Een gedicht vertaald van Hafiz door Ivo Wantola voor in zijn nieuwe boek; het Niets en de Leegte:
Ik heb die reis gemaakt in het Niets
Ik heb die lamp aangestoken
Die geen olie nodig heeft
Ik heb grote rivieren gehuild
Van smaragden kristallen
Op mijn geschaafde knieën, smekend om liefde
Om nooit meer van enige wereld te horen
Het geluid van mijn eigen naam
Zelfs al kwam het uit goddelijke inspiratie
Of om de pen te zien die jij mij hebt gegeven, God
In de begaafde hand van de zon of de hemel
Schrijvende
Dat er iets anders is dan het woord
‘Eén’
Ik heb die reis gemaakt in het Niets
Ik ben die vlam geworden
Die geen brandstof nodig heeft
Geliefde
Welke behoefte is er nu nog om
Hafiz ooit te roepen?
Want
Als je dat zou doen
Zou ik gewoon uit Jou stappen
Hafiz
Geen opmerkingen:
Een reactie posten