Met S. had ik een gesprek over haar kundalini. We kwamen op een wederzijdse bekende, Yogi Haribar, die overleden was. Hij acteerde oa in de Facebookgroep Advaita Nederland (Non-dualiteit). Beide hadden wij vragen en kregen antwoorden van Yogi. Antwoorden en aanbevelingen bijvoorbeeld over 360 graden meditatie en Nāda Yoga. Ik was de naam van de yoga soort even kwijt. Nidra yoga zat in mijn hoofd rond te spoken.
Dit was al na de dood van Douwe Tiemersma, hem kon ik het niet meer vragen, dacht ik ...
Nu bij het opnieuw googlen bleek dat niet helemaal waar. Hier gaat hij toch in op (oer)klanken. Op tinkelende geluiden, nāda yoga. Fijn dat hij alsnog mijn vraag beantwoordt.
Tekst
Zie je het licht flikkeren, hoor je de klanken tinkelen, oneindig ver weg, dichtbij
jaargang 3 nr. 6 (25 februari 2002)
Uit een gesprek op Schiermonnikoog 9 juni 2001 met Douwe Tiemersma – 6e deel
D. Hoe is het met jou?
V. Een beetje moe
D. Boven die vermoeidheid ben je nog bewust-zijn, anders had je het niet kunnen zeggen. Wat ben je nu, moe of bewust?
V. Bewust
D. Het gaat om het primaat, wat het eerste en het belangrijkste is. Als je zegt ‘ik ben moe’, dan heb je meteen al een bewustzijnsverenging.
V. Doordat ik het zo formuleerde. Ik weet het wel.
D. Hoe zou je het nu formuleren?
V. Ik ben bewust.
D. En daarin verschijnt die vermoeidheid. En is dan die vermoeidheid niet meteen minder belangrijk?
V. Zo verschijnt de vermoeidheid inderdaad heel anders.
D. Als je er helemaal inzit, is er alleen maar vermoeidheid. ‘Ik’ en ‘vermoeidheid’ kun je ook omdraaien en dan staat de sfeer van je bewust-zijn voorop. Daarin zit ergens wel een stuk vermoeidheid, dat kan. Maar, eerst is er die open ruimte van bewust-zijn. Daardoor krijgt die moeheid ineens een heel ander karakter. Het is niet meer zo dringend. De spanning die in die vermoeidheid zit, krijgt de ruimte om zich uit te werken en af te vloeien. Dus dan is er steeds minder vermoeidheid.
D. En jij?
V. Het is wel goed.
D. Wat bedoel je met ‘goed’?
V. Niet zo veel eigenlijk. Dat er niets hoeft te veranderen zoals ik hier zit.
D. Besef je ook dat dat altijd zo blijft?
V. Het zal wel weer veranderen.
D. Jij zit daar te zitten en je zegt ‘het is wel goed’, maar eigenlijk zeg je ‘het is wel goed zo’. Laat dat nu eens heel helder zo tot uiting komen dat er niet meer ‘ja, het is wel goed’ is, maar dat het eruit springt, stralend en tinkelend. Dan is er een nieuwe situatie.
V. Ja, maar dat is een situatie die je niet kunt maken.
D. We hebben het over een opening en dat is iets wat je wel kunt laten gebeuren, alleen al door te zeggen ‘er is meer dan alleen dit’.
V. Ik merk wel vaak dat er iets is, dat me terughoudt.
D. Wanneer je nu de helderheid als centrum neemt van je aandacht, de helderheid van de lucht waar de zon doorheen schijnt, dan breidt zij zich uit. De aandacht wordt dan veel sprankelender, het bewustzijn, het zelfbewustzijn. Hoor maar: de klokjes.
V. Die tinkelen vaak.
D. Het geluid van helder kristal.
V. Soms komt die kwaliteit op en dan kan hij weer verdwijnen, wanneer ik me met bepaalde dingen identificeer.
D. Ja, het punt is helder te blijven, steeds maar te luisteren: klokjes, kristalhelder, pang.
V. Op een bepaalde manier vind ik het moeilijk om het door te laten gaan.
D. O, het is alleen maar luisteren.
V. Op een bepaalde manier grijp ik ernaar.
D. Nee, blijf maar luisteren. De klokjes tinkelen continu. Het zonlicht tinkelt overal.
V. Verder niets?
D. Verder niets. Je hoeft alleen maar te luisteren.
V. Nou, dat is gemakkelijk.
D. Ja, het wordt steeds gemakkelijker. Ik heb soms wel de neiging om tegen de hoofden van mensen te tikken. Dat kun je ook bij je zelf doen –leuk hoor- om na te gaan welke klank er uit komt. Is de klank dof, of is hij helder. Het gaat natuurlijk om de kwaliteit van het bewustzijn.
V. Een ander: Je bedoelt dat letterlijk? Of is het als metafoor bedoeld?
D. Ik bedoel het letterlijk.
V. Ik heb de ervaring dat die helderheid inderdaad een grondtoon bezit.
D. Jazeker.
V. Een soort klank is het.
D. Wanneer je eenmaal met die klank contact hebt, hoef je alleen maar te luisteren. Soms stel je vast ‘er is wat dofheid’, maar ook ‘die heldere klank is er weer’. Dan is het weer open.
Die toon is er, als het heel stil is. Als er lawaai is, is hij versluierd.
Dan moet je nog beter luisteren, want die toon gaat wel door en die kun je blijven horen ondanks het grootste lawaai. Wanneer je maar goed luistert blijft hij er, want hij bevindt zich in de sfeer van het zelf-zijn. Evenals de sfeer van het zelf-zijn niet wordt weggewalst door allerlei uitwendige krachten, verdwijnt die heldere toon niet wanneer er allerlei andere geluiden zijn. Ze bijten elkaar niet, omdat het heel verschillende soorten klanken zijn.
V. Iemand anders: Het heeft eigenlijk weinig met je oren te maken.
D. Het heeft niets met je oren te maken.
V. Mijn gehoor is niet zo geweldig in het horen van tonen, maar die toon hoor ik altijd.
D. Het heldere horen is een van de hulpmiddelen waardoor afgeslotenheid open komt. Wanneer je luistert naar die basale grondtoon, die specifieke klank in de verte, heel ver in de verte en heel dichtbij, dan heeft die niets met de geluiden in de wereld te maken. Net zoals bij het zien verleg je de focus tot in het oneindige en meteen is er dat oneindige in het luisteren. Die openheid is niet afhankelijk van omstandigheden. Traditioneel heb je de yoga van het geluid, de nada-yoga. In de religieuze context worden het mystieke geluiden, of goddelijke geluiden genoemd. Dat doet er niet toe. Fundamenteel is, dat daardoor je eigen beperkte wereldje wordt opengebroken. In de yoga van het zien, heel ver naar en voorbij de horizon, of daar in de verte licht, heb je natuurlijk ook die tussengebieden van de visioenen en weet ik wat allemaal. Visioenen en mystieke klanken doen er helemaal niet toe. Het gaat om het fundamentele proces dat de hele aandacht open komt en dat je ervaart dat het bewustzijn niet afhankelijk is van wat voor vorm en wat voor omstandigheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten