Lopen als metafysische bezigheid

Door het lopen kom je een hoop mensen tegen. Allerlei mensen. Meestal leuke. Een enkele keer niet. Het eerste is prettig, het tweede is leerzaam. Omdat je bij mensen thuislaapt heb je veel contacten. Je hoort veel, komt in heel veel huizen. Je merkt dat mensen veelal hetzelfde zijn en dat we moeite doen ons te onderscheiden, we lijken daardoor verschillend maar zijn het niet echt. Hoe doe ik dat? Wie ben ik eigenlijk?

Het lopen zelf, in de kou en de wind, met pijn in je schouder, knie of voet, maakt je bewust van je lichaam. Kwetsbaar en toch krachtig. Ben jij dat lichaam? Val jij samen met je lichaam? Of ben eigenlijk niet bestaand als persoon, als ego, anders dan een tijdelijke gedachtenstroom vastgehouden door het geheugen om er 'jou' van te maken.

Lopen kan soms makkelijker gaan met een mantra. So-Ham bijvoorbeeld. Heeft dat invloed op jouw wezen? Hoe werken al die dingen op elkaar in?

Ben je anders als je loopt? Het lichaam loopt, wat doe jij?

We gaan lopen ...

Het is stil aan het front. Logisch. Wij zijn ons aan het voorbereiden op het Pieterpad. In de winter. Weer eens iets anders dan overwinteren in Madeira. Het lopen zal beginnen op woensdag. Beginnen met sneeuw. En de dag daarop ook. Wat neem ik mee? Mijn telefoon met daarop 'Ik Ben' van Nisargadatta Maharaj. Ik lees de hoofdstukken hardop. Te horen via een link te lezen op een eerdere blog. Ik mag van mijn geliefde hardop lezen. Een hoofdstukje dan. 

Verder is het lopen en af en toe praten met een gastheer of gastvrouw. We slapen bij 'vrienden op de fiets' of bij een enkele vriend. Die vriend is natuurlijk een Advaita vriend. Erg leuk. 

Heeft dit te maken met Advaita Nederland? Ja, want we.lopen in Nederland :-). Verder ... Ja. Het lopen naar niets, gewoon zonder doel, is Advaita. Veel dichter kom je er niet bij. Het is afkicken van de beslommeringen die je soms gevangen houden. 

Hoe te omschrijven wat Advaita, Liefde of werkelijkheid is? Anders dan door te benoemen wat het niet is? 

De komende blogs zullen meer hier over gaan. 

Ik merk steeds meer dat ik geen zin heb diep over Advaita na te denken. Maar gewoon te zijn. Het leven te leven. Ik heb geen antwoorden meer omdat ik weet dat ik ze bedenk. En dan zijn ze onwaar. 

Ik ga lopen. Nu 2 weken vanaf woensdag. En dan een maand of wat vanaf 2 april. Geen idee of ik daar wat van ga vinden. Het is een onderzoek. Maar ik hou jullie, ongevraagd en nutteloos, op de hoogte.

Test ... Nieuwe app voor blogger

De vorige app deed het niet goed meer. Problemen met opladen van de foto's. Dus nu probeer ik deze. Net als het leven. Voor u nutteloos om te lezen, net zo nutteloos als uw leven om te leven.
De parallel dringt zich op. Er is geen doel. De weg is het doel. Zolang u denkt dat uw leven meer zin heeft dan het leven zelf blijft u zoeken naar een doel. Dat er niet is. Gewoon een testje van het universum. Doe je ding, go with the flow, don't worry, be happy. En als dat niet lukt accepteer dan dat het niet altijd lukt. Accepteer het leven zoals het aan je verschijnt. Zoals ik ook accepteer of deze app het wel of niet goed doet.

Wat is een satsang volgens Alexander Smit

Eens op bezoek gegaan bij Satsang.nl om te kijken hoe het daar mee gaat.
Nog 19 "satsang-gevers" in de lijst, what's in a number?
Maar ik kwam er ook een stuk tekst tegen toegedicht aan Alexander, en dat wil ik jullie niet onthouden. Gejat dus, in ruil voor het weer onder de aandacht brengen van een site die al jaren goed werk doet:

Alexander Smit over Satsang:

“In India noemt men dit soort bijeenkomsten satsang, hetgeen betekent: ‘de ontmoeting met de heiligen’. Maar de juiste vertaling is: ‘de ontmoeting met helderheid, het zuivere’, de ontmoeting met het frictieloze. In de eerste plaats betekent dit dat er niets moet, omdat een ont-moeting een niet-moeten inhoudt. Zodra er een ‘moeten’ of ‘willen’ ontstaat, is er geen sprake van ontmoeten. Een werkelijke ontmoeting, ook tussen twee mensen, wordt pas mogelijk wanneer er niets moet. Moeten is altijd een frictie. Ontmoeting en het frictieloze is dus een en het- zelfde. Op de bodem van je hart ben je het frictieloze, altijd ontmoetende zelf. Een ander woord daarvoor is satsang: de ontmoeting met de essentie. In de traditie van de Advaita Vedanta wordt geen ruimte gegeven aan verering, voor persoonsverheerlijking, voor goeroe-verheerlijking en dergelijke… Sat betekent het zuiverste van het zuiverste. Eigenlijk is het shudhsatsang: ontmoeting met het zuivere, met Bewustzijn zelf, met jezelf dus. Satsang is dus niet aanwezig zijn bij een mooi spiritueel gesprek, nee, satsang is de ontmoeting met het zuivere en daarna de realisatie dat jij dat bent. En dan laat je dat weer los... Dus is de uiteindelijke satsang, de uiteindelijke ontmoeting met de essentie, stilte… Je zou bijna kunnen zeggen dat de leermeesters van Jnana, oftewel Advaita Vedanta, je uitnodigen om daarin te verdampen, om daarin ‘verzeild te raken’ (op zijn Nederlands gezegd), om daarin te verdrinken, om daarin te verdwijnen.”

Nisargadatta Maharaj: 'Ik Ben' voorgelezen en te lezen!

Het boek 'Ik Ben' en 'Zijn' is een vertaling van het boek 'I Am That'. Nu voorgelezen voor iedereen die niet wil zelf wil of kan lezen. Maar ook als gewoon te lezen als tekst. Elke week komt er een hoofdstuk bij met een pauze in april, mei, juni en juli het lopen van de Camino van de voorlezer. 

Nisargadatta Maharaj is een van de grootste op gebied van Advaita. Deze leraar was leraar van mijn leraar Douwe Tiemersma. Maar ook van Alexander Smit. Ook Wolter Keers kwam naar hem toe en Jan van de Oever.

Luister of lees:

  https://drive.google.com/folderview?id=0BzovmiS98d2ycjlRZFJITmZVQ2s

Ik hou van oude stoeptegels

Ik hou van oude stoeptegels,
Ik hou van het gras wat het wint van die stoeptegels,
Ik hou van gesloten stationnetjes,
Ik hou van het leven dat dood gaat,
En van de dood waaruit iets levends  ontstaat.
Ik hou van alles, wat leeft en dood gaat.
Ik hou van alles, wat dood is en leven gaat.

Op rondreis langs verzorgingshuizen

Op rondreis langs verzorgingshuizen. Aftakeling in action zien. Voor de Boeddha was het de start van zijn zoektocht. Dus niets mis mee.
Naar welk huis gaat mijn moeder? Dat is de vraag die wij moeten beantwoorden vanuit haar. Zelf zou ze alleen naar huis willen. Maar ondanks een succesvolle revalidatie van haar viervoudige bekkenbreuk zit het wegvallen van haar korte termijn geheugen haar dwars. Iets heel anders dan in het Nu leven trouwens.
Waar zou mijn moeder zich goed voelen, dat is de vraag. Een best moeilijke vraag. Is privacy voor haar nog net zo belangrijk als voor ons? Hoe belangrijk is reuring? Hoe bepaal je zoiets? Gaat het om de eigen toilet? Een grotere kast?
Moeilijk maar leerzaam. Genieten in je leven betekent niet dat je tevreden bent als het mis gaat met dat genieten. Het gaat niet om te genieten maar om de state of mind. Wij hebben een heel leven om ons voor te bereiden op deze fase maar doen dat niet.
Pluk de dag is in, gedenk te sterven is uit, maar veel waardevoller.

Let op!

LET OP, HET IS NU !

Meditatie is alleen zinvol als het een permanente meditatie wordt in het Nu. Er zijn allerlei methoden, maar de kern is iedere keer terugkeren naar het Nu. Naar IK BEN. Soms helpt de mantra So-Ham, soms het naar binnen keren met het zelfonderzoek, de vraag, Wie Ben Ik. Het kan zittend, lopend of liggend. Zit niet vast aan een methode. Een methode is slechts een methode. Het gaat uiteindelijk om het herkennen van het Zelf.