Ik recycle mijzelf tot vervelens toe.
En denk dan dat ik iets oorspronkelijks ben.
Maar nee, het is oude wijn in nieuwe zakken.
Telkens weer, verveling is het enige wat dit oplevert.
Je kan jezelf nooit vernieuwen.
Nooit word je weer jong zonder complexen.
Nooit word je de jonge God weer zonder vervelende conditioneringen.
Geef het op, je weet dat het niet werkt.
Je geluk kan je niet doorgegeven
want je weet niet hoe het werkt.
Anderen helpen, jezelf helpen,
beperk je toch tot luisteren.
Jij andere helpen, je kan jezelf nog geeneens helpen.
Wat dan, hoe dan? Altijd de niet te beantwoorden vraag.
Jij kan niets doen, je kan niet ontsnappen.
Want er is geen jij die actie kan ondernemen. Luister naar niemand, neem waar,
zodat er alleen waarneming is. Er is niemand die waarneemt. Je kan niets doen ....
Ahhh ... Ontspan. Niets te doen. Je hebt niets fout gedaan. Het is OK.
Ontspan, wees als een drijvend blad,
en zelfs dat niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten