![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7EK93JVKqI-X1_3zo8tljuI7Cbft1jhYDfOmpuAkIe2R9J5cuFVl83zl6ustpN8tplynQCvboZLsgImhsJ-uIP4c_FbdrC5Mog3kNUG7nSGANOMHjIRG8gf4r8kR6ttEtatxtnlwlGxc/s320-rw/ladhak+juni+2006+039.jpg)
Moeder van Hetty
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj27IPEGQhsrSsO_j-b8VHkZ384D6MvKJ-fIJBUGjrcinAkEu1T737yj_guDJmhRUjo9Ix5d9bk_9orkmvOs_GW536KtDRoQh5sHvl9K1pfTzI9cj5p90NRi0DlKDwZyYhIcvEs1NKJCWw/s320-rw/oude+familie+foto%2527s.jpg)
Tweede van rechts Hetty haar overleden vader met haar moeder
Voor onze geboorte kwamen onze ouders tot bloei.
We moesten nog verwekt worden.
Wat een raar idee dat zij al zo'n leven hadden.
Dat ze ons nog gingen verwekken.
Net na de oorlog, het goede leven was weer terug.
Tijd voor plezier, kinderen en toekomst.
De mijnen gingen sluiten,
de DSM, de staatsmijnen, zouden niets meer met de mijnen te maken hebben.
Die tijd.
Waar waren wij toen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten