Wat gebeurt er wanneer alles wegvalt?

Uit een Advaitagesprek met Douwe Tiemersma, Gouda, 27 oktober 2004

Vraag: Wat gebeurt er wanneer alles wegvalt?

DT: Het is altijd heel frappant, die overgang. Je bent aan het kletsen met elkaar en dan ineens: stop. Je kunt je dan bewust worden van alles wat je meeneemt in dat spreken. Want alles wat je meeneemt betekent spanning. Wanneer het stil is kan dat alles wegvallen. Let eens op dat wegvallen. Wat zou er gebeuren wanneer alles wegvalt? Wat gebeurt er dan?

V: Er blijft niets over.

D: Fout antwoord.

V: (Iemand anders) Openheid.

D: Fout antwoord.

V: Iemand anders) Het is maar tijdelijk.

D: Fout antwoord.

V: (Iemand anders) Er is alleen nog maar geest.

D: Fout antwoord.

(Stilte)

D: Wat gebeurt er wanneer werkelijk alles wegvalt? En dan zitten jullie vanuit de volheid te praten! Ga preciezer kijken. Wat betekent het wanneer die laatste ik-spanning wegvalt? Hoe zit het met die ik-spanning, die ik-zwaarte, de scheiding tussen binnen en buiten? Zie de mogelijkheid van het wegvallen van die ik-spanning, van die ik-zwaarte, van die scheiding. Als je die ik-spanning ergens ziet dan kun je ook vermoeden wat het betekent wanneer die wegvalt. Je ziet dat dat ikje geen kans heeft om te overleven in die ruimte. Stel maar voor wat het betekent wanneer je dat ikje bent vergeten, dat het opgelost is in de ruimte, dat het niet weer terugkeert. Ervaar maar dat het een volledige overgave is. Blijf helder. Wanneer je niet helder bent dan heb je dat ‘ik’ weer in je rug voordat je het weet en zonder dat je het weet. Blijf in die overgang bewust van die absolute ruimte waarin alles oplost, van dat absolute zwarte gat waarin alles terugzinkt. Laat die absolute dimensie open. Anders blijft het een beperkte, gezapige toestand. Zijn hier nog onduidelijkheden over?

V: Alles stolt toch steeds weer tot woorden, voorstellingen.

D: Punt is dat je die stollingen met die ik-spanning erin, steeds weer opnieuw kunt zien. Wanneer werkelijk ergens dat absolute de zaak openbreekt, wanneer dat werkelijk gebeurt, dan verdwijnt die dimensie niet meer. En dat openbreken blijft voortdurend werken. Dat is niet meer iets wat je zelf doet, het gebeurt. Het enige is dat wanneer je je laat afleiden en ergens helemaal induikt, je er weer van die schijnmuren omheen bouwt, dat je je zo concentreert op andere dingen dat dat andere weggedrukt wordt. Als je maar enigszins de ervaring hebt dat dat absolute het belangrijkste is, dan gebeurt het niet. Zie je de kern van overgave? Het is een werkelijk vergeten van alles wat voor jouw ik van belang was.