Gesprek met Paul van der Sterren en Victor Hooftman

Interview over Paul, schaken en ADVAITA.

https://youtu.be/PZFpgbAmXfQ

Wu'shin

Interview met Victor Hooftman over levensvragen door 'Niets te Verliezen'..

Waarom praten we niet over God? Heb je iets te willen? 

https://youtu.be/_wpR-d_nL8Y

WAT IS ONTWAKEN EN BEVRIJDING? (Wouter van Oord)

WAT IS ONTWAKEN EN BEVRIJDING?

In de huidige tijd zijn er blijkbaar velen waarbij 'ontwaken' gebeurt. Al wordt daar weinig in detail over gecommuniceerd.
Er is een groeiende belangstelling voor nondualiteit en er is tevens veel verwarring over wat het precies behelst. Er wordt bijvoorbeeld in een groep als deze een breed spectrum van meningen geuit over hoe er tegen nondualiteit wordt aangekeken. Dat varieert van  'roze bril outlook' en wat ik noem: 'koffie met appelgebakspiritualiteit'  tot en met waarachtige heldere communicatie over de natuur van wat IS.
Dat laatste is echter tamelijk zeldzaam.

Wat zijn de kenmerken van ontwaken nou eigenlijk?
Een van de kenmerken van ontwaken is een afnemende of totaal verdwijnende interesse in religieuze zienswijzen en spirituele wegen of paden. Daarbij is er ook sprake van een algemeen gevoel van isolement en afstandelijkheid naar familie en vrienden. Het individu gaat mededelingen doen over de aard van de werkelijkheid die een schijnbaar bedreigende inbreuk maken op de bekendheidskwailiteit van de  belevingswereld van de personen in hun directe omgeving. Die omgeving is niet altijd emphatisch of begripvol over het persoonlijke armageddon wat het schijnbaar ontwakende individu doormaakt. Er wordt als regel met argwaan, iritatie en botte ridiculisering op gereageerd.
Men wordt al snel aangeduid als niet goed bij het hoofd zijnde.

Ook is er in veel gevallen sprake van een gebrek aan motivatie betreffende het werk dat men doet en er is desinteresse in actieve deelname aan het leven in het algemeen. Afzondering is vaak het geval. Een van de meest algemene karakteristieken bij ontwaken en het zien van bevrijding is de beeindiging van het zoeken. Er is een diep herkennen van het Ene mysterie en de onkenbaarheid van vrijwel alles en een besef van ontzag en dankbaarheid naar wat je het onpersoonlijke Zijn zou kunnen noemen. Er is een ontwaren van onvoorwaardelijke liefde in alles wat verschijnt.  Angst voor de dood verdwijnt meestal totaal in bevrijding. Er is er een neiging tot weinig spreken, maar dat is geen regel. Ook het tegendeel kan gebeuren. Passie voor de communicatie over nondualiteit kan zelfs enorm toenemen.

Het hierboven al genoemde persoonlijke armageddon kan vele vormen aannnemen waarbij ook heftig emotioneel lijden kan plaatsvinden. Het ruineert in feite je leven zoals ik het Tony Parsons eens hoorde zeggen. De impact van het zien van nondualiteit doet de afweermechanismen verzwakken waardoor de intensiteit van persoonlijke projecties en neurose afneemt en onmiddellijkheid van indrukken krachtiger binnenkomt. Er  kan een  totaal en compleet  overweldigd zijn door wat gebeurt en wat het schijnbare centrum wegvaagt en totaal zelfverlies met zich meebrengt. Dat kan allemaal zeer schokkend zijn en gewenning daaraan kan moeilijk zijn. Maar ook dat is geen regel.

