Zijn wij hulpeloos zonder Wi-Fi? Een beetje wel. Interessant is te kijken hoe dat komt. Het komt doordat een van de verbindingen met de buitenwereld wegvalt. Het verbonden zijn met een groter geheel geeft kennelijk voldoening. Het is een natuurlijke behoefte. Of het nu verbinding is met je partner, je hond of facebook vrienden, het is in wezen hetzelfde.
Als wij ons verbonden voelen maken we deel uit van iets groters. Iets groters dan ons beperkte ik. We zijn ook groter maar laten onszelf verstrikken in de beperktheid van de ik-gedachte is. Als we de illusie doorzien van het ik, het ik zien voor wat het is, een tijdelijke gedachte, een gedachte die streeft naar continuïteit, ontstaat er verbinding met het grotere, de onbeperktheid.
Dan kunnen we zonder Wi-Fi ook ontspannen gelukkig zijn in eenheid met alles om ons heen. Ananda.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten