Populaire berichten

woensdag 28 december 2011

Verdrinken in de wijn



Onbeperkt stroomt de wijn onderweg. Gratis en voor niks.
Als het leven, je kan er dronken van worden.
Verslavend, als het leven zelf.
Is wijn het leven en omgekeerd?
Mooi en onbeperkt.

De grens met Spanje



Hier de grens tussen Frankrijk en Spanje. Als ik dit zie krijg ik heimwee naar de Camino. Eerst zal mijn schouder moeten herstellen van een frozen shoulder, een variatie op frozen world. Is lastig met de rugzak, heb je toch wel pijn van zo ondervond ik vandaag. Kan nog een jaar duren, maar dan gaan we zeker weer. De genezing duurt lang maar je hoeft er niets voor te doen. Behalve dan een beetje pijn verdragen.

vrijdag 23 december 2011

Is er meer?



Is er meer? Om je niet geïnteresseerd bent in het alledaagse en de gebeurtenissen rondom je heb je iets uitgevonden wat we het 'overstijgende', of het 'tijdsloze', of 'God','Waarheid','Realiteit','Brahman', 'verlichting', of wat dan ook, noemen en je zoektocht daarnaar.

U.G. Krishnamurti

Operatie Douwe Tiemersma succesvol



Douwe is maandag j.l. geopereerd en de operatie is goed verlopen. Er is een tumor van 4 cm verwijderd. Nadere uitslagen komen nog, maar het ziet er volgens de arts in eerste instantie goed uit. Hij mocht al vrij snel van de IC af. Douwe zal in totaal ca 12 dagen opgenomen zijn in het Erasmus MC te Rotterdam. Het was een hele zware operatie waar normaal gesproken een maandenlang herstel voor staat. Wat voor de hand ligt is dat hij voorlopig zelf geen mails leest en beantwoordt.

Informatie over zijn lichamelijke toestand zal komen via de Advaita Post en op de eerstvolgende retraitemiddag van 28 december.

dinsdag 20 december 2011

Een baby, o help!



Gisteren werden we gebeld, de hulptroepen werden verwacht. Er werd een leuke baby van nog geen maand gebracht bij een vriendin van ons. Moeders ging naar de tandarts in onze mooie stad van vestiging. Even oppassen dus. Geen probleem toch, gebeurt aldoor.

Met dit kleine verschil dat wij, geen van allen, ooit verder gekomen zijn dan katten, witte muizen, woestijnratten en kleine hondjes.

Wij kwamen binnen, met sleutel, want vriendin durfde de deur nog niet open te doen met baby, wie weet zou het gaan huilen. Zij zat daar, wat onwennig met een echt schatje op haar schoot, een knap kindje met rossig haar. Het viel me op dat de baby een beetje vaag de ruimte in staarde, maar dat schijnen ze allemaal te doen op die leeftijd, dat wees dus niet op geestelijk onvermogen of iets dergelijks.

De baby moest afgekolfde moedermelk krijgen. Dat leek geen probleem, baby's drinken graag. Moeders gaf genoeg melk voor de hele Derde Wereld en had inmiddels cup H. Ik wist niet dat ze bestonden die cup's, maar later bij het echte melk geven zag ik het, echt best wel groot, zo'n H.

Maar goed, wij gaven geen borst maar de fles toe Mamma er niet was, baby wilde wel drinken maar er ging maar niets uit het flesje. Wat bleek, de dop zat er nog op. Wat een blunder, we spraken snel af het niet tegen de moeder te zeggen om niet voor schut te staan. Maar nog steeds kwam de melk niet echt, al konden we dat niet precies weten. Hoeveel zat er ook weer in dat flesje?

Af en toe huilde de baby, maar als we een zingende hond aanzette, die kerstliederen voordroeg en tegelijkertijd klapperde met zijn lange oren, hield dat weer op. Kortom, alles ging wel goed.

Wel wachtte we met smart op de moeder, want je weet niet nooit hoelang zoiets goed gaat natuurlijk.

Moeder kwam de deur weer in en ze moest nog 2 keer terugkomen naar de tandarts. O help. En wat bleek, het flesje had niet één maar twee sluitingen. Als je de fles opendraaide zat er binnen nog een sluiting, onder de dop dus. Nou ja, nou vraag ik je. Nou, ja, voor de volgende keer weten we dat. De baby dronk nu aan de echte borst snel zijn maagje vol en viel in diepe slaap.

zaterdag 17 december 2011

Gewoon zoals het is



Ik heb geen nut,
ik heb geen doel,
ik voel me goed,
raar toch, zonder doel,
zonder werk,
gewoon zijn, bezig zijn,
de wolken zijn opgetrokken,
de regen is opgehouden,
letterlijk, figuurlijk, gewoon zoals het is.

woensdag 14 december 2011

Ritueel slachten



Nog steeds toegestaan in Nederland, ritueel slachten. Want het is zo waardevol voor de gelovigen. Slachten, zo belangrijk voor de beleving van hun geloof. Met name omdat orthodoxe Joden en conservatieve Moslims zich verzetten en partijen onder druk zetten, is de eerste kamer niet akkoord gegaan met het wetsvoorstel hiertegen. Shame on them!! De van kaft tot kaft lezers van oude en verouderde boeken. Raar, ze hechten zo aan letterlijke interpretaties. Behalve dan als er staat; men zal niet doden. Nee, dan moeten we opeens begrijpen dat het over mensen gaat en niet over dieren.

donderdag 8 december 2011

Van de regen in de drup? uit 'de resolute waarheid', U.G. Krishnamurti (vertaald door Robert Smit)



Je wilt om de een of andere reden in vrede verkeren met jezelf. Waarom kun je niet in vrede zijn met jezelf? Dat is wat ik je het allereerste vraag. Waarom moet het altijd morgen zijn of overmorgen? Hetzelfde geldt voor de buurman en voor zijn buurman; dat is de wereld, begrijp je? Ieder individu zoekt zekerheid voor zichzelf en dus kan er geen zekerheid in deze wereld bestaan. Niet dat ik pessimistisch ben of cynisch, maar dit is de feitelijke realiteit van de wereld. Wat je tot dusver ondernomen hebt, heeft je geen enkel goed gedaan!
Dit is mijn standpunt, dus waarom blijf je maar bezig en hopen dat op de een of andere manier -misschien door de hulp van iemand of door een wonder - het mogelijk voor je wordt in vrede met jezelf te leven? Dat is mijn vraag. Je probeert wat dingen. Er zijn zoveel technieken en zoveel methodes en systemen die je worden aangeboden door zoveel lieden, nietwaar? Zij mogen dan misschien allemaal professionele goeddoeners zijn en het beste met je voor hebben, maar niets heeft jou werkelijk geholpen.

Hoe zit dat? WAAROM PLAATS JE HIER NIET EEN HEEL GROOT VRAAGTEKEN? Misschien is er wel iets niet in orde met ze! Want je kunt niet altijd maar jezelf de schuld blijven geven, straffen en je armzalig blijven voelen. Misschien is het hele systeem, inclusief de leraren die er verantwoordelijk voor zijn, wel fout! Hou op zijn minst die mogelijkheid open: dat ze het bij het verkeerde eind kunnen hebben! Ik zeg je: ze zijn fout, ze deugen niet, want ze functioneren niet, realiseer je je dat wel?!

Je bent niet eerlijk tegenover jezelf. Je kunt oneerlijk zijn in deze wereld, dat zal je wellicht wat voordeeltjes opleveren, maar je kunt niet oneerlijk zijn tegenover jezelf. Het werkt niet wat die goeroes je allemaal vertellen. Maar nog steeds heb je hoop dat je het de volgende keer op de een of andere manier wel voor elkaar zult krijgen. Ondertussen ben je het tegenovergestelde: 'Je zult een vriendelijke mens zijn, vol van liefde, vol van medeleven...'. Wanneer? MORGEN!
Zo is juist datgene wat je hoopt en wat je aan het doen bent verantwoordelijk voor het tegenovergestelde, namelijk je ellende. Begrijp je dat? Het is juist de ongelukkige mens die gelukkig wil zijn; een gelukkig mens heeft niet het verlangen gelukkig te zijn. De kwestie van ongelukkig zijn komt dus helemaal niet op zolang je niet zoekt naar geluk!

Wat ik al die jaren dat ik hierover spreek probeer duidelijk te maken, is dat ons zenuwstelsel geen enkele sensatie kan verdragen langer dan de natuurlijke duur van die sensatie. Of het nu plezierige sensaties zijn of pijnlijke, door erover te denken probeer je de duur van bepaalde sensaties te verlengen. Maar je kunt daar nooit werkelijk in slagen. Je creëert op die manier een probleem voor dit lichaam! Daarom blijf ik erop hameren dat onze pogingen de problemen op te lossen op het niveau van het psychologische en religieuze denken juist het probleem is! In feite zijn het fysiologische problemen.
Alles, elke emotie, zoals boosheid, jaloezie, haat en welke je verder nog hebt, zijn neurologische problemen en jouw poging ze op een psychologisch of ethisch niveau op te lossen, zal niet slagen. Je wilt dus de duur van een plezierige sensatie verlengen, maar waar het op uitdraait is pijn! Niet dat pijn de plezierige sensatie volgt, maar wat je plezier noemt (en pijn) is werkelijk de pijn! Het maakt verder niet zoveel uit hoe je het wilt noemen, pijn of plezier of genot - dit is wat er feitelijk gebeurt: je blijft zitten met de pijn, en niets anders!

En deze pijn, waar bestaat die? Die bestaat niet op een of ander etherisch niveau - die is hier, die is deel van het lichaam. Dus het lichaam moet deze last dragen en daarom kun jij de problemen in het geheel niet oplossen. Het lichaam moet ze verwerken, en het kan dat heel intelligent en heel succesvol als je het lichaam maar de kans geeft. Jouw verlangen om die problemen op het een of andere niveau tot een oplossing te brengen zal niet gehonoreerd worden. Het blijft bij je hoop, en dat is alles. Je kunt dit niet loslaten- wat dat betreft ben je werkelijk verdoemd, weet je dat wel? Er is immers niets dat je kunt doen. Maar je kunt dat niet accepteren, want het instrument dat je daarvoor gebruikt is het denken en dat denken kan dit niet accepteren omdat het altijd resultaten voor je heeft geboekt.

Jij bent wat je bent door al die zaken die het denken voor je heeft geproduceerd, en dat heeft jou heel wat tijd en inspanning gekost. Zo ga je er ook vanuit dat elk resultaat door middel van dit mechanisme van het denken noodzakelijkerwijze tijd kost. En het is dit principe dat de hele zaak ver van je afschuift en zegt: 'Deze situatie is hopeloos, we hebben tijd nodig!' Want 'tijd' heeft bij alle voorgaande situaties geholpen om resultaat te bereiken.
Je kunt niet anders dan interpreteren wat ik zeg. Dat is onontkoombaar, want dat is het enige wat je met het instrument van het denken kunt doen. En je hebt geen ander instrument. Het is ook hetzelfde instrument dat het fenomeen 'intuïtie' heeft uitgevonden, en het 'intuïtief-begrijpen' en noem verder al je verhevenheden maar op!

Dus alles wat jij kunt doen, is de zaken begrijpen op het niveau van denken. Er bestaat geen ander niveau van begrijpen en aangezien je poging dit te begrijpen je in het geheel niet heeft geholpen, blijf je alsnog hopen dat op de een of andere manier dit instrument je toch van dienst zal zijn om de zaken te begrijpen: misschien morgen, volgende keer, dinsdag, woensdag, volgend jaar, hm? Het kan slechts van dit soort verwachtingen repeteren. Dus: DIT IS NIET HET INSTRUMENT OM WAT DAN OOK TE BEGRIJPEN!
Dat is het eerste wat tot je moet doordringen, dat dit niet het instrument is. Zonder zelfs maar te piekeren over een ander instrument. 'Dit is niet het instrument', dat is genoeg! En als dat werkelijk de situatie is waarin je je bevindt, valt er dan nog iets te begrijpen? Nee, er valt niets te begrijpen!

Je leven schijnt geen enkele betekenis te hebben dus ga je op zoek naar een betekenis, ga je op zoek naar een doel. Zolang je op zoek bent naar een doel en zolang je op zoek bent naar een betekenis in je leven, zul je rusteloos ronddolen. 'Er moet toch iets zinvollers te doen zijn, iets met meer inhoud, iets interessanters dan wat ik nu aan het doen ben!' zeg je tegen jezelf. En het enige wat je kunt doen is jezelf veranderen, hm? Maar in werkelijkheid is er van verandering geen sprake, realiseer je je dat wel? De enige verandering vindt plaats in die denkstructuur van je; je begint anders te denken en daardoor de dingen anders te voelen, anders te ervaren. Aan de basis is alles echter precies zoals het was. Je kunt je kleren veranderen en de meest modieuze kleding dragen om maar 'in' te zijn, van binnen ben je nog steeds dezelfde. Het willen begrijpen van dingen is alleen van nut om dingetjes in jezelf te veranderen. Maar wat wil je veranderen en waarom? Dat zijn de twee grote vragen. En als je daarop ingaat ben je bezig met het verleden, altijd het verleden. Er is niets dat je kunt doen om het verleden te veranderen. In de hoop de dingen te veranderen in je toekomst, blijf je zitten met dit ellendige heden, wat in feite het verleden is.

Het verleden is altijd in werking. Als dit verleden tot een einde komt, kom jij tot je einde! Dat is de reden waarom jij dat nooit zult toestaan, hoe hard je het ook probeert. Het verleden zit overal in je. Elke cel in je lichaam is ervan doodrongen. Elke zenuwvezel is erbij betrokken. Het verleden heeft dit lichaam zo totaal onder controle dat het dit niet zal laten gaan. Het verleden zal niet tot een einde komen door welke inspanning van jou dan ook of door welke wilskracht dan ook! Hoe meer inspanning je erin steekt, hoe meer wilskracht je gebruikt, des te sterker wordt het. In dit proces vergaar je heel wat inzichten, maar elk inzicht pantsert dit verleden. Het helpt je op geen enkele manier iets te begrijpen en je aldus te bevrijden van wat dan ook. Elk inzicht dat je verkrijgt door je onderzoek versterkt en verstevigt dat.

Dus ... wat moet je aanvangen in zo'n situatie? NIETS NIEMENDAL! Dan loopt de zaak af. Niemand, geen macht in de hele wereld kan je helpen, punt uit! Dus zolang je afhankelijk bent van enige instantie buiten je blijf je hulpeloos. Als dit eenmaal duidelijk is begrepen, is er geen hulpeloosheid meer, dan bestaat je hulpeloosheid niet langer. Dan weet je werkelijk niet wat te doen. In die situatie moet je verzeild raken, van werkelijk niet meer weten wat te doen. En als je verwacht dat er iets zal gebeuren door wat je dan noemt je 'helderheid van denken', of in je 'meditatie' of iets dergelijks, dan ben je voor eeuwig verloren! Want dat is niet de ware helderheid [...]

zaterdag 3 december 2011

zondag 27 november 2011

Tegen een boom uitrusten ...



Niets meer te doen,
niets meer te bereiken,
niets meer te ontdekken,
het is gewoon zoals het is,
en het is mooi en goed.
Niks meer aan doen,
gewoon zo laten.

zaterdag 26 november 2011

Kanker nog niet weg bij Douwe Tiemersma

Douwe schrijft:

De uitslag van het laatste onderzoek was niet positief. In de kweekjes en op de scans was weer kanker aangetroffen bij de overgang van slokdarm naar maag. De enige reële optie is nu een operatie. Die zal waarschijnlijk in de tweede helft van december plaatsvinden. Omdat er geen uitzaaiingen zijn gevonden en mijn conditie goed is, is de kans op blijvend herstel groot. Het is als bij een binnenband: de zwakke plek eruit knippen en de eindjes weer aan elkaar plakken. ‘Zwakke plek?’ vragen mensen. Ach, er kan worden verwezen naar de erfelijkheid, het slechte levensbegin in de Hongerwinter, de gevoeligheid – die is geen probleem, maar blijkbaar kan het lichaam alle ellende van de mensen (de dualiteit) niet aan. De condities zijn zo betrekkelijk. Het lichaam hoort tot de tijdelijke verschijnselen.

Voorlopig gaan de gewone dingen door. Omdat de operaties pas twee weken van tevoren worden gepland, is nog niet duidelijk welke bijeenkomsten in december niet doorgaan. Houd dus de website in de gaten.

Ook voor het nieuwe jaar is de situatie nog niet duidelijk. De februari-week op Schiermonnikoog, de cursussen op de maandagavond (yoga en meditatie) en de bijscholing Chakrayoga en het weekend op de Hoorneboeg gaan in ieder geval niet door.

vrijdag 18 november 2011

We zijn er bijna.


We zijn hier op een paar kilometer van Santiago af. We denken nu na over de Camino Portugues. Eerst Lissabon bekijken, daarna lopen, dan Porto bekijken en dan kijken of we doorlopen Santiago of van daar uit terugvliegen.

Tot zover in deze blog berichten over onze Camino Frances. Wie meer foto's wil zien kan op facebook terecht.

dinsdag 8 november 2011

Het boze oog in de kathedraal?


In de kathedraal van Santiago de Compostella op het plafond zien we hier het (boze?) oog. Wat zou dat betekenen? Weet iemand dat?

Daar komen ook de kabels van het weierookvat naar beneden. Het 80 cm grootte wierookvat die door de kerk slingert ongeveer één keer in de week (maar op willekeurige dagen. Met een noodgang en een uitslag van 30 meter. Over de hoofden van mensen! Waanzinnig spectaculair om te zien. We kwamen aangelopen in de stad en hoorde van andere pelgrims dat het die dag ook zou gebeuren. Gelijk doorgelopen naar de Kathedraal en we hadden geluk. Ik had het ooit op TV gezien. Ik heb er een video van maar ik vergat te filmen in het begin, zoveel indruk maakte het, zodat het wat minder goed overkomt. Maar op google zullen wel mooiere filmpjes te vinden zijn.

donderdag 3 november 2011

De romantiek van een stapelbed


Wat is er mooi aan een stapelbed?
Met tientallen op de slaapzaal?
De eenvoud? De basis?
Niet meer dan een rugzak en een bedje,
kennelijk genoeg om de wereld over te trekken.
Verbazendwekkend.

Douwe Tiemersma

Helaas is de prachtige pagina grote foto niet beschikbaar op internet. daarvoor zal u vandaag de trouw moeten kopen. Maar hier het onderschrift van de foto op A2 formaat. Voor de mensen die op zijn bijeenkomsten komen een bekend plaatje trouwens.

FOTO EDDY SEESING TEKST ANNIEK VAN DEN BRAND − 03/11/11, 00:00
Douwe Tiemersma is spiritueel advaitaleraar in Gouda.

"De foto is genomen in het Advaita Centrum in Gouda. De zaal is sober ingericht. Dat heeft te maken met het karakter van de bijeenkomsten; de plaats van onderricht is niet belangrijk, attributen zijn niet nodig. De kaars en het bloemstuk staan er alleen omdat mensen dat prettig vinden. De gong is voor meditaties.

De kern van advaita is het herkennen van eenheid, van non-dualiteit. In het Sanskriet betekent 'a-dvaita' de afwezigheid van gescheidenheid. In de oude Upanishaden is dat al een kernpunt. Omdat de essentie van non-dualiteit vooraf- én voorbijgaat aan elke cultuur en traditie, is er geen enkel ritueel. Mensen komen bij elkaar en ik heb, vaak na een inleiding, een gesprek met hen. Over problemen, vragen, klachten. We onderzoeken, bespreken, oefenen.

Elk conflict en elk psychisch lijden wordt veroorzaakt door een basale gescheidenheid tussen 'ik' en de ander of het andere. Het oplossen van die grens is de definitieve oplossing. Stilteperiodes en meditatie zorgen voor diepere ontspanning met een helder bewustzijn. Door inzicht en overgave kan de afwezigheid van scheidingen en conflicten een zijnservaring worden. Daarbij worden alle verhalen losgelaten, ook over de eigen persoon.

De directe, radicale mystieke weg van advaita spreekt mensen aan die niets hebben met de conditionering van religie maar wel met de spiritualiteit van non-duale openheid. Omdat die liefde, geluk en bevrijding brengt.

Eigenlijk dacht ik dat ik advaita niet thuishoorde in de reeks van fotograaf Seesing. Maar bij nader inzien: misschien ook wel."

Het fotoproject 'Religie Nu' van Eddy Seesing opent 15 december als expositie in de Rotterdamse Kunsthal en is vanaf 17 februari 2012 te zien in het Exposorium Vrije Universiteit Amsterdam.

De bijgevoegde foto is voor alle duidelijkheid niet van Eddy Seesing.

woensdag 2 november 2011

De brug over.


De brug over, en dan bij onze slaapplaats komen.
Door de oude monnik ontvangen worden.
Hij sprak alleen Spaans en schreef ons in, gaf ons een stempel.
Door de kapel heen naar onze bedden geleid.
Hij legde uit wat we daar zagen.
God was er afgebeeld,
als lieve grijze oude man.
Zijn zoon ook.
De stapelbedjes stonden op ons te wachten.

Jezelf


Een foto van jezelf doet de vraag opkomen wie je bent.
De Camino geeft antwoord voor wie wil luisteren.
Al komen de antwoorden vaak pas als je thuis aan het bijkomen bent.
Omdat je het antwoord al kende.
Je hoeft niets.
Maar is dat genoeg voor je?
Dat is de laatste vraag.

maandag 31 oktober 2011

En veel Maria's natuurlijk ....


Lopen tussen de Maria's en de schapen, de paarden, de varkens en al wat nog meer los liep daar op die hoogvlakten. Ook medelopers; veel Koreanen, Zweden, Frans sprekende Canadezen, Belgen en Nederlanders. Nog geen Spanjaarden, die lopen met name het laatste stuk.

zondag 30 oktober 2011

De camino


Op de tweede dag vertrokken we vanuit de hut Orisson naar de Spaanse grens, de Pyreneeën over. Mooie zonsopgang, de eerste die we zagen sinds vele jaren. Wie staat op die tijd op om te gaan wandelen? Mist in het dal als je naar beneden keek. Mooi daar.

zaterdag 29 oktober 2011

We zijn terug van onze tocht naar Santiago de Compestella


En ik laat u via de blog genieten van een paar plaatjes van onderweg. Het was mooi, de ochtenden waren prachtig, daar zo te mogen lopen, ongelofelijk. Eindelijk hebben we weer eens zonsopgangen gezien. Die komen nog.

maandag 12 september 2011

Uit Satsang 3-10-2009; Douwe Tiemersma



Ik heb al eens vaker gezegd, hoe eerder ik de kerk leegpreek des te beter. Want het gaat werkelijk om het herkennen van jezelf, o, zo zit het. Laat het maar weer heel eenvoudig worden, heel simpel. En wanneer er dan nog overgangen zijn, die overgangen gaan dan helemaal vanzelf.. Zoals het slapen gaan....

... Die oude indentiteit geef je op, er is een overgave aan die sfeer van stilte en ontspanning. En het gaat vanzelf. Waarom heeft de ene mens veel moeite met doodgaan en de andere niet?

In structuur is dat dezelfde situatie. Als al die overgangen nu op een natuurlijk manier mogen verlopen is er helemaal geen probleem. In zoverre er een ik-identiteit is die beperkt is, is er wel een probleem. Want het ik met zijn beperkte vorm wil zich handhaven. Dus dan heb je niet die overgave, niet zo gemakkelijk in ieder geval.

In die natuurlijke overgave naar die natuurlijkheid zie je dus dat al die beperktheden verdwijnen. Je ziet ook dat het idee van die overgave alleen maar aanwezig was vanuit die beperkte positie. Maar in de realisatie, meteen is het duidelijk, dit is het, was het altijd al. Dus niet alleen die waarheid van die vroegere identiteit was een ilussie, maar ook het idee van overgave.

Blijf bij je hoogste besef, want dat is het punt waar het om draait, dan ga je je daarvoor openen. En waarneer je daarbij bijft, glij je er vanzelf in, net als bij de slaap.

Blijf bij het besef van de Openheid, de rest is een kwestie van vergeten, als je daar 24 uur bij kan blijven dan gaat het zich vanzelf verwerkelen. Alsj je dat kan doorzetten ... eerst is het een persoonlijke activiteit, maar als je er bij blijft vallen de persoonlijke condities weg. Dan zie je dat er geen ik meer is die beperkt is en die zich moet eovergeven.

Je geeft je over aan de wind, en dan ben je ook de wind en als de wind waai je mee, over de hei en de bossen. Interne helderheid dat je je het realiseert. Mijn sfeer is oneindig, kent geen einde, kent geen condities.

Wanneer een conditie belangrijk gaat worden is dat eerst een gevoelsmatig denken, een constructie. Bv een denken aan je lichaam in de bekende vorm. Daarin heb je ook iets van jezelf zijn, en meteen heb je de zorg voor dat lichaam. In de natuurlijke overgang naar de natuurlijkheid zie je dat al die beperktheden verdwijnen. Het idee van de overgave was alleen maar aanwezig vanuit die beperkte positie, maar in die realisatie is het duidelijk, dit is het, het was het altijd al.

zaterdag 10 september 2011

Uit de Amritanubhava van Jhaneshwar; de ongeschiktheid van het woord (Shabda) 74-87



















Daarom kan je niet zeggen dat het woord belangrijk is
als vernietiger van onwetendheid,
want het kan niet vernietigen wat helemaal niet is.

Het slaat nergens op om te zeggen
dat bewustzijn door het woord zichzelf kan kennen.

Is ooit iemand met zichzelf getrouwd?
Heeft de zon ooit zichzelf verduisterd?

Heeft de ruimte ooit zichzelf omhuld?
Is de oceaan ooit zichzelf binnengetreden?
Kan de hand zichzelf omsluiten?

Kan de zon zichzelf belichten?
Kan een vrucht zelf weer vrucht dragen?
Kan de geur van zichzelf genieten?

Je zou alles wat bestaat tegelijkertijd water kunnen geven,
maar kun je water zichzelf laten drinken?

Is er ooit een dag gezien dat de zon zichzelf zag?

Het vuur kan het hele universum verbranden,
maar kan het zichzelf verbranden?

Bestaat er iemand die zichzelf kan zien? Kan de smaak zichzelf proeven?
Kan iemand die wakker is zichzelf wakker maken?
Kan verf zichzelf verven? Kunnen parels zichzelf versieren met parels?

Kan goud zichzelf versieren met goud? Kan licht zichzelf verlichten?

Shiva versierde met de maan boven op zijn hoofd,
maar kan de maan zichzelf dragen o zijn eigen hoofd?

Hoe kan het Absolute - dat Kennen zelf is - zichzelf kennen?
Als Kennen zichzelf moet omarmen, zouden er dus twee zijn in plaatsen van één.

5. What is Born must Die, Nisargadaata Maharaj, uit 'I am That'.

Questioner: Is the witness-consciousness permanent or not?
Maharaj: It is not permanent. The knower rises and sets with the known. That in which both the
knower and the known arise and set, is beyond time. The words permanent or eternal do not apply.
Q: In sleep there is neither the known, nor the knower. What keeps the body sensitive and
receptive?
M: Surely you cannot say the knower was absent. The experience of things and thoughts was not
there, that is all. But the absence of experience too is experience. It is like entering a dark room and
saying: 'I see nothing'. A man blind from birth knows not what darkness means. Similarly, only the
knower knows that he does not know. Sleep is merely a lapse in memory. Life goes on.
Q: And what is death?
M: It is the change in the living process of a particular body. Integration ends and disintegration
sets in.
Q: But what about the knower. With the disappearance of the body, does the knower disappear?
M: Just as the knower of the body appears at birth, so he disappears at death.
Q: And nothing remains?
M: Life remains. Consciousness needs a vehicle and an instrument for its manifestation. When life
produces another body, another knower comes into being,
Q: Is there a causal link between the successive bodyknowers,
or body-minds?
M: Yes, there is something that may be called the memory body, or causal body, a record of all that
was thought, wanted and done. It is like a cloud of images held together
Q: What is this sense of a separate existence?
M: It is a reflection in a separate body of the one reality. In this reflection the unlimited and the
limited are confused and taken to be the same. To undo this confusion is the purpose of Yoga.
Q: Does not death undo this confusion?
M: In death only the body dies. Life does not, consciousness does not, reality does not. And the life
is never so alive as after death.
Q: But does one get reborn?
M: What was born must die. Only the unborn is deathless. Find what is it that never sleeps and
never wakes, and whose pale reflection is our sense of 'I'.
Q: How am I to go about this finding out?
M: How do you go about finding anything? By keeping your mind and heart in it. Interest there must
be and steady remembrance. To remember what needs to be remembered is the secret of success.
You come to it through earnestness.
Q: Do you mean to say that mere wanting to find out is enough? Surely, both qualifications and
opportunities are needed.
M: These will come with earnestness. What is supremely important is to be free from
contradictions: the goal and the way must not be on different levels; life and light must not quarrel;
behaviour must not betray belief. Call it honesty, integrity, wholeness; you must not go back, undo,
uproot, abandon the conquered ground. Tenacity of purpose and honesty in pursuit will bring you to
your goal.
Q: Tenacity and honesty are endowments, surely! Not a trace of them I have.
M: All will come as you go on. Take the first step first. All blessings come from within. Turn within. 'l
am' you know. Be with it all the time you can spare, until you revert to it spontaneously. There is no
simpler and easier way.

dinsdag 6 september 2011

Amritanubhava van Jnaneshwar; de eenheid van Shiva-Shakti; vers 25-28


25. Zonlicht wordt overal op de wereld gezien,
maar de zon is de bron van het zonlicht.
Net zo wordt in het aannemen van de dualiteit,
Shakti het in werking van Shiva.

26. De weerspiegeling van een object in de spiegel
is geen bewijs van het bestaan van twee objecten, maar bewijst alleen maar
het bestaan van het oorspronkelijke object.
Net zo schept onverdeeldheid de illusie van dualiteit
ten einde zijn eigen bestaan te bewijzen.

27/28. De vrouw die huwde met "Dat" wat overblijft nadat alles is verdwenen,
en daarmee diens waardigheid verkreeg,
zonder wie "Dat" zich zelfs niet bewust is van zichzelf.
Die vrouw is niet iets anders dan "Dat".

Amritanubhava van Jnaneshwar; eerbewijs aan de Guru; vers 25-28


25. Hoewel de maan omhuld wordt door maanlicht,
wil dat niet zeggen dat de maan verschillend is van maanlicht.
Hoewel de Guru waargenomen wordt in zijn fysieke vorm,
leeft hij als ongedefinieerd bewustzijn,
omdat hij zijn ware natuur heeft gerealiseerd.
Het is ongeveer zoals een lapje stof dat gevouwen is en twee lijkt
maar in feite één stuk is

26. Hoewel hij de totalieit van alle mogelijkheden is,
kan de Guru (als het Absolute) geen vorm geven aan zijn ware natuur.

27. De guru kan geen object van het kennen zijn
en kan daarom niet begrepen worden volgens welke logica of criteria dan ook.

maandag 5 september 2011

Je laatste standpunt loslaten, Douwe Tiemersma, 12-1-2011, eerste 18 minuten


Vanavond is het weer de essentie, kan je meegaan en je standpunt loslaten. Jarenlang heb ik er over gesproken, meer op het mentale niveau, om uit te leggen hoe dat precies gaat. Dat is genoeg geweest, nu komt het op jezelf aan. Kun je op een bewuste manier zo meegaan dat je laatste standpunt verdwijnt.

Blijf bij dat proces heel helder bewust. In de ruimte, in de open ruimte, daar zal het gebeuren. Herken de beweging, herken de ontwikkeling. Een steeds verder gaande verruiming, een verder gaande ontwikkeling. Die grote helderheid zal er moeten blijven opdat het steeds meer in subtiele gebieden zal komen, de beweging zal zich door moeten zetten. Die diepere lagen, geïncarneerd en wel, zijn ontzettend subtiel.

Blijf helder bij jezelf in het bewuste zijn. In je eigen bewuste zijn, in die grote ruimte, en het proces gaat door. Laat het dan doorgaan, totaal. Het proces stopt alleen als er weer een beperking van je bewustzijn komt, blijf helder en open en de ontwikkeling gaat vanzelf door. Steeds meer lagen van je zelf vallen vanzelf weg, en op een gegeven moment is er niets meer om weg te vallen.

Zie dat elke inperking van je bewustzijn, bij het je richten op iets specifieks, meteen ook weer een standpunt oplevert. Een beperkte identiteit. Wanneer het laatste ankertje verdwijnt verdwijnt ook de laatste identiteit.

Dus als je jezelf nergens in vastzet is er alleen maar Openheid. Zonder die oude structuur, zonder grond, zonder standplaats, zonder beperking. Wees dus ontzettend helder over je eigen situatie. Als er ergens nog een concentratie zit van het zelf zijn. Meteen weer, O ja, het gaat om mezelf als bewustzijn. Zie hoe jezelf bij elke terugkeer eerst een bepaalde vorm schept, een bepaald standpunt schept, je gaat je er in incarneren.

De Atman vindt zich een lichaam en incarneert erin, dat is niet alleen bij het begin van het leven maar is voortdurend zo, zolang het lichamelijk leven doorgaat. Totdat je jezelf bewust van van het leven op het niveau van totale Openheid. Waar bij de wereld er met zijn zintuigen er best kan zijn. Zolang het lichaam met zijn zintuigen enz, er is.

Maar het is niet langer een huis voor dat Zelf zijn om in te duiken, daarin te blijven zitten, daarin gehecht te blijven. Dus blijf in die stille Openheid voorafgaand aan de schepping.

