Het besef 'ik ervaar iets' is een droom. Een kunstmatige realiteit. Fictie. Dit is in kort bestek de schets van je dagelijkse leven. Het fictieve centrum 'ik' droomt hier-nu aanwezig te zijn. Het meent zich te bevinden in een situatie, als subject tegenover objecten.
Het is het mechanisme van afgescheidenheid. Deze subtiele vorm van scheiding is wat 'bewustzijn' is - een schijnbaar ervaren van aanwezigheid. Deze 'ervaring' is verbeelding. Onwerkelijk. Het is een volstrekt denkbeeldige zijns-modus. Deze schijnbare scheiding is een energetische ervaring van onvervuld zijn en een zoeken naar oplossingen. Een veelvormig en gedreven zoeken naar de perfecte formulering van hoe het zit. Maar de meeste goeroes waar je gaat shoppen zullen je die nooit verklappen. Ze zullen je alleen maar wegen, paden en methoden aanreiken via welke je 'de jackpot van verlichting' kan bereiken. Ze verwijzen je naar de horizon die altijd opschuift en terugwijkt en waar je nooit zal arriveren. Het onbereikbare doel. Alleen een echte, belangenloze goeroe heeft je werkelijk niets te bieden. Bij hen is niks te halen. Zij hebben geen enkele boodschap, geen leer. Zij praten slechts over hoe het werkelijk IS en sturen je niet met kluitjes in het riet. Zij schetsen geen paradijzen vol bliss. Zij vertellen je niet dat je kunt ontwaken uit of in de droom van 'iemand' te zijn, maar ze hebben het over de dood. Het einde van 'ik ben', het einde van de droom 'iemand' te zijn. Het einde van de ervaring 'hier-nu' te zijn. Het einde van het denkbeeldige 'ik ben'. En dat met de nadruk op 'denkbeeldig', want met de dood van 'ik ben' sterft niets, want wat niet echt leeft of bestaat kan ook niet sterven. Er gebeurt niets. Nooit. Je kunt wachten tot je een ons weegt. Wat blijft is dát wat IS. Werkelijkheid die tijdloos reeds IS. Niet-iets, wat verschijnt als wat het is. Het lezen van deze zinnen. Zitten op een stoel. Gedachten en gevoelens, zacht stromend als een kabbelende beek, voor niemand.
Het is het mechanisme van afgescheidenheid. Deze subtiele vorm van scheiding is wat 'bewustzijn' is - een schijnbaar ervaren van aanwezigheid. Deze 'ervaring' is verbeelding. Onwerkelijk. Het is een volstrekt denkbeeldige zijns-modus. Deze schijnbare scheiding is een energetische ervaring van onvervuld zijn en een zoeken naar oplossingen. Een veelvormig en gedreven zoeken naar de perfecte formulering van hoe het zit. Maar de meeste goeroes waar je gaat shoppen zullen je die nooit verklappen. Ze zullen je alleen maar wegen, paden en methoden aanreiken via welke je 'de jackpot van verlichting' kan bereiken. Ze verwijzen je naar de horizon die altijd opschuift en terugwijkt en waar je nooit zal arriveren. Het onbereikbare doel. Alleen een echte, belangenloze goeroe heeft je werkelijk niets te bieden. Bij hen is niks te halen. Zij hebben geen enkele boodschap, geen leer. Zij praten slechts over hoe het werkelijk IS en sturen je niet met kluitjes in het riet. Zij schetsen geen paradijzen vol bliss. Zij vertellen je niet dat je kunt ontwaken uit of in de droom van 'iemand' te zijn, maar ze hebben het over de dood. Het einde van 'ik ben', het einde van de droom 'iemand' te zijn. Het einde van de ervaring 'hier-nu' te zijn. Het einde van het denkbeeldige 'ik ben'. En dat met de nadruk op 'denkbeeldig', want met de dood van 'ik ben' sterft niets, want wat niet echt leeft of bestaat kan ook niet sterven. Er gebeurt niets. Nooit. Je kunt wachten tot je een ons weegt. Wat blijft is dát wat IS. Werkelijkheid die tijdloos reeds IS. Niet-iets, wat verschijnt als wat het is. Het lezen van deze zinnen. Zitten op een stoel. Gedachten en gevoelens, zacht stromend als een kabbelende beek, voor niemand.
Wouter van Oord.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten