Verschenen in Satsang, Douwe Tiemersma, 2013, p. 256
Verruiming, zorgen en onverschilligheid
Gouda op 30 augustus 2009
Douwe Tiemersma: Alle mensen hebben het vermogen zichzelf bewust te zijn in de situatie waarin ze zich bevinden. Laat dat nu maar gebeuren. Je ziet je dan zitten. Bij deze reflectie word je je niet alleen bewust van de situatie, maar ook van jezelf in de grotere bewustzijnsruimte. En dat is de voorwaarde op grond waarvan het proces van verruiming doorgaat. Je bewustzijnsstandpunt is opnieuw een situatie waarvan je je bewust wordt. In jezelf bewust worden zit dus direct: ruim worden. Ervaringsmatig is het heel simpel, als je daarin meegaat. Je wordt je bewust van de ontspanning, de stilte, de verruiming en blijft je daarbij ook van jezelf bewust. De ontspanning gaat door, het loslaten gaat door, de ruimte gaat door, maar altijd is er die grotere ruimte van je eigen bewust-zijn. Dat is de conditie of de motor waardoor het proces van verruiming doorgaat. Dat gaat maar door. Ga maar kijken waar dat naartoe gaat. Je horizon wordt steeds ruimer, steeds ruimer, totdat je op een gegeven ogenblik vaststelt dat er een oneindige kosmische ruimte is. Dan stel je meteen vast: blijkbaar is mijn eigen bewuste zijn oneindig. Dat is een heel simpele vaststelling. Nu, als dat duidelijk is, betekent het dat geen enkele beperkte situatie je kan pakken, in de zin van omsluiten. Nee, want zelf ben je oneindig. Dat vrije zijn is toch niet meer door iets anders te omsluiten? Je bent vrij! Elke situatie is eindig. Zelf ben je altijd meer dan dat eindige. Dus je bent niet onderworpen aan iets wat eindig is. Als je meegaat, is het duidelijk. Zo eenvoudig; klaar als een klontje.
