom van het al een zijn.
Ingebed in stil gebed, met een onzichtbare innerlijke glimlach.
En als ik je zie - op straat of op een feest - schenken we elkaar, spontaan: een brede glimlach.
Het hart is groot, er is liefde genoeg voor iedereen.
We kunnen liefde zijn, want we zijn liefde.
Gelukkig in alle vrijheid.
Di©k Sinnige
Geen opmerkingen:
Een reactie posten