Populaire berichten

woensdag 16 mei 2012

Your own impact!


Your Own Impact

1 juli tussen 10.00 en 18.00 uur


Your Own Impact is een gratis evenement met als thema ‘duurzaamheid in verbinding met jezelf’. Het heeft als doel je bewuster te laten kijken naar duurzaamheid in relatie tot jezelf en in harmonie met je omgeving. Welke ruimte heb jij om duurzaam, voldoende waarde toe te voegen? Aan jezelf, je eigen leefomgeving en die van de maatschappij, en hoe doe je dat dan?
Bezoekers, organisaties en specialisten (op het gebied van duurzame energie, milieu en voeding) inspireren elkaar om intenser en wellicht anders naar hun eigen impact te gaan kijken. Ze reiken concrete methodes aan om duurzaamheid in je eigen leven en leefomgeving toe te passen. Centrum Djoj stelt voor dit evenement het gehele pand (8 zalen en diverse sessieruimtes) beschikbaar.

Het evenement kent vier themasecties. Het gebouw is daarom opgesplitst in vier verschillende secties. In deze secties zijn: lezingen, workshops, presentaties en stands waar bezoekers ervaringen opdoen en informatie kunnen vergaren en uitwisselen.

1 - Duurzame energie
Wat is duurzame energie nu precies, welke vormen worden al toegepast en welke vormen zijn in ontwikkeling? Welke hiervan kun jij nu en in de nabije toekomst daadwerkelijk toepassen?

2 - Duurzaam milieu
Hoe transformeren wij Nederland van het vuilste land in Europa naar het schoonste land in Europa? Wat kunnen industrie en consumenten verbeteren aan het buitenmilieu en wat aan het binnenmilieu?

3 - Duurzame voeding
Wat is duurzame voeding en de omgang ermee? Hoe introduceren we duurzame voeding in onze maatschappij en directe leefomgeving? Wat is er allemaal al en wat kunnen we verwachten? Wat kan jij NU doen? Verschillende partijen, waaronder de Vegetariërsbond en Nederlandse Vereniging voor Veganisme laten zien hoe je duurzaam om kunt gaan met voeding. Er zijn leuke stands waar je kunt ervaren en proeven hoe je zelf duurzaam met voeding kunt omgaan.

4 - Wereldcafé
Share your own Impact
Het centrale forum waarbinnen kennis, ideeën en inzichten over duurzaamheid worden gedeeld en in dialoog aangescherpt. Iedereen is uitgenodigd om mee te doen!

5 - Earth Healing
In verbinding met de aarde
De dag wordt afgesloten met een passend ritueel waarbij we in plaats van te nemen van de aarde, eens iets teruggeven aan de aarde.

Centrum Djoj organiseert dit evenement in samenwerking
met verschillende organisaties die hiervoor hun netwerk ter
beschikking stellen waaronder:

• Vegetariërs Bond
• Nederlandse Vereniging voor Veganisme
• Partij voor Mens en Spirit
• Plenty Food


Centrum Djoj is centraal gelegen in Rotterdam Hilligersberg, Antony Duyklaan 5-7,3051 HA en staat er om bekend ideaal bereikbaar te zijn met het openbaar vervoer. We zijn onder andere bereikbaar via openbare verbindingen (zie Route OV) welke allen op slechts 5 minuten loopafstand liggen.

zondag 13 mei 2012

Satsang in Gouda



Er is in dit seizoen nog één satsang in Gouda op 20 juni, 20.00 uur. In de zomer zijn er de twee weken op Schiermonnikoog. Schrijf het in je agenda.

Satsang met Douwe Tiemersma

Tekst Satsang

Je bent alles en toch is er vrijheid, omdat alles is losgelaten

Uit een Advaita gesprek met Douwe Tiemersma, Gouda, retraitedag 30 augustus 2009, middag

Blijf bewust van wat er bij jezelf gebeurt wanneer je gaat zitten en het stil wordt. Zie wat er gebeurt wanneer je dit laat doorgaan. De verruiming van je eigen zelfzijn zet zich helemaal door, als je blijft in je bewustzijnsruimte. Ook al is er maar een miniem stukje bewustzijn, de opening gaat oneindig door. Het bewustzijn blijft altijd groter dan het gegevene: de vorm, het verschijnsel, het veld. Als het veld groter wordt, ervaar je je in je bewustzijn steeds ruimer. Als je bewustzijn oneindig groot wordt, gaan in die grote ruimte de vormen vanzelf oplossen. Dat proces van openen en oplossen gaat oneindig door.

Als je eenmaal het oneindige van je eigen bewustzijn hebt ervaren, besef je dat het vanzelfsprekend is dat dat proces doorgaat, want het bewustzijn is nu eenmaal oneindig. Dus laat het doorgaan. Dan kom je pas tot je natuurlijke zelf. Dat zelf duidt op dat wat vooraf gaat aan al die mogelijke vormen van en in tijd en ruimte. 

Wanneer de helderheid van bewustzijn verdwijnt, komen de oude patronen maar al te gemakkelijk weer op de voorgrond. Daarom is het nodig dat er helderheid blijft, de ruimte van bewustzijn. Dan blijkt duidelijk wat je niet bent en wat je wel bent. Dat zul je zelf voortdurend moeten vaststellen. Daaraan zul je je moeten toewijden. De ontwikkeling gaat soms langzaam, soms heel snel. Maar steeds is er het besef: mijn zelfzijn als bewust-zijn is oneindig en niet afhankelijk van tijd en ruimte. Daarin alles loslaten, dat is overgave. In feite ben je die openheid allang. Het is alleen de onwetendheid die verdwijnt.

De nevels trekken op. Maar ook al verdwijnen de nevels en de wolken niet direct, je hebt altijd de mogelijkheid om terug te keren naar de ruimte boven de wolken. Iedereen die wel eens een transcontinentale vlucht heeft gemaakt, weet dat je dan boven het weer zit. Daaronder kan best nog wel een donderwolkje zitten, maar dat doet er niet toe. Zie dus dat het van je standpunt afhangt wat je waarneemt. Als je een ‘laag’ standpunt inneemt, weet je dat je ‘in het weer’ zit en dat je te maken hebt met de afwisseling van regen en zonneschijn, met de wisseling van je buien, je stemmingen. Maar als je klein beetje naar boven gaat, merk je dat je ruimte helder is en blijft. Daaronder heb je het weer met lage en hoge drukgebieden. Dat is allemaal niet te voorspellen, zelfs niet door het KNMI. Je ziet het aan en je kunt het loslaten. Dan is er een natuurlijke situatie. Zo gaat het met het leven: er is regen en zonneschijn. Maar je laat het vrij.

Als bewust-zijn ben je de heldere ruimte waarin de verschijnselen komen en gaan. Dat geeft aan dat die verschijnselen niet verschillend zijn van jezelf én dat je er niet in opgaat. Het leven is een groot geheel van energieën en krachten. Dat leven ben je, maar je gaat je daar niet op blind staren en je gaat er al helemaal niet in duiken. Dat doe je als je een standpunt daarbinnen inneemt. Dat betekent een identificatie met jezelf op die plaats. De vrije ruimte is dan verdwenen.

Als je eenmaal iets hebt ervaren van vrijheid dan zie je de betrekkelijkheid van de wereld en het leven, je ziet het gevaar van illusie die erin zit. De wereld en het leven zijn geen illusie. Het geloof dat die wereld en dat leven absoluut zijn, dat alles daarin zo ernstig is dat daar alles van afhangt, dát is een illusie. De wereld is niet absoluut, alleen al omdat  het een tijdelijke wereld is. 

