Populaire berichten
-
Franse vertaling van Naar de Openheid NU beschikbaar Het was een eer om het allereerste boek van Douwe Tiemersma, Naar de Openhe...
-
Ik wens je geluk. De levensomstandigheden hebben we niet in de hand. Maar of ik gelukkig ben of niet, dat is mijn vrije keus. Zeker, het lev...
-
Jan van Delden 27 maart 1951 - 14 november 2024 De liefde kennen is de liefde zijn In Memoriam Jan van Delden (27 maart 1951 – 1...
13 opmerkingen:
Hij is voor mij een enorme inspiratie in zijn aanwezigheid lost alle illusie op en kon vrijheid en universum zijn plek vinden een satsang met douwe gaf mij enorme energie en besef dat er geen strijd of dualiteit bestaat een ieder sterkte met dit enorme verlies
Hij was een gewaardeerde jaargenoot.
Ook wij zullen hem missen...
Okay Broeder, Okay.
Leegte wil zich kennen. Zei je me ooit in bossen bij Elspeet. Leegte heeft zich gekend. Leegte heeft zich geleefd. Leegte heeft zich gedeeld.
Okay Broeder, Okay.
Als er geen worden is, is er geen gaan.
Zei je me ooit in de bossen bij Elspeet.
In de afwezigheid van de vorm is er presentie. Louter.
In stilte kent men de mens. Zei je me ooit in de bossen bij Elspeet.
In stilte kent men de mens.
Zelfs toen nog niemand aan yogisch vliegen deed, deelde je me in de bossen bij Elspeet je inzicht over de zwaartekracht. Zwaartekracht als emergent verschijnsel. De afwezigheid van vorm is vorwaardend aan een vorm, en een zwaartekracht.
De structuur van een organisatie kan beperkend zijn voor de herkenning van bewustzijn. Zei je me ooit daar in de bossen van Elspeet. Bewustzijn gaat buiten de vorm om. Altijd overal is gelijk aan in het midden van het nergens niets. Ook dat was je vondst in de bossen van Elspeet.
Het leven is een dans. Leve Douwe!
Ik mis hem. Veel geleerd, altijd de goede richting gewezen. En als het de goede kant opging kwamen er toch weer vragen, die altijd beantwoord werden. Of het boek nog zal verschijnen met je satsangs zullen we later nog wel eens bekijken. We waren er nog niet zo ver mee. Toen de teksten niet meer terugkwamen met de redactionele wijzigingen realiseerde ik me niet dat het eind zo nabij was. De nacht dat je overleed kwam er om 3, 4 en 5 uur een goeroe in mijn dromen waar ik wakker van werd. Ik dacht eigenlijk dat het een ander was. Tot ik hoorde dat je om 5 uur overleden was. Dat heb ik nooit, nooit gehad, dat soort dromen.
Niet dynamisch of swingend, geen spiritueel cabaret. Maar wel gewoon de beste voor mij. Ik ben het aan mezelf en jou verplicht ook de laatste mijl af te lopen.
Omdat de meditatie niet om het worden gaat nam je daar in de bossen van Elspeet het heldere besluit je eigen richting te gaan. En je ging. Niet worden. Zijn.
Bij zelfrealisatie is geen worden. Geen eerste of laatste stap. Geen richting. Geen concept. Onmiddellijk. Onmiddellijk.
De vreugde is groot. Ik zal je daarvoor altijd dankbaar blijven. Dankbaarheid in oneindige vreugde.
Douwe schreef over zijn ziekte aan ons:
Ruim twee jaar is nu het wegvallen van mijn vorm actueel. De noodzaak voor iedereen om de totale zelfstandigheid te realiseren is in deze periode vaker aan de orde gekomen. Nu wordt het echt menens. Die zelfstandigheid is openheid van vrijzijn, van bewustzijn, van liefde, van een-zijn. Daarin kan alles geaccepteerd worden als het eigene en worden vrijgelaten.
Doen dus.
Gelopen over het pad te Elspeet welke Douwe zo vaak nam. Een pad zonder bestemming, zonder doel, zonder scheiding tussen bos en weg. Douwe nam de basis als route.
Mooi om zo te wandelen in de geest van de Advaita zoals hij dat deed. Ik ben bezig met het samenstellen van satsangs voor publicatie. Dan lees ik alles weer wat hij heeft gezegd. Zo'n zelfde pad maar dan anders.
Een reactie posten