Na bevrijding ontplooit het leven zich in volle omvang en vult elke lichaamscel met kracht en energie. Het is een volledig energetisch gebeuren. Diep ingrijpend in de lichamelijke setup en bovenal een shift in het brein waardoor subject en object verdwijnen en werkelijkheid zich aandient als naadloze eenheid.
De kramp die er voor ontwaken en bevrijding was verdwijnt en maakt plaats voor een vredevol en sensitief equilibrium. Een diepe rust voorbij alle begrijpen. Alles wordt onmiddellijker en rauwer. Lijden en geprikkeldheid kan toenemen en zelfs met een ongekende ruwheid, maar blijft niet lang hangen zoals bij de neurotische persoon. De mind is niet meer de baas. Integendeel, er wordt gezien dat er geen mind bestaat, alleen maar een gedachtestroom zonder autonome kracht. Gewoon een komen en gaan van  sensaties en emoties zonder richting of betekenis. Alles wordt nu doorzien voor wat het is. Er zijn gedachten, maar geen denker. Gevoelens, maar geen voeler. Niets in de bodymind setup heeft een eigenaar. Er is niemand aanwezig. Maar er is het geschenk van een eenvoudig en simpel leven, ontdaan van alle drama.

In bevrijding wordt gezien (door niemand) dat Dit Alles IS wat er IS. Dit IS Het! This is as good as it gets! Er is niemand. Dit wat er IS is Niets verschijnend als Alles. En dat is geen ordinair intellectueel inzicht of een briljant idee. Geen Eureka! Maar de Ene pure  Werkelijkheid zonder een tweede. Er is niets gaande.
Niets veranderd.  Er is niets wat zou kunnen veranderen. Want er is niets wat bestaat. Dit is Zijn en dat gaat niet over 'jou' en het verhaal van 'jouw' leven. Er is geen 'jij' en nergens om naar toe te gaan. 'Jij'  bent zelfs niet op een plek die 'hier' genoemd kan worden. Er is geen lokaliteit en geen referentiekader. This is IT!
Alles wat er IS is alreeds wat het IS. Niets! Dat is alles en er kan niets worden gedaan om het te kunnen begrijpen of niet. Het maakt niet uit. Dat is ook wat IS. Er is niks anders. Het is een wonder van Eenvoud voorbij alle drama en verhalen.

WVO.

Een boeiend gesprek tussen Patrick Kicken en Victor Hooftman

Een zeer boeiend interview met de mens en enthousiast advaita verspreider Patrick Kicken. Over zijn jeugd, zijn werk en vooral over zijn passie, advaita. Hieronder de links.

Deel 1;
https://youtu.be/9nJLEAOZnfY

Deel 2;
https://youtu.be/OC_DCM3wroc

Rozemarie van der Wal live

Prachtig deel van een huiskameroptreden van Rozemarie van der Wal. In combinatie met een lekker diner. Misschien aardig idee voor uw spirituele vrienden?

https://drive.google.com/file/d/1DQqTDpsHHxQgVgtpPcUEycIesL-6Def9/view?usp=drivesdk

In bevrijding is het leven wat het IS (Wouter van Oord)

In bevrijding is het leven gewoon wat het IS. Niets gebeurend als wat gebeurt. Meer niet, en ook niet minder. Leven is moeiteloos eenvoudig zonder dat het door 'iets' wordt gedaan. Leven doet en ontdoet  simultaan zichzelf zou je kunnen zeggen. Enthousiasme voor het simpele en alledaagse is thans een bron van vreugde die vleugels krijgt bij het zien van een heggemus scharrelend in de achtertuin en opvliegt bij het verschijnen van de kat van de buren. En de bomen tegenover het huis wuiven naar je als oude vrienden. Zij zingen het geluk dat tijdloos is als Dit wat IS. Schoonheid van niets verschijnend als de buurvrouw die zomaar naar je lacht en haar hand opsteekt. Je zwaait terug en lacht ook en het is weer voorbij. Het is weer nul geworden. Want alles in het leven komt neer op nul. In deze wakkere droom verschijnen tijd en ruimte als eb en vloed, komen en gaan, schijnbaar en in oneindige vormen. Een fantasmaorgia van levendigheid. Echt en onecht tegelijk. Het is alles ongrijpbare vrijheid voor niemand. Niets kun je bezitten en alles is tegelijkertijd je Ene koninkrijk. Het zien van bevrijding door niemand is een energetische verschuiving. Geen verandering in kennen. Want het is juist het einde van de kennis en de kenner beide. Als niet-afgescheidenheid gezien is is dat onomkeerbaar en is tevens helder dat wakker zijn en slapen hetzelfde zijn, in dien verstande dat in het wakker zijn gezien wordt dat ze hetzelfde zijn terwijl het er in de slapende modus op lijkt dat dit niet zo is. In dit 'zien' vallen alle betekenissen en geloof in duigen en klaart de hemel - de blauwe hemel van Zijn zonder zelf - want er is sprake van een beklijvend zelf-verlies, een leeg zijn van 'iets' zijn en 'iemand' zijn. Waar schijnbaar een 'mij' was IS nu de Totaliteit van wat IS de centrumloze grenzeloze vorm.

WVO.

Wegen naar het standpunt van inzicht (Douwe Tiemersma)

Uit een Advaitagesprek met Douwe Tiemersma, Schiermonnikoog, 5 juni 2012
 
Wegen naar het standpunt van inzicht
 
Een belangrijke lijn van ontwikkeling is dus de steeds verdere inkeer in je eigen zelfzijn, dat is de steeds verdere inkeer tot non-duale openheid. Het begint gewoon op fysiek-lichamelijk vlak met bepaalde gevoelens waarvan je zegt: dat ben ik zelf. De aandacht gaat daarnaar terug vanuit de verstrooiing in de buitenwereld. De aandacht gaat in de richting van jezelf als de bron van de aandacht.
De ervaring blijft dan direct. Het ervarene is niet iets anders dat je met behulp van allerlei concepten en modellen leert kennen. Een middel is niet nodig. Het is een directe ervaring zoals de lichamelijke ervaring. Het is direct omdat je het ervarene zelf bent. Het staat niet op afstand. Je bent zelf datgene wat je leert kennen, wat je ervaart. Kennen en zijn gaan samen. Dat is meteen ook een vorm van non-dualiteit, een non-dualiteit van kennen en zijn. Die non-dualiteit blijft aanwezig, ook bij de verdere ontwikkeling.
Een kenmerk van dat directe interne kennen is dat je er geen moeite voor hoeft te doen. Je bent datgene wat je bewust bent. Het is niet een beoordeling met criteria, het is een direct vaststellen wat zich toont, wat opkomt. Verder niets.
 
Is kennen dan hetzelfde als bewustzijn?
Dan wel, ja. In het mentale kennen zit natuurlijk ook bewustzijn, maar dat wordt sterk bemiddeld door de concepten die daarin zitten. Hier valt het conceptuele steeds meer weg. Het is een heel passief aanwezig zijn en een intern kennen. Daarom kan het zich heel gemakkelijk ontwikkelen tot de grotere helderheid van het inzichtbewustzijn. Eigenlijk sla je daarmee de hele fase van het mentale kennen over. We hebben er al vaak naar gekeken, maar het is erg belangrijk. Daarom opnieuw: hoe krijg je die ontwikkeling, uitgaande van het interne bewustzijn van je lichaam, naar het inzichtbewustzijn? Je kunt het gemakkelijk regelen. Dan gebruik je het hulpmiddel van de voorstelling. Stel je voor dat je jezelf op een afstand ziet. Je maakt daar een beeld van en dat beeld neem je waar op een afstand. Als je dat iets langer aanhoudt, blijkt dat het waargenomene niet langer louter een voorstellingsbeeld is. Waarom niet? Omdat er in dat voorstellingsbeeld de actualiteit aanwezig is van je lichamelijke indrukken en gevoelens. Daardoor is het ervarene concreet, iets wat je ervaart als een concreet aanwezige werkelijkheid. Daarom is het zo belangrijk om je steeds ook bewust te blijven van die lichamelijke indrukken en gevoelens. Het veroorzaakt de concreetheid van je hele ervaringssituatie. Die lichamelijke indrukken en gevoelens zijn ergens gelokaliseerd, in de ruimte. Dat is alleen daar en niet ergens anders. Je kunt heel passief zijn en je merkt: dat is aanwezig, zonder constructie, zonder projectie. Dus dat is een mogelijkheid om verder naar het inzichtbewustzijn te komen, via die voorstelling van je lichaam in de ruimte met daarin dat duidelijke gevoel, die indrukken. Je gaat het lichaam en al het andere dan ervaren als ruimtelijke verschijnselen. En als je die zo ervaart, zijn het energetische verschijnselen. Ze beslaan een zekere ruimte, ze zijn ergens gelokaliseerd, ze zijn dynamisch, ze hebben niet zulke vaste vormen maar het zijn wel vormen.
 
Dat inzichtlichaam, kun je dat ook ervaren als stilte?
Eerst is er op het inzichtniveau je standpunt van bewustzijn van waaruit je de verschijnselen ervaart op een afstand. Zelf als bewustzijn daar, blijk je een subtiel lichaam te hebben dat we het inzichtlichaam noemen. Dat gaat langzamerhand in stilte over, naarmate de subtiele vormen steeds meer wegvallen.
 
Als je de weg naar het inzichtniveau via de voorstelling te geforceerd vindt, is er ook een zachtere wijze door alleen maar te blijven bij de concrete ervaring van je lichaam zonder actief afstand te nemen en een beeld te maken. Wanneer je blijft bij je lichamelijke gevoelens en indrukken zonder afstand te nemen, ontstaat er vanzelf wel enige afstand, wanneer je ze kunt ervaren in de ruimte. Je word je bewust van de ruimte links en rechts van je lichaam, voor en achter, boven en onder. Dan komt er vanzelf meer ruimte, de ruimte van bewustzijn. Je gaat de lichamelijke gevoelens en indrukken als een geheel ervaren. Dat is het gevoelslichaam. Als je het hele gevoelslichaam ervaart in de ruimte heb je direct ook weer het standpunt van ruimtelijk inzicht van waaruit je alles kunt aanschouwen.
(…)
Je krijgt dus zo een verdere inkeer, een verder terugkeren naar de bron van de ervaring die je zelf bent. Blijf daar helder, bewust, ontspannen. In dat globale gewaarzijn verblijf je en dan gaat het zich verder ontwikkelen.
 
Ik merk dat ik er nog meer over wil weten, maar dat lijkt zich op een ander niveau af te spelen. 
Het gaat nu alleen om de directe ervaring. Verder niet. Dat is die beweging waar we het over hebben. Laat de rest maar rusten; ga gewoon kijken. Kun je je bewust worden van je lichamelijke gevoelens? Kun je daarbij blijven, zodat de ruimte van het inzicht ontstaat? Dan is het goed. Je moet wel mee gaan, stap voor stap, en dan kun je de rest laten zitten. Als je mentaal zegt: ik zou wel wat meer willen weten dan ben je uit de directheid. Het gaat om de directe ervaring. Blijf daarin. Dan blijft het een levend iets.
(…)
Op deze wijze moet je dus gevestigd raken op het standpunt van de waarnemer zodat het een moeiteloze situatie is en je je helemaal kunt ontspannen en alles kunt gadeslaan. ‘Ik ben de moeiteloze waarnemer van alles wat zich aandient.’ Laat dat zo blijven, heel concreet, heel helder in dat passieve bewustzijn waarin er een directe vaststelling is van de hele situatie en van alle aspecten van de situatie. Dan gaat alles vanzelf verder op een goede wijze.