In de helderheid is er non-dualiteit. Je bent als eerste persoon alles wat je waarneemt (derde persoon) en toch is er vrijheid, omdat alles is losgelaten. Dan maakt het niet meer uit of er verschijnselen of geen verschijnselen zijn. Als er een schepping is, is er de immense rijkdom en pracht van de schepping. Dan is er ook de duidelijke zijnservaring dat alles één is. Besef goed wat dat betekent. Wanneer de wereld er is en je beseft dat alles één is, dan betekent dat dat je zelf er ook volledig één mee bent.

In je bewust-zijn is dat inzicht heel duidelijk: zo zit het. Op het niveau van het mentale is er een duidelijke logica. Op het niveau van het gevoel is er een eenheidsgevoel, een liefdesgevoel. Alles kun je dan accepteren in liefde als jeZelf. Zie het maar duidelijk, dan verdwijnt elke twijfel, dan verdwijnt elke weerstand. De nevel trekt op. Je stelt vast: zo zit het.

Als je op mentaal niveau gaat zitten, komen er voortdurend vragen en problemen op. Wanneer je allerlei dingen apart gaat benoemen, scheidingen aan gaat brengen, er aparte concepten van gaat maken en dan ook nog eens die concepten gaat verabsoluteren, ja, dan snap je er niets meer van. Dan wordt bijvoorbeeld de relatie tussen lichaam en geest een ondenkbare kwestie. Wanneer het gaat over mens en milieu en je gaat eerst een scheiding aanbrengen tussen de natuur en de mensen die de natuur kunnen overheersen en manipuleren, ja, dan krijg je moeilijkheden. Intern is er geen scheiding. Er is één geheel van het zijn, van het leven. Wanneer je eerst een concept van God en dan een concept van de mens gaat maken, ontstaan er allerlei theologische problemen waar mensen al millennia mee bezig zijn. Want hoe zit het dan met de ‘Goddelijke mens’, zo iemand als Jezus? De islam is dan consequent. Daarin wordt gezegd: ‘Er is een absolute scheiding tussen mens en God. Jezus was gewoon een profeet.’ Wanneer je die hele conceptualisering nu eens laat rusten en zelf gaat ervaren, dan moet je vaststellen dat er helemaal geen grenzen zijn tussen wat eerst zo gescheiden werd. Je kunt zien dat er in de grote religies ook altijd een bepaald besef is van dat oorspronkelijke. Maar al die verschillende vormen van conceptualisering en de verabsolutering daarvan, geven steeds weer problemen. Dualiteit is onzin, omdat er nu eenmaal relaties en verwevenheid zijn; die zijn vanuit non-dualiteit vanzelfsprekend.

Wanneer een persoon zich inbeeldt dat hij God is, wordt dat in het christendom als een grote zonde betiteld. Natuurlijk is dat terecht omdat in de dualiteit niveaus door elkaar worden gehaald. Wees eerlijk. Pas wanneer je ziet dat er werkelijk geen scheidingen zijn, is er de volledige liefde die mystieke eenheid betekent.

Blijf helder bewust, dat is het enige wat je kunt doen. Zodra de dufheid toeslaat, pik je zo weer oude patronen op. Wanneer je helder blijft, manifesteert de oorspronkelijke non-dualiteit zich vanzelf.

* * * * *

Na de operatie, ervaring van Douwe Tiemersma over non-dualiteit


Gereserveerd staat op het kruis.

Na de operatie

Dit is nog een vervolg op de stukjes die ik schreef over de situatie rondom de operatie. Misschien laat de beschrijving de lezer iets van existentieel belang herkennen.

Het lichaamsschema
Wat  doe je als de schepping inclusief zintuiglijke constructie na de narcose doorgaat? Alle dingen van lichaam en wereld komen terug. Toch blijft er een zekere afstand tussen jezelf en het lichaam met zijn wereld, doordat het lichaam niet meer op een vanzelfsprekende manier functioneert. Dit functioneren komt niet meer overeen met de vanzelfsprekendheid allerlei dingen lichamelijk te kunnen doen. Bij gezondheid gaan 'ik kan' en het lichaam samen. Het lichaam is een ‘ik kan’ (Merleau-Ponty). Nu kunnen er allerlei dingen niet meer. Het leven is aan bed gekluisterd, de voeding komt door een infuus, bewegen gaat nauwelijks. Natuurlijk, het leven zou zonder operatie gauw zijn afgelopen. Dat het leven doorgaat, is een wonder, een extra gave, een toegift. Toch is de onnatuurlijkheid duidelijk. De oude schema's van lichaam en bewegen geven nog steeds aan wat als normaal wordt ervaren. Zij passen zich niet gemakkelijk aan aan de nieuwe lichamelijke situatie.
De schema’s zitten niet op mentaal niveau. Als dat het geval zou zijn, zou je door iets anders te gaan denken je hele lichamelijke situatie direct kunnen veranderen. Ze zitten dieper  in het geleefde lichaam verankerd. De schema’s zitten ook niet op het nog diepere niveau van de schepping van de wereld en het fysieke lichaam. Daarom kan er een discrepantie tussen de schema’s en de fysieke toestand zijn. Voor de nodige aanpassing is geduld nodig.
De verwevenheid van het lichaam en mijzelf, mijn eigen zelfzijn, is sterker op het niveau van de schema’s dan op het fysieke niveau. Daarom is er bij de fysiek-lichamelijke verstoring gemakkelijk een discrepantie en vervreemding van het fysieke lichaam vanuit het ik van de ‘ik kan’-schema’s. ‘Waarom gaat het lichaam niet mee met mijn intenties, met wat ik wil doen?’ Ja, er zal een aanpassing moeten plaatsvinden, maar wat is de plaats van het eigen zelfzijn daarbij?
De beperkingen van jezelf gelden dus de lichaams/bewegingsschema’s voor zover je daarmee bent geïdentificeerd. Nu ze niet meer aansluiten op de fysieke werkelijkheid, is de betrekkelijkheid (het betrokken zijn op een speciale gezondheidssituatie) duidelijk. In hun betrekkelijkheid kun je ze accepteren, maar ook loslaten. Bij dit vrij laten van de diepere lagen van de eigen lichamelijkheid kun je je bewust worden van de oneindige vrijheid van je zelfzijn.

Gelatenheid en non-dualiteit
Ook later blijven er de ongemakken niet alles te kunnen doen wat vroeger zonder problemen ging. Het eten en liggen kan alleen op een aangepaste wijze. Ook pijnen zijn er nog steeds. Waardoor ze ontstaan is niet duidelijk. Duidelijk is wel dat ik geen aandacht aan die pijnen moet geven., hoewel dit een vrij automatische reactie is. Als ik dat zou doen, worden ze sterker. Ook komen er dan allerlei gedachten over wat wel niet zou kunnen gebeuren. Dan kom ik vast te zitten. Zo moet ik ook geen aandacht geven aan de tijd, de opeenvolging van eerst dit en dan dat. Die opeenvolging is uiterst moeizaam, alleen al bij het anders gaan liggen, het verschonen van het operatiejasje en later bij het tandenpoetsen.
De ongemakken en de pijn zijn niet weg te denken, dus je moet wel alles laten gebeuren. Dit laten is mogelijk vanuit een houding van gelatenheid (Eckhart, Heidegger). In het grotere geheel kan ik dan de eigen situatie loslaten en haar eigen gang laten gaan. Dat geeft een ontspanning van het ik dat eerst alles vanuit een ‘ik wil’ en ‘ik doe’ in de tijd wilde regelen. Maar het is duidelijk dat dit geen totale ontspanning is. Bij de gelatenheid is er nog een zelfzijn dat gelaten is en zich gelaten opstelt, dat gelaten de dingen maar laat gebeuren omdat zij toch niet zijn te veranderen. Gelatenheid is een houding en instelling van een ik met een centrum in de tijd.
Ik laat mijn aandacht en gevoel maar open komen en ga in die verruiming mee. Mijn zijn en zijnservaring worden oneindig en die oneindigheid gaat over in een onuitsprekelijke non-dualiteit.

* * * * *


woensdag 9 mei 2012

Lied van de Verlichting



Kennen jullie de altijd op zijn gemak zijnde wijze die, alle weten voorbij, zichzelf nooit uitslooft?
Hij tracht noch nutteloze gedachten te vermijden, noch zoekt hij naar de Waarheid.
Want hij weet dat onwetendheid ook deel uitmaakt van de Realiteit,
En dat dit lege, illusoire lichaam niets anders is dan de absolute Realiteit.
Als men het Absolute kent, dan zijn er niet langer op zichzelf staande objecten;
De Bron van alle dingen is het absolute Zelf, gekend door alle zelfgerealiseerden.
De elementen van de persoonlijkheid zijn als een doelloos rondzwevende wolk,
Alle passies zijn als schuim dat verschijnt en verdwijnt op de oppervlakte van de oceaan.
Als de Realiteit gerealiseerd is, dan ziet men dat er geen individuele zelven en geen objectieve vormen zijn,
En daarmee wordt ook alle karma uitgewist dat ons naar de hel zou leiden.
Na het Ontwaken bestaat er enkel nog Leegte,
Dit hele uitgebreide universum van vormen houdt op te bestaan.
Men kent geen zonde noch gelukzaligheid, noch winst noch verlies.
Temidden van de eeuwige Stilte borrelen er geen vragen op;
Het stof der onwetendheid, dat zich gedurende eeuwen op de ongepolijste spiegel verzameld heeft,
Wordt nu, eens en voor altijd, weggeblazen door het zien van de Waarheid.
Mensen weten dit kostbare juweel echter niet te vinden,
Het ligt diep verborgen in de Kracht die het universum schept;
Activiteiten verricht door deze creatieve Kracht zijn een illusie en ook geen illusie,
Zoals zonnestralen tot de zon behoren en toch ook weer niet.
Laten we tot het uiterste gaan, niet alleen in onze innerlijke ervaring, maar ook in onze verwerkelijking,
En onze levens zullen perfect zijn, omdat we ons niet eenzijdig aan de Leegte hechten.
Niet alleen ik ben tot deze slotsom gekomen,
Maar alle zelfgerealiseerden, talrijk als de zandkorrels in India, delen deze mening.
Ik heb rivieren en zeeën overgestoken en ik heb bergen beklommen,
Om leraren te bezoeken, om de Waarheid te vinden, om het Mysterie te doorgronden;
En sinds ik het ware Pad gevonden heb met behulp van mijn leraar,
Weet ik dat ik me niet meer om geboorte en dood hoef te bekommeren.
Want lopen is de Waarheid en zitten is de Waarheid,
Of ik nu praat of stil ben, beweeg of niet, de Essentie is altijd zichzelf.
Zelfs wanneer ik aangevallen word verliest Het nooit zijn stilte,
Ook gif of andere bedwelmende middelen verstoren nooit de rust.
Sinds de plotselinge realisatie dat ik nooit geboren ben,
Hebben de spelingen van het lot hun macht over mij verloren.
Ver van de bewoonde wereld leef ik in mijn bescheiden onderkomen,
De bergen zijn er hoog en de bomen bieden voldoende schaduw.
Rustig en tevreden zit ik onder een oude pijnboom,
Hier heersen volmaakte rust en eenvoud.
De wijze zoekt niet naar de Waarheid, noch gaat hij problemen uit de weg:
Hij weet dat alle tegenstellingen leeg en onwerkelijk zijn.
En omdat ze geen realiteit bezitten is hij niet eenzijdig: noch leeg, noch niet leeg.
Dit is het echte kenmerk van wijsheid.
De ene Geest reflecteert alles helder als een spiegel, zonder vervormingen;
Ze dringt door in zelfs verste uithoeken van het universum.
De wereld en haar veelvormige inhoud, worden weerspiegeld in de ene Geest,
Die, stralend als een volmaakte edelsteen, geen ‘binnen’ en geen ‘buiten’ kent.
Als we ons exclusief hechten aan Leegte, dan ontkennen we de wereld met zijn oorzaken en gevolgen,
Alles wordt dan toegeschreven aan toeval en het kwaad wordt uitgenodigd om de overhand te nemen.
Hetzelfde gebeurt wanneer men zich eenzijdig vastklampt aan de gemanifesteerde wereld en zo de Leegte ontkent,
Dat zou hetzelfde zijn als zichzelf in de vlammen werpen om aan de verdrinkingsdood te ontsnappen.
Het is helemaal niet nodig om je aan de Werkelijkheid vast te klampen en het onwerkelijke heeft nooit bestaan.
Wanneer alle tegenstellingen overstegen zijn, dan verliest het begrip ‘onwerkelijk’ elke betekenis.
Wanneer de verschillende middelen om zelfrealisatie te bereiken losgelaten worden,
Zelfs dan blijft de eeuwige Eenheid zoals ze altijd geweest is.

Vertaald uit: History of Mysticism van S. Abhayananda, Atma Books, Olympia Washington.
(J.C.)

dinsdag 8 mei 2012

Geluk in Damascus was nog heel gewoon. (Victor Hooftman)



Wat denk je als je deze foto ziet?
Twee mensen die gezellig zitten uit te rusten na een vermoeiende wandeling door Damascus?
Hoe kom je aan zo'n foto? Wij staan niet vaak samen op een foto.
Hier bood een aardige Syriër ons aan even een kiekje te maken.
Toen alles nog goed was ....
Toen er nog geen burgeroorlog was ....
Konden we maar terug naar toen.

Demystificatie



UG demystificeerde de verlichting. De leegte, de stilte, de verlichting zo u wil, is eigenlijk niets. Het is je realiseren van iets. Op een bepaalde manier teleurstellend voor het ego. Wat er dan in de rebound iets groters van probeert te maken. Daarmee bewijzend dat het niet echt gerealiseerd is. Helder blijven, helder blijven! Hoe zit het met jezelf? Zegt mijn guru altijd.

Amritanubhava van Jnaneshwar, de eenheid van Shiva en Shakti, 27-31


27, 28
De vrouw die huwde met "Dat" wat overblijft nadat alles is verdwenen,
en daarmee diens waardigheid verkreeg,
zonder wie "Dat" zich zelfs niet bewust is van zichzelf,
Die vrouw is niets anders dan "Dat".

29,30
Het is Shakti, die door middel van het vormgeven van het heelal
aan Shiva zijn bestaan en plaats gaf,
zijn naam en vorm.
Het was alsof Shakti zich schaamde dat haar echtgenoot,
ondanks zijn potentialiteit, zonder naam en vorm zou blijven,
en daarom besloot dat hij zo'n versiering nodig had.

31.
In haar schitterende creativiteit heeft Shakti de ontelbare vormen van het
heelal geschapen, op het fundament van iets, zodanig één,
dat je het niet eens één kan noemen.

Copyright Nederlandse vertaling
Advaita Foundation 1996

Schaduwen op vakwerk


Zie de mooie schaduwen op het vakwerk huis.
Van alle tijden.
Schaduwen, niet om over heen te springen,
maar om van te genieten.
Een schaduw is iets niet,
ergens waar het licht niet valt.
Maar het maakt wat is mooier, 
door het niets wordt wat is mooier.
Want het niets en iets zijn een
in het al.