Douwe Tiemersma
Satsang 12-1-2011


4. Real World is Beyond the Mind uit 'I am That' van Nisargadatta Maharaj


Questioner: On several occasions the question was raised as to whether the universe is subject to the law of causation, or does it exist and function outside the law. You seem to hold the view that it is uncaused, that everything, however small, is uncaused, arising and disappearing for no known reason whatsoever.
Maharaj: Causation means succession in time of events in space, the space being physical or mental. Time, space, causation are mental categories, arising and subsiding with the mind.
Q: As long as the mind operates, causation is a valid law.
M: Like everything mental, the so-called law of causation contradicts itself. No thing in existence has a particular cause; the entire universe contributes to the existence of even the smallest thing; nothing could be as it is without the universe being what it is. When the source and ground of everything is the only cause of everything, to speak of causality as a universal law is wrong. The universe is not bound by its content, because its potentialities are infinite; besides it is a manifestation, or expression of a principle fundamentally and totally free.
Q: Yes, one can see that ultimately to speak of one thing being the only cause of another thing is altogether wrong. Yet, in actual life we invariably initiate action with a view to a result.
M: Yes, there is a lot of such activity going on, because of ignorance. 'Would people know that nothing can happen unless the entire universe makes it happen, they would achieve much more with less expenditure of energy.
Q: If everything is an expression of the totality of causes, how can we talk of a purposeful action towards an achievement?
M: The very urge to achieve is also an expression of the total universe. It merely shows that the energy potential has risen at a particular point. It is the illusion of time that makes you talk of causality. When the past and the future are seen in the timeless now, as parts of a common pattern, the idea of cause-effect loses its validity and creative freedom takes its place.
Q: Yet, I cannot see how can anything come to be without a cause.
M: When I say a thing is without a cause, I mean it can be without a particular cause. Your own mother was needed to give you birth; But you could not have been born without the sun and the earth. Even these could not have caused your birth without your own desire to be born. It is desire that gives birth, that gives name and form. The desirable is imagined and wanted and manifests itself as something tangible or conceivable. Thus is created the world in which we live, our personal world. The real world is beyond the mind's ken; we see it through the net of our desires, divided into pleasure and pain, right and wrong, inner and outer. To see the universe as it is, you must step beyond the net. It is not hard to do so, for the net is full of holes.
Q: What do you mean by holes? And how to find them?
M: Look at the net and its many contradictions. You do and undo at every step. You want peace, love, happiness and work hard to create pain, hatred and war. You want longevity and overeat, you want friendship and exploit. See your net as made of such contradictions and remove them -- your very seeing them will make them go.
Q: Since my seeing the contradiction makes it go, is there no causal link between my seeing and its going?
M: Causality, even as a concept, does not apply to chaos.
Q: To what extent is desire a causal factor?
M: One of the many. For everything there are innumerable causal factors. But the source of all that is, is the Infinite Possibility, the Supreme Reality, which is in you and which throws its power and light and love on every experience. But, this source is not a cause and no cause is a source. Because of that, I say everything is uncaused. You may try to trace how a thing happens, but you cannot find out why a thing is as it is. A thing is as it is, because the universe is as it is.

Amritanubhava van Jnaneshwar; de eenheid van Shiva-Shakti; vers 21-24


21. Het toegewijde paar is onafscheidelijk verbonden met elkaar
en geen van beide kan ook maar een ogenblik zonder elkaar bestaan.

22. Het is onmogelijk, Shiva, in wie alles in aanleg aanwezig is,
te scheiden van Shakti, de energie die de vormen doet ontstaan.

23. Het is onmogelijk zoetheid van suiker te scheiden
of geur van kamfer.

24. Als je probeert het licht te grijpen sta je met de lamp in je handen.
Evenzo, als je diep nadenkt over de essentie van Shakti, de energie,
ontdek je Shiva, waarin alles in aanleg aanwezig is.

zondag 4 september 2011

Amritanubhava van Jnaneshwar; de eenheid van Shiva-Shakti; vers 17-20


17. Het verschil tussen Shiva en Shakti is alleen maar in naam en vorm.
Hun wezenlijke kern is hetzelfde.

18. Alleen door dualiteit in de wereld bestaat er tweedeling,
maar een dergelijke tweedeling is alleen maar denkbeeldig.

19. Net zoals er één geluid ontstaat uit twee stokken die tegen elkaar worden geslagen,
net zoals twee bloemen van dezelfde plant hetzelfde geuren,
zoals het ene licht wat afkomstig is uit twee lampen,
hetzelfde woord wat van twee lippen komt
en hetzelfde beeld gezien door twee ogen,
zo is de oorsprong van Shiva en Shakti werkelijk het eeuwige Ene.

20. Shiva-Shakti genieten van het ervaren van de dualiteit
zonder ooit hun één-zijn te verliezen.

zaterdag 3 september 2011

Amritanubhava van Jnaneshwar; de eenheid van Shiva-Shakti; vers 13-16



13. Buiten deze twee bestaat er niets in de wereld
en als Purusha slaapt
is alleen Prakriti actief en zorgt voor het functioneren van de wereld,
zoals de huisvrouw de zorg op zich neemt van het huishouden,
bij afwezigheid van de echtgenoot.

14. Als één van hen zou ontwaken,
dan wordt het hele universum verzwolgen en houdt het op te bestaan.

15. Deze twee - Shiva en Shakti - ontlenen hun eenheid
aan de oorspronkelijke onverdeeldheid.
Alleen omwille van de manifestatie van de vormen gaan ze uit elkaar.

16. Deze twee worden subject en object met betrekking van elkaar,
maar in hun staat van onverdeeldheid zijn ze puur bewustzijn.

Copyright Advaita Foundation

Nisargadatta Maharaj; 3. The Living Present


Questioner: As I can see, there is nothing wrong with my body nor with my real being. Both are not of my making and need not be improved upon. What has gone wrong is the ‘inner body’, call it mind, consciousness, antahkarana, whatever the name.
Maharaj: What do you consider to be wrong with your mind?
Q: It is restless, greedy of the pleasant and afraid of the unpleasant.
M: What is wrong with its seeking the pleasant and shirking the unpleasant? Between the banks of pain and pleasure the river of life flows. It is only when the mind refuses to flow with life, and gets stuck at the banks, that it becomes a problem. By flowing with life I mean acceptance -- letting come what comes and go what goes. Desire not, fear not, observe the actual, as and when it happens, for you are not what happens, you are to whom it happens. Ultimately even the observer you are not. You are the ultimate potentiality of which the all-embracing consciousness is the manifestation and expression.
Q: Yet, between the body and the self there lies a cloud of thoughts and feelings, which neither server the body nor the self. These thoughts and feelings are flimsy, transient and meaningless, mere mental dust that blinds and chokes, yet they are there, obscuring and destroying.
M: Surely, the memory of an event cannot pass for the event itself. Nor can the anticipation. There is something exceptional, unique, about the present event, which the previous, or the coming do not have. There is a livingness about it, an actuality; it stands out as if illuminated. There is the ‘stamp of reality’ on the actual, which the past and the future do not have.
Q: What gives the present that 'stamp of reality’?
M: There is nothing peculiar in the present event to make it different from the past and future. For a moment the past was actual and the future will become so. What makes the present so different? Obviously, my presence. I am real for I am always now, in the present, and what is with me now shares in my reality. The past is in memory, the future -- in imagination. There is nothing in the present event itself that makes it stand out as real. It may be some simple, periodical occurrence, like the striking of the clock. In spite of our knowing that the successive strokes are identical, the present stroke is quite different from the previous one and the next -- as remembered, or expected. A thing focussed in the now is with me, for I am ever present; it is my own reality that I impart to the present event.
Q: But we deal with things remembered as if they were real.
M: We consider memories, only when they come into the present The forgotten is not counted until one is reminded -- which implies, bringing into the now.
Q: Yes, I can see there is in the now some unknown factor that gives momentary reality to the transient actuality.
M: You need not say it is unknown, for you see it in constant operation. Since you were born, has it ever changed? Things and thoughts have been changing all the time. But the feeling that what is now is real has never changed, even in dream.
Q: In deep sleep there is no experience of the present reality.
M: The blankness of deep sleep is due entirely to the lack of specific memories. But a general memory of well-being is there. There is a difference in feeling when we say ‘I was deeply asleep’ from ‘I was absent’.
Q: We shall repeat the question we began with: between life’s source and life’s expression (which is the body), there is the mind and its ever-changeful states. The stream of mental states is endless, meaningless and painful. Pain is the constant factor. What we call pleasure is but a gap, an interval between two painful states. Desire and fear are the weft and warp of living, and both are made of pain. Our question is: can there be a happy mind?
M: Desire is the memory of pleasure and fear is the memory of pain. Both make the mind restless. Moments of pleasure are merely gaps in the stream of pain. How can the mind be happy?
Q: That is true when we desire pleasure or expect pain. But there are moments of unexpected, unanticipated joy. Pure joy, uncontaminated by desire -- unsought, undeserved, God-given.
M: Still, joy is joy only against a background of pain.
Q: Is pain a cosmic fact, or purely mental?
M: The universe is complete and where there is completeness, where nothing lacks, what can give pain?
Q: The Universe may be complete as a whole, but incomplete in details.
M: A part of the whole seen in relation to the whole is also complete. Only when seen in isolation it becomes deficient and thus a seat of pain. What makes for isolation?
Q: Limitations of the mind, of course. The mind cannot see the whole for the part.
M: Good enough. The mind, by its very nature, divides and opposes. Can there be some other mind, which unites and harmonises, which sees the whole in the part and the part as totally related to the whole?
Q: The other mind -- where to look for it?
M: In the going beyond the limiting, dividing and opposing mind. In ending the mental process as we know it. When this comes to an end, that mind is born.
Q: In that mind, the problem of joy and sorrow exist no longer?
M: Not as we know them, as desirable or repugnant. It becomes rather a question of love seeking expression and meeting with obstacles. The inclusive mind is love in action, battling against circumstances, initially frustrated, ultimately victorious.
Q: Between the spirit and the body, is it love that provides the bridge?
M: What else? Mind creates the abyss, the heart crosses it.

vrijdag 2 september 2011

Amritanubhava van Jhaneshwar 8-12



Uit: Amritanubhava van Jhaneshwar
Copyright Advaita Foundation 1996

9. Het onderscheidingsvermogen, dat onderscheid wilde maken tussen de twee in hun tweevoudigheid,
was zo overweldigd door de intimiteit van hun relatie,
dat het zijn gezicht verloor en zich verborg, door te verzinken in hun eenheid.

10. Shiva en Shakti zijn zo onafscheidelijk verenigd
dat de één niet kan bestaan zonder de ander.

11. Het is onmogelijk te beschrijven hoezeer ze elkaar liefhebben.
Hun relatie is zo intiem, dat ze zelfs samen terug te vinden zijn
in het atoom en het sub-atomaire deeltje.

12. Geen van beide bestaat onafhankelijk van de ander, en geen van beide kan zelfs maar een grassprietje voortbrengen zonder de ander.

donderdag 1 september 2011

Uit: Amritanubhava van Jhaneshwar; de eenheid van Shiva-Shakti; 5-8



Copyright Advaita Foundation 1996

5. De vormen van het vormloze
lijken gescheiden en verschillend van elkaar te zijn,
maar hun liefde voor elkaar is zo diep,
dat ze hun fundamentele eenheid nooit opgeven,
zelfs niet per ongeluk als ze genieten van hun onderlinge intimiteit.

6. 7. Deze twee (Shiva en Shakti) hebben een kind voortgebracht,
zo groot als dit heelal, maar ze zijn voortdurend waakzaam
opdat geen idee van dualiteit hun liefde voor elkaar kan bezoedelen.
Ze zorgen ervoor dat het ontstaan van het heelal niet plaats vindt
als iets anders dan zijzelf, als derde entiteit,
en dat de oorspronkelijke onverdeeldheid voor altijd voort blijft bestaan.

8. Shiva en Shakti horen bij elkaar, hebben wezenlijk dezelfde aard,
en leven sinds onheuglijke tijden samen, onverdeeld in hun tweevoudigheid.

2. Obsession with the body; Nisargadatta Maharaj

Questioner: Maharaj, you are sitting in front of me and I am here at your feet. What is the basic difference between us? Maharaj: There is no basic difference. Q: Still there must be some real difference, I come to you, you do not come to me. M: Because you imagine differences, you go here and there in search of ‘superior’ people. Q: You too are a superior person. You claim to know the real, while I do not. M: Did I ever tell you that you do not know and, therefore, you are inferior? Let those who invented such distinctions prove them. I do not claim to know what you do not. In fact, I know much less than you do. Q: Your words are wise, your behaviour noble, your grace all-powerful. M: I know nothing about it all and see no difference between you and me. My life is a succession of events, just like yours. Only I am detached and see the passing show as a passing show, while you stick to things and move along with them. Q: What made you so dispassionate? M: Nothing in particular. It so happened that I trusted my Guru. He told me I am nothing but my self and I believed him. Trusting him, I behaved accordingly and ceased caring for what was not me, nor mine. Q: Why were you lucky to trust your teacher fully, while our trust is nominal and verbal? M: Who can say? It happened so. Things happen without cause and reason and, after all, what does it matter, who is who? Your high opinion of me is your opinion only. Any moment you may change it. Why attach importance to opinions, even your own? Q: Still, you are different. Your mind seems to be always quiet and happy. And miracles happen round you. M: I know nothing about miracles, and I wonder whether nature admits exceptions to her laws, unless we agree that everything is a miracle. As to my mind, there is no such thing. There is consciousness in which everything happens. It is quite obvious and within the experience of everybody. You just do not look carefully enough. Look well, and see what I see. Q: What do you see? M: I see what you too could see, here and now, but for the wrong focus of your attention. You give no attention to your self. Your mind is all with things, people and ideas, never with your self. Bring your self into focus, become aware of your own existence. See how you function, watch the motives and the results of your actions. Study the prison you have built around yourself by inadvertence. By knowing what you are not, you come to know your self. The way back to your self is through refusal and rejection. One thing is certain: the real is not imaginary, it is not a product of the mind. Even the sense ‘I am’ is not continuous, though it is a useful pointer; it shows where to seek, but not what to seek. Just have a good look at it. Once you are convinced that you cannot say truthfully about your self anything except ‘I am’, and that nothing that can be pointed at, can be your self, the need for the ‘I am’ is over -- you are no longer intent on verbalising what you are. All you need is to get rid of the tendency to define your self. All definitions apply to your body only and to its expressions. Once this obsession with the body goes, you will revert to your natural state, spontaneously and effortlessly. The only difference between us is that I am aware of my natural state, while you are bemused. Just like gold made into ornaments has no advantage over gold dust, except when the mind makes it so, so are we one in being -- we differ only in appearance. We discover it by being earnest, by searching, enquiring, questioning daily and hourly, by giving one's life to this discovery.

woensdag 31 augustus 2011

De Amritanubhava van Jnaneshwar



Ik kreeg van Mahadevi dit prachtige boek toegestuurd. Hiervoor ben ik haar heel dankbaar. Het boek is geschreven rond 1300 en door haar vertaalt in het Nederlands. Het boek is niet meer verkrijgbaar op dit moment. Het is zo mooi dat ik zo af en toe wat inzichten met u zal delen. Copyright Nederlandse vertaling Advaita foundation 1996.

1. Zo ben ik begonnen met het betuigen van mijn hulde
aan de ouders van alles wat bestaat, die zelf zonder oorzaak is.

2. Uit liefde is de echtgenoot zelf de echtgenote geworden.
Het ontwaken van de bewuste energie doet vormen ontwaken in het bewustzijn.
De dualiteit die daar uit voortvloeit is slecht schijn,
wezenlijk is er onverdeeldheid.

3. Shiva en Shakti zijn zo innig met elkaar verenigd, dat ze elkaar voortdurend
verzwelgen, om elke breuk in hun eenheid te voorkomen.
Ze scheiden zich alleen, om elkaar te beleven in hun wederzijdse liefde.

4. Het mysterie dat het ongemanifesteerde Absolute
onverdeeld is
en tegelijkertijd alle verschijnselen alleen in dualiteit bestaan,
kan niet verstandelijk begrepen worden.

Volgende keer meer van deze waarheden.




Roshi, de Spaanse kitten, wordt groot en heeft een vriendinnetje gevonden, Maartje. En wat zijn ze blij.

'S Ochtends staat Maartje al voor de deur. Want er moet gespeeld worden. Maartje is meer een ochtend kat dan Roshi, maar die wil de pret niet drukken. Eerst even nog samen wat eten, al dan niet uit één bakje, en dan spelen. Om een uur of twee 's middags gaat Maartje weer eens naar huis en daalt de rust neer. Om 's avonds weer verstoord te worden in speelronde twee.





