***Uit een Advaitagesprek met Douwe Tiemersma, Schiermonnikoog 9 juni 2001, deel 6
Eerst komt dat Ene, en dan de verschijnselen
Goed, jij bent dus vrij. Wat zijn de consequenties?
Ik weet het niet
Nu, vernauwingen en beperkingen bestaan dus niet meer. Kun je dat heel duidelijk voor jezelf vaststellen?
Ja
Dan houd ik je eraan. Je bent vrij. Wat ga je nu doen?
Feest vieren, gewoon, leven.
Goed zo.
En wanneer dat feest ineens ophoudt. Wat dan?
Maar dat feest houdt niet op, als er vrijheid is.
Jawel hoor. Je ervaart vrijheid als levensfeest. Prachtig. Maar dat houdt eens op. Wat dan …?
[Ander] Je kan constateren dat je onprettige gevoelens hebt, zodat je misschien kunt zeggen dat je je daardoor ongelukkig voelt, maar dat is oppervlakkig omdat het bestaat in het licht van de vrede van het zelfzijn.
Wanneer die vrede van het Zelf-zijn er is, is er wel een openheid voor wat zich aandient, ook een gevoeligheid en mededogen voor het lijden dat er is, zolang zich allerlei dingen aandienen, zolang de wereld er nog is.
Als je het hebt over dat feestvieren, dat er niet altijd hoeft te zijn, denk ik aan dit soort dingen.
Het is maar net hoe je dat feestvieren definieert. Natuurlijk is het prachtig om feest te vieren, alleen waar gaat het werkelijk om? Wanneer er ananda in vrijheid is, ja, dan is dat een feest. Maar, dat is iets anders dan wanneer je zegt ‘ik ga enthousiast door met leven en er is vrijheid, dus ik ga het prettig maken en feest vieren’.
Ja, precies. Bijvoorbeeld de situatie dat je kan genieten van de natuur geeft een bepaald prettig gevoel dat je niet hebt als je in een gevangenis zit. Maar in beide situaties kun je wel de vrijheid ervaren.
Het echte vrij-zijn blijft als eerste staan. De omstandigheden hebben daarop geen invloed. Zolang het lichaam leeft blijft er de wereld van omstandigheden bestaan. Maar zij is niet meer beperkend. Eerst komt dat Ene, en dan de verschijnselen. Deze zijn erg betrekkelijk.
Is het dan geen vergissing om te stellen dat bij verlichting alles hetzelfde wordt in het Zelf?
Bij het leven horen verschijnselen, maar deze zijn opgenomen in het grote geheel en daarom betrekkelijk. Ze veranderen, komen op en verdwijnen weer. Wanneer je je daardoor niet laat obsederen en wanneer je je daar niet mee identificeert, blijft alles open en vrij. En dan blijft de grote vrede blijvend als eerste aanwezig. Dat is het.
Er kan wel pijn zijn.
Alles kan er zijn wat met het lichaam kan gebeuren.
Dan is er een meer geestelijke pijn.
Het is een waarnemen van pijn, net zo goed als er een waarnemen is met behulp van de ogen.
Ja
Zolang de zintuigen er zijn, werken zij.
Er is dus geen identificatie mee.
Daar hebben we het steeds over. Je loopt en je loopt niet. Je ziet en je ziet niet specifiek vanuit een standpunt achter de ogen. Je praat en je praat niet. We drinken zo een kopje thee en we drinken geen kopje thee. Zullen we dat maar doen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten