Alles bestaat immers in de Ene stralende werkelijkheid
Alle tijd, het hele universum, bestaat binnen Dat
Er is maar een Werkelijkheid.
Zolang er een zelf is, bestaat er dualiteit, ik en jij, jij en de wereld
maar wezenlijk bestaat er geen dualiteit.
Er is enkel een Onnoembare Realiteit, voorbij gedachten en woorden, voorbij gevoelens, voorbij fysieke en astrale waarnemingen
Dat ben jij!
Maar enkel door identificatie met het onware zelf,
ervaar je dat niet bewust.
je gaat van golf naar golf, zonder het onderliggende bewust te worden, de hele oceaan.
Er zijn twee wegen tot Zelfrealisatie.
Richten op het Eeuwige, die altijd en overal is.
In dat licht moet al het tijdelijke naar boven komen, en dus ook
jouw meest wezenlijke identificatie van 'ik,ik'
In het aanzicht van het grenzeloze is het 'ik' de laatste druppel die oplost zodat het grenzeloze verdwijnt en enkel de werkelijkheid is.
Zolang we nog ideeen hebben en beelden over de werkelijkheid, kan zij niet volledig aan ons verschijnen.
En als zij dan verschijnt, komen we volledig naakt te staan in ons wezen, en in die eindeloze openheid, weet de druppel geen raad, zij wordt geleegd van zichzelf, en eindeloos vervuld.
Maar de andere weg
is naar binnen toe, zij gaat meteen naar de wortels van ons illusionaire zelf 'ik-ik'
Door de vraag: wie ben ik?
niet als een mantra, noch als een mentale herhaling, noch als een vraag om een conclusie uit te trekken
komt men bij het gevoel van 'ik-ik'
en het is de kunst om bij dat gevoel te blijven van 'ik-ik'
let wel, het is geen gevoel die je kunt beschouwen, want je bent het zelf namelijk
alles wat voor te stellen is, is een sluier, die je afhoudt van ware realisatie
als je in slaap valt, moet je de oefening gewoon blijven doen als je weer wakker wordt, eindeloos dag in dag uit
je gedachten hoeven niet weg, maar door de gerichtheid op 'ik-ik' verdwijnen uiteindelijk alle gedachten
telkens weer je aandacht gericht houden bij 'ik-ik'
het kan ook zijn dat je in een hele prettige ervaring komt, leeg, fijn, gedachteloos, openend, en sommige mogen hieruit concluderen dat dit het is wat men zoekt, maar dat is een valkuil
blijf doorgaan met de vraag: wie ben ik?
wie heeft deze ervaring
er opent zich iets in de diepten, iets eindeloos krachtig dat door alles heen breekt, grenzeloos, grenzeloos, grenzeloos, slijtend door al je voegen
maar ga door ga door
wie ben ik?
het enige dat je kunt doen, zover reikt je inspanning, is dat je bij 'ik-ik' blijft, wezenlijk, de rest doet het bestaan
de eindeloze ongrond is zelfs niet het einde van de reis
maar dan wanneer in de vloed van eindeloosheid
elk besef van zelf verdwenen is, dat is het einde
het is belangrijk voor wie wezenlijk vooruitgang wil maken op het pad
niet te lantefanteren en voorbarige conclusies te trekken
de vraag 'wie ben ik? is een wezenlijke poort naar het Al
wanneer men bij ik-ik blijft opent die poort
eindeloze genade
zal je dan ten deel vallen
en vrede en gelukzaligheid stromen vanzelf
<3
Geen opmerkingen:
Een reactie posten