Waar is mijn kat naar toe nu ze dood is? Ze is naar de plek waar ze ooit vandaan kwam neem ik aan. Voordat ze geboren werd, als straatkat, daar heb je weinig vat op denk ik, was ze ergens wat we niet kunnen benoemen. We proberen het en komen dan met allerlei namen die de werkelijkheid niet uitdrukken. Het onuitsprekelijke vind ik nog de mooiste benaming. Een soort energie zo voelt het, energie in de leegte. Juist, zoals ik al zei, het onuitsprekelijke.
Alles wat je erover zegt is in feite niet dat wat het is. Maar zij, Mouchassie kwam er vandaan. De levensvonk, het leven, de energie, kwam daar vandaan en was er ook tijdens haar leven. In feite vond het een tijdelijke vorm, die wij leven noemen. Dat leven was er, niet gemanifesteerd, was er in de vorm van de kat, en is er nu nog steeds, alleen nu in de vorm van het al. Zoiets ... Maar het is een fijn gevoel om te weten dat alleen de tijdelijke vorm verloren is gegaan en dat het leven niet dood is. Het leven is onsterfelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten