Populaire berichten

dinsdag 21 februari 2017

Stilte, dat ben ik. (Douwe Tiemersma)

Stilte ben ik
zonder vorm,
zonder tijd,
zonder conditie,
voorafgaand aan dit alles.

Stilte ben ik
elke vorm,
de voortgang van de tijd,
het innerlijk van de condities,
de oorsprong en ware aard van dit alles.

Stilte ben ik,
vrij en
alles, iedereen.
En dat: zonder woorden.
En dat: geldend voor iedereen.

*

Tekst - over begrijpen en zijn

Uit een gesprek met Douwe Tiemersma, 26 september 2010, Retraitedag Advaita Centrum Gouda.

Uitgaande van het gewone leven heeft het zelfzijn een grote diepte. Alle niveaus waar we het over gehad hebben, spelen een rol in het alledaagse leven. Mensen zijn zich echter van veel van die niveaus niet bewust en daarom definiëren ze hun leven, hun bestaan en de wereld op een beperkte en platte wijze. Maar natuurlijk zijn al die niveaus altijd aanwezig. Je bent daarin altijd al jezelf. En dat zelf is ook altijd al de oorsprong van alles.

Bekijk dit maar eens op het punt van het begrijpen. Als je in het alledaagse leven zegt ‘ik heb iets begrepen’, wat bedoel je dan? Dat betekent niet alleen dat je informatie hebt verwerkt, maar vooral dat je een zijnsbegrip hebt verworven van iets. Begrijpen is je iets "eigen" maken. Je ervaart dat iets van buiten komt, dat word je dan ”eigen” en dan zeg je ‘ik heb het begrepen’.
Begrijpen heeft dus te maken met je eigen zelfzijn en dat is niet op het niveau van de woorden. Begrijpen is een duidelijk zien en inzien, maar het is niet een inzien als een getuige die iets op afstand ziet. Nee, het is een hogere vorm van direct inzicht waarin jezelf betrokken bent, het gaat altijd om zelfkennis. In de eigen sfeer gaan de zaken ophelderen. Wanneer dat de Essentie betreft is dat zijnsinzicht meteen de realisatie.

Meestal vindt het begrijpen op een lager niveau plaats en heeft dan te maken met een beperkte zijnssfeer waarin je een bepaald stuk kennis kunt inpassen. In je eigen zijnssfeer hoort het ene wat je hebt begrepen op dit niveau en het andere op een ander niveau. Als je werkelijk zo terugkeert in de sfeer van je zijnservaring, leer je duidelijker kijken en ga je de dingen herkennen en begrijpen vanuit een steeds grotere diepte.

Als het gaat om het niveau van het uiteindelijke begrijpen, ja, dan zal dat bewust-zijn zo vervluchtigen wat betreft vormen en kwaliteiten, dat eigenlijk elk woord teveel is. Je kunt dan zelf niet eens meer zeggen dat het een begrijpen op zijnsniveau is. Het bewustzijn en het zijn komen samen en dan kun je helemaal niet meer zeggen ‘ik heb (me) iets gerealiseerd’. Nee, alles is opgelost. Zo'n woord als realisatie is al te veel, want met een woord komt meteen een wereld van denken: wie of wat realiseert zich nu iets?

Wat je kunt zeggen is dat bij de verlichting of bevrijding al die werelden en al die niveaus ineens doorzichtig worden in hun betrekkelijkheid. Ze zijn opgenomen in de grondeloze openheid en alle zwaarte en alle grenzen vallen weg.
Dat geldt ook voor je zelfzijn.

Douwe

Geen opmerkingen: