vegetarische Chinees, recensie dagblad Trouw

De Oude Plek
06/08/11, 00:00
Het is een geheim, een juweel, weggestoken in de kroon van Rotterdam-Zuid. Het enige vegetarische Chinese restaurant van Nederland. Met vleesvervangers uit Taiwan.

De grootste schatten zijn het best verborgen. In Rotterdam Lombardijen, een wijk ver van het centrum, wonen mensen die bestuurders zorgen bezorgen. In een klein winkelcentrum aldaar zit De Oude Plek. De Chinees De Oude Plek. Binnen wacht het interieur van een buurtchinees: rode lantaarns met kwastjes, elegante schilderingen van een gedroomd China, een afhaalcounter.

Het lijkt niet bijzonder, maar hier heb ik al een half jaar geleden van gehoord, een gefluisterd gerucht in vegetarische kringen: dit is het enige vegetarische Chinese restaurant in heel Nederland, en misschien wel de Benelux. Zomaar, als een juweel weggestoken in de kroon van Rotterdam Zuid.

Ik heb ook nooit geweten dat er Chinezen bestaan die geen vlees eten. Natuurlijk bestaat tempé en tahoe, maar dat lijken toch eerder uitvindingen voor Indonesië of Thailand. Dat is een vergissing, zegt de Chinese juffouw in vloeiend Nederlands.

"In Taiwan zijn veel vegetariërs", zegt ze. Strenge vegetariërs, ook nog. De Oude Plek werkt met vleesvervangers. "Taiwanese vegetariërs zouden dat niet eten."

In Nederland werkt de industrie volop aan vleesvervangers die de Nederlander het bloedende lapje moeten doen verlaten, al is het maar een paar dagen per week. Goed voor de gezondheid, goed voor het milieu, zegt men dan. De Vegetarische Slager in Den Haag werkt met een eigen vondst, van bonen, soja en graan. Er is Meatless, een product op basis van lupine, en zo nog het een en ander. Gebruikt de kok van De Oude Plek die ook? De mevrouw schudt haar hoofd.

"Onze vleesvervangers komen van Taiwan."

Exotische concurrentie van onze Hollandse innovatie? Tachtig gerechten uit de vier keukens van China, meldt de kaart. Het Chinese menu B, voor 22,10 euro, moet een aardige kennismaking bieden. Eerst verschijnt er een schotel met gefrituurd goed: een driehoekje, een rol, vier schijfjes.

De rol bevat groenten, een smakelijke combinatie van wortel, taugé, kool, waarschijnlijk en ook gember, knapperig gebakken - prima. Het driehoekje is heerlijk, net bros genoeg en vol smaak. De gebakken schijfjes zijn vooral lekker met zoetzure saus.

Nu komt de soep. "Pekingsoep", zegt de juffrouw. "Het is een beetje heet." Het is vooral heerlijk. Iets peper, maar dat kan de gestaalde slokdarm wel aan. Hierin zitten die eerste vleesvervangers: minieme witte blokjes tofu, stevige, vlezige sliertjes die bij goed proeven van seitan zijn, broodeiwit. Kleine blokjes wortel en champignon maken de balans van zout, zoet, heet en zuur compleet. Het vermoeden rijst dat hier vooral een heel goede kok in de keuken staat, vegetarisch of niet. Want bijvoorbeeld de nasi, die bij de hoofdschotels wordt geserveerd, is droog op het krokante af.

Het 'vlees met ananas' is heel goed in balans, en heerlijk, terwijl ananas toch snel te veel smaakt. De rode saus is opdringerig noch flauw en het imitatie- vlees doet voor echt niet onder. Ook in de andere schotel is de vervanger niet van echte kip te onderscheiden en wederom geweldig van smaak.

Alleen de derde valt wat tegen: de gefrabiceerde inktvis heeft dezelfde structuur als die uit de zee, en smaakt ook wel redelijk. Maar de worst, die in grove stukken in deze schotel is verwerkt, dat is een vergissing: de structuur van stevige brinta en de smaak van imitatievlees.

Aan de andere gerechten kunnen Meatless en andere Nederlandse vervangers nog een puntje zuigen. Misschien wordt het tijd voor import, niet voor innovatie.

Wat de naam betreft: dat is een letterlijke vertaling uit het Chinees en een eufemisme voor de hemel.