Wat een rust hier. En een stilte. Ruimte, uitzicht. Ik geniet even maar dan ... Wil ik het opvullen met muziek of iets schrijven. Of Facebook, of een lezing over Dzogchen Boeddhisme. Iets ... Geef me invulling. De ruimte en stilte is nog teveel.
Maar dan zie ik een roofvogel. Ik volg hem. Ik ben alleen nog maar kijken. En dan is OK.
Ik ben verkeerd gelopen ... Zorgen voor als ik opstaan wellicht. Nu niet. Want de grassprieten wuiven ...

Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Vergeet niet je naam onder je bericht te zetten!