Er zijn twee wegen naar bevrijding (Paul Smit)

Er zijn twee wegen naar bevrijding. De indirecte bevrijdingsweg is de meest bekende. Hierbij sleutel je aan een 'ik', en middels coaching of therapie probeer je patronen of overtuigingen van iemand te veranderen. Dit kan prima werken. Veel mentaal lijden komt voort doordat we ons identificeren met ons lichaam, onze gedachten en gevoelens. We denken: "Dit ben ik", en van daaruit ontstaat de twijfel: "Ben ik wel goed genoeg?" Tevens hebben we de beleving dat we onszelf besturen. Dus als iets anders loopt dan gepland, ontstaat er al snel frustratie en we liggen piekerend wakker door allemaal doemscenario’s en angsten die in ons hoofd spoken. Je kunt dit soort frustraties en angsten onder de loep nemen en eraan sleutelen om het leven wat lichter te maken.

De tweede bevrijdingsweg is de directe. En eigenlijk is dit helemaal geen weg, maar een verwijzing naar wat er altijd al was. Het is de nonduale verwijzing naar het idee dat alles bewustzijn is waarin alles verschijnt en verdwijnt. ‘Jij’ als verschijningsvorm bent gewoon aan het gebeuren en alles gaat zoals het gaat. Je bent vanuit die optiek altijd de perfecte uiting van bewustzijn en je hele levenspad ontvouwt zich geheel vanzelf. Na dat inzicht gaan gedachten, gevoelens en emoties gewoon door, alleen ze blijven niet kleven. Het verzet wordt minder en er ontstaat meer overgave. Dit maakt dat het leven als lichter wordt ervaren. Maar niet doordat een 'ik' iets doet, maar door in te zien dat die 'ik' illusoir is. "We are all one consciousness experiencing itself subjectively" (Bill Hicks).

Paul Smit