dinsdag 30 augustus 2011

1. The Sense of ‘I am’



1. The Sense of ‘I am’

Q: It is a matter of daily experience that on waking up the world suddenly appears. Where does it come from?
M: Before anything can come into being there must be somebody to whom it comes. All
appearance and disappearance presupposes a change against some changeless background.
Q: Before waking up I was unconscious.
M: In what sense? Having forgotten, or not having experienced? Don’t you experience even when unconscious? C: is it a proof of non-existence?
And can you validly talk about your own non-existence as an actual experience? You cannot even say that your mind did not exist. Did you not wake up on being called? And on waking up, was it not the sense ‘I am’ that came first? Some seed consciousness must be existing even during sleep, or swoon. O: ‘I am -- the body -- in the world.’ It may appear to arise in succession but in fact it is all simultaneous, a single idea of having a body in a world. Can there
be the sense of ‘I am’ without being somebody or other?
Q: I am always somebody with its memories and habits. I know no other ‘I am’.
M: Maybe something prevents you from knowing? When you do not know something which others know, what do you do?
Q: I seek the source of their knowledge under their instruction.
M: Is it not important to you to know whether you are a mere body, or something else? Or, maybe nothing at all? Don’t you see that all your problems are your body’s problems -- food, clothing, shelter, family, friends, name, fame, security, survival -- all these lose their meaning the moment you realise that you may not be a mere body.
Q: What benefit is there in knowing that I am not the body?
M: Even to say that you are not the body is not quite true. In a way you are all the bodies, hearts and minds and much more. Go deep into the sense of ‘I am’ and you will find. How do you find a thing you have mislaid or forgotten? You keep it in your mind until you recall it. The sense of being, of 'I am' is the first to emerge. Ask yourself whence it comes, or just watch it quietly. When the mindstays in the 'I am' without moving, you enter a state which cannot be verbalised but can be experienced. All you need to do is try and try again. After all the sense ‘I am’ is always with you, only you have attached all kinds of things to it -- body, feelings, thoughts, ideas, possessions etc. All these self-identifications are misleading. Because of them you take yourself to be what you are not.
Q: Then what am I?
M: It is enough to know what you are not. You need not know what you are. For as long as knowledge means description in terms of what is already known, perceptual, or conceptual, there can be no such thing as self-knowledge, for what you are cannot be described, except as except as total negation. A: ‘I am not this, I am not that’. You cannot meaningfully say ‘this is what I am’. It just makes no sense. What you can point out as 'this' or 'that' cannot be yourself.
Surely, you can not be 'something' else. You are nothing perceivable, or imaginable. Yet, without you there can be neither perception nor imagination. You observe the heart feeling, the mind thinking, the body acting; the very act of perceiving shows that you are not what you perceive. Can there be perception, experience without you? An experience must ‘belong'. Somebody must come and declare it as his own. Without an experiencer the experience is not real. It is the experiencer
that imparts reality to experience. An experience which you cannot have, of what value is it to you?
Q: The sense of being an experiencer, the sense of ‘I am’, is it not also an experience?
M: Obviously, every thing experienced is an experience. And in every experience there arises the experiencer of it. Memory creates the illusion of continuity. In reality each experience has its own experiencer and the sense of identity is due to the common factor at the root of all experiencerexperience relations. Identity and continuity are not the same. Just as each flower has its own colour, but all colours are caused by the same light, so do many experiences appear in the undivided and indivisible awareness, each separate in memory, identical in essence. This essence is the root, the foundation, the timeless and spaceless 'possibility' of all experience.
Q: How do I get at it?
M: You need not get at it, for you are it. It will get at you, if you give it a chance. Let go your attachment to the unreal and the real will swiftly and smoothly step into its own. Stop imagining yourself being or doing this or that and the realisation that you are the source and heart of all will
dawn upon you. With this will come great love which is not choice or predilection, nor attachment, but a power which makes all things love-worthy and lovable.

Who was Nisargadatta Maharaj?



Who is Nisargadatta Maharaj?


When asked about the date of his birth the Master replied blandly that he was never born!

Writing a biographical note on Sri Nisargadatta Maharaj is a frustrating and unrewarding task. For, not only the exact date of his birth is unknown, but no verified facts concerning the early years of his
life are available. However, some of his elderly relatives and friends say that he was born in the month of March 1897 on a full moon day, which coincided with the festival of Hanuman Jayanti, when Hindus pay their homage to Hanuman, also named Maruti, the monkey-god of Ramayana fame. And to associate his birth with this auspicious day his parents named him Maruti.

Available information about his boyhood and early youth is patchy and disconnected. We learn that his father, Shivrampant, was a poor man, who worked for some time as a domestic servant in Bombay and, later, eked out his livelihood as a petty farmer at Kandalgaon, a small village in the back woods of Ratnagiri district of Maharashtra. Maruti grew up almost without education. As a boy he assisted his father in such labours as lay within his power -- tended cattle, drove oxen, worked in
the fields and ran errands. His pleasures were simple, as his labours, but he was gifted with an inquisitive mind, bubbling over with questions of all sorts.

His father had a Brahmin friend named Vishnu Haribhau Gore, who was a pious man and learned too from rural standards. Gore often talked about religious topics and the boy Maruti listened attentively and dwelt on these topics far more than anyone would suppose. Gore was for him the ideal man -- earnest, kind and wise.

When Maruti attained the age of eighteen his father died, leaving behind his widow, four sons and two daughters. The meagre income from the small farm dwindled further after the old man’s death and was not sufficient to feed so many mouths. Maruti’s elder brother left the village for Bombay in search of work and he followed shortly after. It is said that in Bombay he worked for a few months as a low-paid junior clerk in an office, but resigned the job in disgust. He then took petty trading as a
haberdasher and started a shop for selling children’s clothes, tobacco and hand-made country cigarettes. This business is said to have flourished in course of time, giving him some sort of
financial security. During this period he got married and had a son and three daughters.

Childhood, youth, marriage, progeny -- Maruti lived the usual humdrum and eventless life of a common man till his middle age, with no inkling at all of the sainthood that was to follow. Among his friends during this period was one Yashwantrao Baagkar, who was a devotee of Sri Siddharameshwar Maharaj, a spiritual teacher of the Navnath Sampradaya, a sect of Hinduism.
One evening Baagkar took Maruti to his Guru and that evening proved to be the turning point in his life. The Guru gave him a mantra and instructions in meditation. Early in his practice he started having visions and occasionally even fell into trances. Something exploded within him, as it were, giving birth to a cosmic consciousness, a sense of eternal life. The identity of Maruti, the petty shopkeeper, dissolved and the illuminating personality of Sri Nisargadatta emerged.

Most people live in the world of self-consciousness and do not have the desire or power to leave it.
They exist only for themselves; all their effort is directed towards achievement of self-satisfaction and self-glorification. There are, however, seers, teachers and revealers who, while apparently living in the same world, live simultaneously in another world also -- the world of cosmic consciousness, effulgent with infinite knowledge. After his illuminating experience Sri Nisargadatta Maharaj started living such a dual life. He conducted his shop, but ceased to be a profit-minded
merchant. Later, abandoning his family and business he became a mendicant, a pilgrim over the


vastness and variety of the Indian religious scene. He walked barefooted on his way to the Himalayas where he planned to pass the rest of his years in quest of a eternal life. But he soon retraced his steps and came back home comprehending the futility of such a quest. Eternal life, he perceived, was not to be sought for; he already had it. Having gone beyond the I-am-the-body idea, he had acquired a mental state so joyful, peaceful and glorious that everything appeared to be worthless compared to it. He had attained self-realisation.

Uneducated though the Master is, his conversation is enlightened to an extraordinary degree. Though born and brought up in poverty, he is the richest of the rich, for he has the limitless wealth of perennial knowledge, compared to which the most fabulous treasures are mere tinsel. He is warm-hearted and tender, shrewdly humorous, absolutely fearless and absolutely true -- inspiring, guiding and supporting all who come to him.

Any attempt to write a biographical not on such a man is frivolous and futile. For he is not a man with a past or future; he is the living present -- eternal and immutable. He is the self that has become all things.

Inleiding Douwe Tiemersma in het beroemde boek 'I am That' van Nisargadatta Maharaj

There are various religions and systems of philosophy which claim to endow human life with meaning. But they suffer from certain inherent limitations. They couch into fine-sounding words their
traditional beliefs and ideologies, theological or philosophical. Believers, however, discover the limited range of meaning and applicability of these words, sooner or later. They get disillusioned
and tend to abandon the systems, in the same way as scientific theories are abandoned, when they are called in question by too much contradictory empirical data.


When a system of spiritual interpretation turns out to be unconvincing and not capable of being rationally justified, many people allow themselves to be converted to some other system. After a while, however, they find limitations and contradictions in the other system also. In this unrewarding pursuit of acceptance and rejection what remains for them is only scepticism and agnosticism, leading to a fatuous way of living, engrossed in mere gross utilities of life, just consuming material goods. Sometimes, however, though rarely, scepticism gives rise to an intuition of a basic reality, more fundamental than that of words, religions or philosophic systems. Strangely, it is a positive aspect of scepticism. It was in such a state of scepticism, but also having an intuition of the basic reality, that I happened to read Sri Nisargadatta Maharaj’s I AM THAT. I was at once struck by the finality and unassailable certitude of his words. Limited by their very nature though words are, I found the utterances of Maharaj transparent, polished windows, as it were.


No book of spiritual teachings, however, can replace the presence of the teacher himself. Only the words spoken directly to you by the Guru shed their opacity completely. In a Guru’s presence the last boundaries drawn by the mind vanish. Sri Nisargadatta Maharaj is indeed such a Guru. He is not a preacher, but he provides precisely those indications which the seeker needs. The reality
which emanates from him is inalienable and Absolute. It is authentic. Having experienced the verity of his words in the pages of I AM THAT, and being inspired by it, many from the West have found their way to Maharaj to seek enlightenment.


Maharaj’s interpretation of truth is not different from that of Jnana Yoga/Advaita Vedanta. But, he has a way of his own. The multifarious forms around us, says he, are constituted of the five elements. They are transient, and in a state of perpetual flux. Also they are governed by the law of causation. All this applies to the body and the mind also, both of which are transient and subject to birth and death. We know that only by means of the bodily senses and the mind can the world be known. As in the Kantian view, it is a correlate of the human knowing subject, and, therefore, has the fundamental structure of our way of knowing. This means that time, space and causality are not ‘objective’, or extraneous entities, but mental categories in which everything is moulded. The existence and form of all things depend upon the mind. Cognition is a mental product. And the world as seen from the mind is a subjective and private world, which changes continuously in accordance with the restlessness of the mind itself.


In opposition to the restless mind, with its limited categories -- intentionality, subjectivity, duality etc.
-- stands supreme the limitless sense of ‘I am’. The only thing I can be sure about is that ‘I am’; not as a thinking ‘I am’ in the Cartesian sense, but without any predicates. Again and again Maharaj draws our attention to this basic fact in order to make us realise our ‘I am-ness’ and thus get rid of all self-made prisons. He says: The only true statement is ‘I am’. All else is mere inference. By no effort can you change the ‘I am’ into ‘I am-not’.


Behold, the real experiencer is not the mind, but myself, the light in which everything appears. Self is the common factor at the root of all experience, the awareness in which everything happens. The entire field of consciousness is only as a film, or a speck, in ‘I am’. This ‘I am-ness’ is, being conscious of consciousness, being aware of itself. And it is indescribable, because it has no attributes. It is only being my self, and being my self is all that there is. Everything that exists, exists as my self. There is nothing which is different from me. There is no duality and, therefore, no pain. There are no problems. It is the sphere of love, in which everything is perfect. What happens, happens spontaneously, without intentions -- like digestion, or the growth of the hair. Realise this, and be free from the limitations of the mind.


Behold, the deep sleep in which there is no notion of being this or that. Yet ‘I am’ remains. And behold the eternal now. Memory seems to being things to the present out of the past, but all that happens does happen in the present only. It is only in the timeless now that phenomena manifest themselves. Thus, time and causality do not apply in reality. I am prior to the world, body and mind.
I am the sphere in which they appear and disappear. I am the source of them all, the universal power by which the world with its bewildering diversity becomes manifest.


In spite of its primevality, however, the sense of ‘I am’ is not the Highest. It is not the Absolute. The sense, or taste of ‘I am-ness’ is not absolutely beyond time. Being the essence of the five elements, it, in a way, depends upon the world. It arises from the body, which, in its turn, is built by food, consisting of the elements. It disappears when the body dies, like the spark extinguishes when the incense stick burns out. When pure awareness is attained, no need exists any more, not even for ‘I am’, which is but a useful pointer, a direction-indicator towards the Absolute. The awareness ‘I am’ then easily ceases. What prevails is that which cannot be described, that which is beyond words. It is this ‘state’ which is most real, a state of pure potentiality, which is prior to everything. The ‘I am’ and the universe are mere reflections of it. It is this reality which a jnani has realised.


The best that you can do is listen attentively to the jnani -- of whom Sri Nisargadatta is a living example -- and to trust and believe him. By such listening you will realise that his reality is your reality. He helps you in seeing the nature of the world and of the ‘I am’. He urges you to study the workings of the body and the mind with solemn and intense concentration, to recognise that you are neither of them and to cast them off. He suggests that you return again and again to ‘I am’ until it is your only abode, outside of which nothing exists; until the ego as a limitation of ‘I am’, has disappeared. It is then that the highest realisation will just happen effortlessly.


Mark the words of the jnani, which cut across all concepts and dogmas. Maharaj says: “until once becomes self-realised, attains to knowledge of the self, transcends the self, until then, all these cock-and-bull stories are provided, all these concepts.” Yes, they are concepts, even ‘I am’ is, but surely there are no concepts more precious. It is for the seeker to regard them with the utmost
seriousness, because they indicate the Highest Reality. No better concepts are available to shed all concepts.


I am thankful to Sudhakar S. Dikshit, the editor, for inviting me to write the Foreword to this new edition of I AM THAT and thus giving me an opportunity to pay my homage to Sri Nisargadatta Maharaj, who has expounded highest knowledge in the simplest, clearest and the most convincing words.


Douwe Tiemersma
Philosophical Faculty
Erasmus Universiteit
Rotterdam, Holland


June, 1981

donderdag 18 augustus 2011

Uitspraak Douwe Tiemersma



Als je iets wilt vasthouden, zit je er aan vast en bepaalt dat je identiteit en je lijden.

woensdag 10 augustus 2011

Genieten van oude kattenfoto



Loekie en Mouchassie een goed jaar geleden. Toen nog kicking and alive!

vegetarische Chinees, recensie dagblad Trouw

De Oude Plek
06/08/11, 00:00
Het is een geheim, een juweel, weggestoken in de kroon van Rotterdam-Zuid. Het enige vegetarische Chinese restaurant van Nederland. Met vleesvervangers uit Taiwan.

De grootste schatten zijn het best verborgen. In Rotterdam Lombardijen, een wijk ver van het centrum, wonen mensen die bestuurders zorgen bezorgen. In een klein winkelcentrum aldaar zit De Oude Plek. De Chinees De Oude Plek. Binnen wacht het interieur van een buurtchinees: rode lantaarns met kwastjes, elegante schilderingen van een gedroomd China, een afhaalcounter.

Het lijkt niet bijzonder, maar hier heb ik al een half jaar geleden van gehoord, een gefluisterd gerucht in vegetarische kringen: dit is het enige vegetarische Chinese restaurant in heel Nederland, en misschien wel de Benelux. Zomaar, als een juweel weggestoken in de kroon van Rotterdam Zuid.

Ik heb ook nooit geweten dat er Chinezen bestaan die geen vlees eten. Natuurlijk bestaat tempé en tahoe, maar dat lijken toch eerder uitvindingen voor Indonesië of Thailand. Dat is een vergissing, zegt de Chinese juffouw in vloeiend Nederlands.

"In Taiwan zijn veel vegetariërs", zegt ze. Strenge vegetariërs, ook nog. De Oude Plek werkt met vleesvervangers. "Taiwanese vegetariërs zouden dat niet eten."

In Nederland werkt de industrie volop aan vleesvervangers die de Nederlander het bloedende lapje moeten doen verlaten, al is het maar een paar dagen per week. Goed voor de gezondheid, goed voor het milieu, zegt men dan. De Vegetarische Slager in Den Haag werkt met een eigen vondst, van bonen, soja en graan. Er is Meatless, een product op basis van lupine, en zo nog het een en ander. Gebruikt de kok van De Oude Plek die ook? De mevrouw schudt haar hoofd.

"Onze vleesvervangers komen van Taiwan."

Exotische concurrentie van onze Hollandse innovatie? Tachtig gerechten uit de vier keukens van China, meldt de kaart. Het Chinese menu B, voor 22,10 euro, moet een aardige kennismaking bieden. Eerst verschijnt er een schotel met gefrituurd goed: een driehoekje, een rol, vier schijfjes.

De rol bevat groenten, een smakelijke combinatie van wortel, taugé, kool, waarschijnlijk en ook gember, knapperig gebakken - prima. Het driehoekje is heerlijk, net bros genoeg en vol smaak. De gebakken schijfjes zijn vooral lekker met zoetzure saus.

Nu komt de soep. "Pekingsoep", zegt de juffrouw. "Het is een beetje heet." Het is vooral heerlijk. Iets peper, maar dat kan de gestaalde slokdarm wel aan. Hierin zitten die eerste vleesvervangers: minieme witte blokjes tofu, stevige, vlezige sliertjes die bij goed proeven van seitan zijn, broodeiwit. Kleine blokjes wortel en champignon maken de balans van zout, zoet, heet en zuur compleet. Het vermoeden rijst dat hier vooral een heel goede kok in de keuken staat, vegetarisch of niet. Want bijvoorbeeld de nasi, die bij de hoofdschotels wordt geserveerd, is droog op het krokante af.

Het 'vlees met ananas' is heel goed in balans, en heerlijk, terwijl ananas toch snel te veel smaakt. De rode saus is opdringerig noch flauw en het imitatie- vlees doet voor echt niet onder. Ook in de andere schotel is de vervanger niet van echte kip te onderscheiden en wederom geweldig van smaak.

Alleen de derde valt wat tegen: de gefrabiceerde inktvis heeft dezelfde structuur als die uit de zee, en smaakt ook wel redelijk. Maar de worst, die in grove stukken in deze schotel is verwerkt, dat is een vergissing: de structuur van stevige brinta en de smaak van imitatievlees.

Aan de andere gerechten kunnen Meatless en andere Nederlandse vervangers nog een puntje zuigen. Misschien wordt het tijd voor import, niet voor innovatie.

Wat de naam betreft: dat is een letterlijke vertaling uit het Chinees en een eufemisme voor de hemel.

donderdag 28 juli 2011

Uitspraak van Douwe Tiemersma



In iedereen is wijsheid besloten.
(Douwe Tiemersma)

Groep over Advaita op facebook gemaakt

Ik heb een groep gemaakt over Advaita op facebook. Je kan hem kopiëren in je bovenbalk. De groep is geïnspireerd door Douwe Tiemersma en Nisargadatta Maharaj.

http://www.facebook.com/groups/advaitaguru/?ap=1

woensdag 27 juli 2011

Douwe Tiemersma 27 juli

Zelfmoord komt voort uit een verkramping van het bewustzijn terwijl het ruimere wel wordt ervaren maar niet bereikt kan worden.

dinsdag 26 juli 2011