Alleen op pad

Na Vezalay ga ik alleen op pad. Al zal ik mijn oude vrienden wel weer onderweg tegenkomen. Toch spannend om zoiets alleen te doen. Tenslotte, ik spreek geen Frans al heb ik wel Google translate. Waarom de onzekerheid kiezen? Om de stilte te kunnen beleven en zelf de pauzes te kunnen kiezen. Geen overwegingen meer als, zij zijn er al, of, zal ik nog even doorlopen om te kijken of zij al een pauze plek hebben. En, alleen pauze houden vind ik wel een feest. Ik hou lange pauzes. Soms korte. Oftewel, vrijheid. Vrijheid is fijn, mooi. Al heeft het zeker zijn materiële prijs. Maar de geestelijke voldoening is groot. Niet om mensenschuw te worden! Want ik weet zeker dat ik het als feest zal ervaren als ik ze dadelijk op de route geregeld tegen zal komen. En gelukkig gebeurt dat want we lopen dezelfde route. 

Is dit Advaita, is dit spiritualiteit? Zegt u het maar.