is er een 'het'?
Ik heb er nog nooit een gevonden!
dat er geen rand is aan wat er aan de hand is, is duidelijk, maar de meesten proberen het te vangen ... waarom? omdat ze weten dat het leven kostbaar is en ze weten dat de dood wacht, en degenen voor wie het idee van eeuwig of een leven met god of reïncarnatie nooit echt wordt geloofd, proberen deze kostbare edelsteen vast te houden spontaan van nature perfect, zoals alle deze.
is het echt perfect, is het liefde? zoals ik al zei, er is geen 'het'.
daarom is er geen greep, en dit is de schat, dit is de schoonheid, dit is, nou ja, het leven terwijl het tegelijkertijd explodeert en implodeert, net zoals dit...
onvermijdelijk, onbereikbaar, ongrijpbaar... liefde in al haar rijkdom en pracht... en hoe wonderbaarlijk je tranen, je menselijkheid, hoe mooi en kostbaar je bent...
niemand schrijft me meer, en dat doen ze al jaren niet meer. maar we hebben wel mooie zoom meetings en die gaan niet over non-dualiteit. het zijn mensen die hun mooie leven delen, dat zijn verhalen, zoals wij verhalen zijn, en in het delen dat we elkaar worden, is het echt een liefdesfeest.
Ik heb het gevoel dat niemand niet weet wat ik zing, maar ja, om te horen dat het 'gewoon dit' is als je vader op sterven ligt kan moeilijk zijn, maar eigenlijk is dat toch duidelijk niet?
Ik kan mensen zien die proberen te leven in het moment waarop dat proberen het onontkoombare ongrijpbare moment is, ik kan mensen zien die proberen eraan te ontsnappen, en dat proberen eraan te ontsnappen het is... Ik hoor over conflicten en ruzies tussen niet-dualiteitssprekers en Nou, is dat niet gewoon een deel van de dans?
een populaire spreker vertelde een tijdje geleden in een non-dualiteitsbijeenkomst (volgens een vriend) dat zijn hond was overleden en dat dat 'slechts' een verhaal was, en ik kan zien dat de luisteraars zouden denken, 'oh, ik wou dat ik kon schouderophalen van mijn leven zo, en niet schelen' en dus, nou ja, hij zal meer en meer klanten krijgen. gegarandeerd!
maar weet je, we ZIJN verhalen, en dat we verhalen zijn is een verhaal!
verhalen zijn alles wat we hebben, ze zijn alles wat we kennen, of het nu sprookjes of horrorshows zijn, en sommige verhalen gaan over het achtervolgen van draken, of het najagen van regenbogen, of het najagen van dat ongrijpbare onkenbare doel dat verlichting heet...
niets slecht of beter, niet persoonlijk of niet-persoonlijk, niet zinvol of zinloos, maar toch oneindig intiem en volkomen adembenemend en eenvoudig ...
wel, DIT hoe het er ook uitziet of aanvoelt, want er is geen DAT, en dit voelt als liefde voor mij, daarom stromen liefdesliedjes uit deze vingers en een gezondheidsprofessional voelen als een mooie manier om de liefde te delen. niet de mijne niet de jouwe, liefde is, nou ja, onvermijdelijk en onbereikbaar en omvat alles en alles en helemaal niets
alleen door van je te houden lijk ik te verschijnen...
mogen we deze dans houden? de maan komt op en de krekels zingen nog steeds, de herfst lonkt...
Nancy Neithercut
many try to pin this down, is it the brain, is it awareness, is it consciousness?
is there an ‘it'?
I have never found one!
that there is no edge to what is going on is obvious yet most are trying to catch it... why? because they know that life is precious and they know that death is waiting, and those for whom the idea of eternal or a life with god or reincarnation never really are believed, seeking to hold this precious gem is spontaneously naturally perfect, as is all of this.
is it really perfect, is it love? well as I said there is no ‘it’.
that is why there is no grasping, and this is the treasure, this is the beauty, this is, well, life as it explodes and implodes simultaneously, just like this…
unavoidable, un-reachable, ungraspable... love in all its richness and splendor…and how marvelous your tears, your humanness, how beautiful and precious you are...
no one writes me anymore, and they haven't for years. but we do have beautiful zoom meetings and they are not about non duality. they are people sharing their beautiful lives, which are stories, as we are stories, and in the sharing we become each other, it is truly a love fest.
I feel that no one does not know that of which I sing, but yes, to be told it is 'just this' when your father is dying can be hard, but actually that is obvious is it not?
I can see people trying to live in the moment when that trying is the inescapable ungraspable momentary, I can see people trying to escape it, and that trying to escape it is it... I hear about conflicts and arguments between non duality speakers and well, ain't that just part of the dance?
a popular speaker shared in a non duality meeting a while ago (according to a friend) that his dog had died and that that was 'just' a story, and I can see that the listeners would think, 'oh, I wish I could just shrug off my life like that, and not care' and so, well, he will get more and more customers. guaranteed!
but ya know, we ARE stories, and that we are stories is a story!
stories are all we have they are all we know, whether fairytales or horror shows, and some tales are about chasing dragons, or chasing rainbows, or chasing that elusive unknowable goal called enlightenment…
none bad or better, not personal or non personal, not meaningful or meaningless, yet infinitely intimate and utterly breathtaking and simply…
well, THIS what ever it looks or feels like, as there is no THAT, and this feels like love to me, that is why love songs pour from these fingers and being a health professional feels like a beautiful way to share the love. not mine not yours, love is, well unavoidable and unreachable and includes all and everything and nothing at all
only in loving you do I seem to appear...
may we have this dance? the moon is rising and the crickets still sing, autumn beckons…
Nancy Neithercut
Geen opmerkingen:
Een reactie posten