Mijzelf liet ik, vergat ik;
Ik drukte het gelaat aan mijn beminde;
Het al stond stil, ik liet mij gaan,
Liet al mijn zorgen liggen:
Tussen de witte leliën vergeten.
Populaire berichten
-
Uit een advaitagesprek met Douwe Tiemersma te Gouda op 3 maart 2004 – Deel 1 Wakker zijn op het subtiele niveau Het proces van herk...
-
Ik heb een week of 4 geleden deze teksten beluisterd. Ik ga het nog een keer doen. Hele mooie zomercursus van Alexander Smit. In 7 dagen, ...
-
Pretending Het begint met doen alsof het masker dat je redde toen je nog klein was, het script dat je speelde om gezien te word...
vrijdag 23 februari 2018
Uit: donkere nacht, Jan van het Kruis
Labels:
christelijke mystiek
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten