Zowel de afwezigheid van geluid,
Als Stilte als rust, afwezigheid van gedachten.
De Camino loopt zichzelf. Ik zie mij lopen. Mijn lichaam kreunt soms. En denkt soms. Steeds meer weet ik, het zijn niet mijn gedachten.
Soms komen ze ook niet. En is er lopen en lopen. Is het al tijd voor een eerste pauze?
Mijn vrienden worden stiller maar kunnen ook heel veel lol maken, herrie maken. Ik doe mee. Terwijl de stilte vlakbij is.
Op mijn (onze) andere blog, Caminowvp.blogspot.nl, verhaal ik over mijn en onze ervaringen. Ach ...
Mijn vrienden waren uit eten, was mij te ver lopen, en ik stak de open haard aan. Ik las een stukje tekst voor. Mijn binnenste voelde en er was geluk. Net als bij het wakker worden. Bliss.
Het is oorzaakloos. Ik word wakker met gezongen gedichten van Rumi. Mijn wekker. Ik zie mij nu liggen als de bezongen geliefde.
Nu slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten