Met lege handen
Ik ben met lege handen gekomen
Geen houvast, geen richting, geen spijt
Geen grote gedachten of dromen
Alleen maar ruimte en tijd
Alleen maar ruimte en tijd
En soms zie ik mezelf met mijn dingen,
Met mijn haast en mijn ongemak staan
En dan hoor ik het leven plots zingen
Dat ik met lege handen zal gaan
Met lege handen zal gaan
Dan zie ik ineens hoe star en krampachtig
Ik tracht om de mensen, de spullen, de tijd,
Te grijpen en hoe ik, volslagen onmachtig,
Voel dat het me steeds weer ontglipt en ontglijdt
Ik weet, wat er langskomt, ik mag ernaar kijken
Van veraf en soms wonderbaarlijk dichtbij
Het zal mijn bestaan en mijn leven verrijken
Maar niets van dit alles is waarlijk van mij
Niets van dit alles is waarlijk van mij
Het klinkt misschien eenzaam, verlaten of leeg
Maar dat je het leven en verder niets kreeg
Dat maakt je zo grenzeloos vrij
Niets van dit alles is waarlijk van mij
Het is wat ik steeds heb geweten
De simpele kracht van het zijn
En mocht ik het soms toch vergeten
Dan herhaal ik het als een refrein
Dan herhaal ik het als een refrein
Ik ben met lege handen gekomen
Geen houvast, geen richting, geen spijt
Geen grote gedachten of dromen
Alleen maar ruimte en tijd
Alleen maar ruimte en tijd
Geen opmerkingen:
Een reactie posten