Wat is een satsang volgens Alexander Smit

Eens op bezoek gegaan bij Satsang.nl om te kijken hoe het daar mee gaat.
Nog 19 "satsang-gevers" in de lijst, what's in a number?
Maar ik kwam er ook een stuk tekst tegen toegedicht aan Alexander, en dat wil ik jullie niet onthouden. Gejat dus, in ruil voor het weer onder de aandacht brengen van een site die al jaren goed werk doet:

Alexander Smit over Satsang:

“In India noemt men dit soort bijeenkomsten satsang, hetgeen betekent: ‘de ontmoeting met de heiligen’. Maar de juiste vertaling is: ‘de ontmoeting met helderheid, het zuivere’, de ontmoeting met het frictieloze. In de eerste plaats betekent dit dat er niets moet, omdat een ont-moeting een niet-moeten inhoudt. Zodra er een ‘moeten’ of ‘willen’ ontstaat, is er geen sprake van ontmoeten. Een werkelijke ontmoeting, ook tussen twee mensen, wordt pas mogelijk wanneer er niets moet. Moeten is altijd een frictie. Ontmoeting en het frictieloze is dus een en het- zelfde. Op de bodem van je hart ben je het frictieloze, altijd ontmoetende zelf. Een ander woord daarvoor is satsang: de ontmoeting met de essentie. In de traditie van de Advaita Vedanta wordt geen ruimte gegeven aan verering, voor persoonsverheerlijking, voor goeroe-verheerlijking en dergelijke… Sat betekent het zuiverste van het zuiverste. Eigenlijk is het shudhsatsang: ontmoeting met het zuivere, met Bewustzijn zelf, met jezelf dus. Satsang is dus niet aanwezig zijn bij een mooi spiritueel gesprek, nee, satsang is de ontmoeting met het zuivere en daarna de realisatie dat jij dat bent. En dan laat je dat weer los... Dus is de uiteindelijke satsang, de uiteindelijke ontmoeting met de essentie, stilte… Je zou bijna kunnen zeggen dat de leermeesters van Jnana, oftewel Advaita Vedanta, je uitnodigen om daarin te verdampen, om daarin ‘verzeild te raken’ (op zijn Nederlands gezegd), om daarin te verdrinken, om daarin te verdwijnen.”