Er zijn maar een paar diersoorten zelfbewust. De mens, de mensapen, de dolfijnen en een deel van de olifanten. Is het een zegen of een vloek? Denken over jezelf. Alleen als wij de baas zijn over het denken en niet een slaaf zijn van continue denkprocessen lijkt mij.
Kunnen we ons zelf bewust zijn van al dat denken? Door permanente keuzeloos gewaarzijn, zoals J. Krishnamurti zei? Let eens op je gedachten, je reacties, op het moment dat ze plaatsvinden. Niet achteraf, analytisch, maar nu. En ontspan je, ga lekker in de tuin zitten, wandel. Het kan mooi zijn, dat zelfbewustzijn maar alleen als we de baas zijn over onze gedachten.
De vraag wie onze gedachten ziet is een andere. Zijn wij dat, is dat Bewustzijn, maar dan een groter bewustzijn dan het persoonlijke bewustzijn? En waar komen onze gedachten eigenlijk vandaan? En, is het onderscheidt tussen deze zaken eigenlijk wel echt, of een illusie? Een dualisme wat slechts een tijdelijke staat is? Die wij met moeite instandhouden? Is diepe ontspanning niet non-duaal? En dus de weg die ons uit het dualisme voert? Er is geen weg, maar als er een weg is, is het deze. En dat noemen we een paradox.
Victor
Geen opmerkingen:
Een reactie posten