Het woord ego gebruikt in zijn psychologische betekenis is vrij nieuw. In feite heeft Freud dit woord zijn huidige betekenis gegeven in psychologische zin.
Wikipedia schrijft onder andere het volgende over het ego:
'In het normale spraakgebruik bedoelt men met het woord "ik" het "subject". Het woord "ego" gebruikt men algemeen voor de identificatie van het zelf met een onjuist denkbeeld. Als "zelfbeeld" is het dus onecht[1][2] in die zin, dat het denkbeeld over zichzelf niet overeenkomt met de werkelijkheid. Men spreekt bijvoorbeeld over iemand met een groot "ego", als die mens bijvoorbeeld van zichzelf vindt dat hij erg belangrijk is, terwijl dat voor velen in de werkelijkheid niet zo blijkt te zijn. In dat geval wordt het subjectieve "ik" tot object van verschillende beschouwingen.'
Een mooie beschrijving. In advaita kringen ziet men het ego meestal meer als de doener. Die ziet dat er wat gebeurt en denkt dat hij dat doet en een belangrijk middelpunt is. Het ego, de doener, schept zich een continuiteit. Als een gedachte, het blijft slechts één van de vele gedachten die opkomen. Als een fragment van het geheel, de ik-gedachte. Maar niet meer dan dat.
Over de foto kunnen we dus melden dat de tekst niet klopt in de zin dat het zinloos is een (ik) gedachte een (ik) gedachte te laten veranderen. Mission impossible.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten